«Βουλευτικός θώκος. Το…υπέρτατον».-

[ Του Μπάμπη Μώκου ]

                      

  Εκλογές ενόψει. Κάθε ορθολογική ανάλυση πρέπει να πατά στην κοινωνική πραγματικότητα. Καθαρός αναμφισβήτητος ορος-αξιωμα  της Κυβερνητικής σαν επιστήμης.Στον αντίποδα ,στα πάνελ ,πολιτικό προσωπικό που κατά τα ¾ ευρισκόμενο σε αποδρομή,καταβάλει απελπισμένα τις έσχατες προσπάθειες διάσωσης του βουλευτικού του θώκου.Υπέρτατη οπορτουνιστική  απόδειξη φιλοτομαρισμού. Υπέρτατη  αθλιότητα.Και η εντύπωση που προκαλείται  στον  πολίτη συντελεί,χωρίς άλλο, η σε κλίμα πανικού  η σε  στοιχειοθέτηση τεχνητών διλημμάτων.

                                             

Πουλώντας ανεύθυνα  ανερυθρίαστα, ασύστολα, κουβαρνταλίκι πατριωτισμού ,η …φάλτσας  εξειδίκευσης και εκφοράς γνώμης επί παντός επιστητού ,αδυνατούν να απαντήσουν στα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν τον κόσμο και στην ουσία αδιαφορούν για την κοινωνική κατρακύλα.

Και δεν ντρέπονται, δεν αισχύνονται που με δοξασίες, λεονταρισμούς, φληναφήματα, αθύρματα, επιστημονικά… τσιτάτα και αίολα επιχειρήματα προκαλούν –το λιγώτερο- βάναυσα το δημόσιο πολιτικό αίσθη μα,φορές-φορές και με καλπάζουσα αλλαζονεία.

Με συμμάχους  τα ΜΜΕ που κανοναρχούν,καθοδηγούν,χειραγωγούν, με υποβολείς τα δημοσιογραφικά ημιμαθή  μειράκιά τους, που αντί, κατά επαγγελματική δεοντολογία, να υποβάλλουν ερωτήσεις,συμπολιτεύονται η αντιπολιτεύονται κάθε επίδοξο πολιτευόμενο,αναδεικνυόμενοι (προφανώς καθ’ υπαγόρευσιν εκ των άνω) σε  σχολιαστές, υπερθεματιστές θέσεων κομματικών σχηματισμών .

    

Σε ένα δαιδαλώδες ,άδικο,ομιχλώδες τοπίο που αφορά βασικά –καίρια θέματα (εθνικά, φορολογικά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά κ.α), η παρουσία και  οι θεωρητικολογίες στα πάνελ σκιαγραφούν εικόνα επιεικώς εφιαλτική. Την εποχή που μια ολόκληρη Ελλάδα… μοιράστηκε σε πολιτειολόγους και …οικονομολόγους,για μια ακόμη φορά ο πολίτης απαιτεί λύσεις,γυρεύοντας   για την  τύχη και το μέλλον το δικό του και των παιδιών του  να ειπράξει απαντήσεις σαφείς: Τι;, Πώς;, Από πού; Πότε; Σηκώνει  και πάλι τα χέρια ο πολίτης και απορεί με τις κατάδηλες  αντιφάσεις του λόγου των λογής-λογής υποψηφίων ,που «ντύνουν» την ανεπάρκειά ,την αοριστία των προτάσεών τους με πομφόλυγες.  

Όμως επειδή  ήδη  εχει πάθει και έχει μάθει, δεν είναι πλέον ο χαχόλος, ο αβοργίνος η ο εύπιστος του παρελθόντος. Γιαυτό και δεν πείθεται από τον π.χ. κατά κύριο  επάγγελμα πολιτικό μηχανικό,η τον εκπαιδευτικό, νύν υποψήφιο ,όταν ο τελευταίος εμφανώς έναγώνια  πασχίζει  π.χ να παραστήσει  και τον… οιδήμονα  τον εξειδικευμένο οικονομολόγο.να αιτιολογησει θέ σεις,μιλώντας  π.χ.για αμοιβαιότητα ,επιμήκυνση , διαγραφή κ.λ.π. του  χρέους. Που τα έμαθε –που εγινε «φωστήρας»στα οικονομικά ο τεχνικός η ο εκππαιδευτικός και παριστάνει τον Κέυνς,τον Σμίθ, τον Γκαλμμπραίηθ;

Γιατί ανενδοίαστα μπερδεύει τον Βαρουφάκη με τον Κρούγκμαν και τον Λαπαβίτσα με τον Στρίγκλιτς; «Πήξαμε» φαίνεται  στους κατ’ Αριστοτέλη «πανεπιστήμονες».

     

Πιστεύοντας οι διάφοροι φερέλπιδες «εκπρόσωποι του λαού» πως  η επίδειξη γνώσεων (ποιών αλήθεια γνώσεων; ) τους καθιστά ξεχωριστούς  και πειστικούς  στα μάτια και τη συνείδηση του ψηφοφόρου, δεν κάνουν τίποτα περισσότερο απ’ το να μπερδεύουν τον κόσμο.

Ο πολίτης για τη λύση  των προβλημάτων τιου απαιτεί λόγο στιβαρό, απλό και βέβαια εμπεριστατομένο,ειλικρινή και καταννοητό και όχι τσιτάτα , ευφυολογήματα και…νεολογισμούς.

Εχει γίνει κοινή συνείδηση «ο πολίτης σήμερα …δεν μασάει». Διαβάζει πίσω απ’ τις γραμμές των εφημερίδων και σνομπάρει την  «περίεργη μηντιακή φαντασμαγορία’. Οι …επίδοξοι ας το καταλάβουν.

        

Γνωρίζει τι του συμβαίνει  γιατί το ζεί και το… παλεύει καθημερινά. Κι’ ό,τι και να του πούν οι διάφοροι  ψηφοθήρες, εχει αποφασίσει  ποιόν θα αναδείξει ,ποιόν θα εμπιστευθεί.

   

Στο παρελθόν οι παλιοί  έλεγαν : «Κατά τον λαό και οι αρχοντές του».

Είχε φθάσει ναλογισθεί σαν στερεότυπο το:»Αυτή η στάνη ,αυτό το τυρί βγάζει!!».

     

Σήμερα  για την πλειονότητα των υποψηφίων εναγκαλιστών βουλευ τικών θώκων και συναφών αξιωμάτων, ο κόσμος αναφέρεται απαξιωτικά.

Εγώ θά’λεγα:«Και…τριπλή να τους παίξεις, θα τους …χάσεις!».-

   

Φθάνει πιά !. Η Ελλάδα δεν θέλει προστάτες. Απ’ αυτούς ….μπούχτισε.

Παραστάτες  χρειαζόμαστε!!!….

Υ.Γ. Τι ήταν αυτό πάλι; Από τις προσεχείς εκλογές αποκλείστηκαν 180.000 νέοι καινούργιοι ψηφοφόροι,γιατί δεν εγινε κατορθωτό να συμπεριληφθούν λέει στους τελευταίους εκλογικούς καταλόγους. Τα νέα δεκαοκτάχρονα, τα νέα παιδιά ,τα φρέσκα μυαλά είναι  πρέπον να συμμετέχουν στα κοινά.Είναι δείγμα πολιτικής αισθητικής.