«ΤΟ…ΦΥΛΛΟ ΑΓΩΝΑ»!..

[ Του Μπάμπη Μώκου ]

Πρώτες μέρες ύστερα από μια δημοκρατική εξουσιαστική εναλλαγή στη χώρα. Μια διάχυτη ευφορία γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ήλθε βασιζόμενος σε συνθήματα  αισιόδοξα. Ελπίδα και εθνική αυτοπεποίθηση που είχε τρωθεί τρομακτικά απέναντι σε μιά κυβέρνηση του φόβου και του…μαύρου. Οπου μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων είδαν τον εαυτό τους μέσα από συγκεκριμένες  εξαγγελίες και υποσχέσεις. Φτώχεια, απολυμένοι, δάνεια, αξιολογήσεις κάθε είδους, περιφερειακές ιδιωτικοποιήσεις (αεροδρόμια) κ.α. Δεσμεύσεις που αφορούν a priori  τον κάθε άνθρωπο.

  

Από την άλλη μεριά μηνύματα εκπορευόμενα μιάς ευρύτατης υποδοχής απ’ έξω ,από την Ευρώπη, από διανοητές ,οικονομολόγους πολιτικά πρόσωπα ,ειδικούς . Μηνύματα βέβαια όχι με μεγάλη καθαρότητα, αλλά πάντως πρωτότυπα, πρωτόγνωρα για το κοινοτικό status.. Απόδειξη πως το συγκεκριμένο ελληνικό πολιτικό «πείραμα» είναι κατ’ αρχάς  συμπαθές  και ενδιαφέρον (Βλ.Εκτιμήσεις Ολάντ, Ρέντζι κ.λ.π.).

    

Τώρα εσωτερικά:

Αυτονόητο πως όλοι θέλουν η κυβέρνηση να πάει καλά,γιατί η Ελλάδα θα πάει καλά. Ποιο είναι όμως το ζητούμενο; Πρώτιστα  σε συμπεριφορές  και μονομερείς-ατομικές διαθέσεις είναι απαραίτητη η εκλογίκευση. Αλλιώτικα η όποια ελπίδα  θα συντριβεί, θα γίνει κομμάτια. Απαιτείται συνεπώς πολύ σοβαρή προσέγγιση και κύρια κεντρικός σχεδιασμός για αντιμετώπιση του όποιου ζητήματος που αφορά τον κόσμο, την κοινωνία. 

Όχι μας πήρε η χαρά και όπου μικρόφωνο, κάμερα και πάνελ ατομικά και  ξέχωρα ο κάθε αξιωματούχος  να προβάλλει  λύσεις, την ώρα  που ακόμη δεν εχουμε τις κυβερνητικές προγραμματικές δηλώσεις. Αρα απαραίτητη η σοβαρή, καθαρή ομογενοποίηση διακηρύξεων και κυβερνητικών θέσεων. Όμως με σχέδιο, με χαρτί και μολύβι. Όχι  συνθηματικές εξάρσεις. Οχι βιασύνη, όχι μακιαβελλισμός  και πρό παντός όχι εξαλλοσύνη, όχι επαναστατικότητα. 

     

Καμιά επανάσταση  δεν πέρασε ποτέ από τη… σχισμή της κάλπης των εκλογών.Καμιά «κουκίδα» επαναστατικότητας δεν αποχρωματίζει τον καπιταλιστικό χάρτη της ήδη παγκόσμιας συστημικότητας. Ζούμε  στα 2015. Πρέπει να γίνει καταννοητό…

     

Πρώτιστα ζητούμενο η κατάθεση σχέδιου ισχυρού, καλού, ελκυστικού και προ παντός σαφέστατου. Πρόταση, δηλαδή επεξεργασμένη, πειστική με μετρήσιμα  μεγέθη. Και βέβαια απαιτούνται μεταρυθμίσεις. Αλλά ποιες μεταρυθμίσεις ; Εκείνες που θα οδηγούν σε εσοδα. Οχι  οι ημιτελείς , οι παραπλανητικές , οι ανούσιες ,οι αβαθείς. Και δεν καταργούμε τα θετικά. Η κυβέρνηση οφείλει να αντιληφθεί πως δεν ήλθε να …σαρώσει. Ηλθε να …κτίσει. Να επανορθώσει βέβαια τις όποιες αδικίες. Όχι όμως να γκρεμίσει τα πάντα. Από τη στιγμή που τα προσδοκώμενα γίνουν …απωθημένα ,το παιχνίδι   δυστυχώς θα έχει χαθεί.

        

Συνεπώς όχι βερμπαλισμοί, όχι πανεύκολη υποσχεσιολογία αποκατα στάσεων, όχι  προχειρότητα και προ παντός όχι αλλαζονεία. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε πεδίο διακεκαυμένο.Μαθαίνοντας από το παρελθόν ας ορίσει το…μέλλον, που θα είναι και μέλλον του ελληνικού λαού.Και προ παντός  όχι συνήθειες που αποπνέουν καθεστωτική αντίληψη. Κοινωνιοκεντρισμός και μόνον. Ο αγώνας θα είναι δύσκολος. Ο αντίπαλος έχει υπεροπλία. Σημασία εχει στο τέλος τι θα γράφει το «Φύλλο Αγώνα».- Ο πολίτης αισθάνονταν παραγκωνισμένος, ερμαιο ,απογοητευμένος, γι’ αυτό και ψήφισε όπως ψήφισε. Αυτό οι κυβερνώντες μην το λησμονή σουν ποτέ . Μην τον δαψεύσουν. Θα είναι κρίμα!...