«ΠΟΤΕ;…!».-

Του
ΜΠΑΜΠΗ ΜΩΚΟΥ

«Πότε θα βγεί να σκούξει κάποιος;Αυτός ο κόσμος είναι σκάρτος!».-

  Νίκος Γκάτσος-«Οι Ρήτορες».-

  

Αυτός ο μάστορας αποτύπωσης πληθώρας εικόνων και συναισθημάτων,τόλμησε με τη γραφίδα του να το πεί απλά και καθαρά.Τι κι’αν από τότε που τό’γραψε πέρασε καιρός.Τι κι’αν πολλοί το διάβασαν; Ελάχιστοι το καταλαβαν.Και εμείς εν έτει 2017 ,εύλογα ,δια του…στρίβειν, εξακολουθούμε να αρκούμαστε σε εύκολες και ευχερείς διαπιστώσεις,που συρικνώνονται σε μία: «Δεν υπάρχει κράτος!».Κάποια νοήματα αγωνίας όπως του Γκάτσου πιστοποιούν την διαχρονικότητα.Μιά κοινωνία,ένας κόσμος ασφυκτικά στριμωγμένος κοντά  και μια οκταετία τώρα,ενας κόσμος εύπιστος,που αφορίζει πολιτικές και πολιτικούς , περιμένοντας τον μεσσία .Ποιόν μεσσία;

  Αλήθεια,έχουμε καταλάβει τι μας συμβαίνει;Πολύ περισσότερο,τι μας περιμένει;Αδυνατισμένοι και…παραιτημένοι ελπίζουμε.Ακόμα.Και…κηλιδομένο ι,βαθειά απελπισμένοι,απλοί θεατές ,απαθείς,υποσιτιζόμενοι,αναλων όμαστε σε ανεκτικότητα όσων πολιτικάντηδων με επιτηδευμένη πονηρή ρητορεία μας…τάζουν.Και πάλι!.Ο ένας «καθαρή έξοδο απ’τα μνημόνια» κι’ο άλλος «ανόρθωση».Καλοκουρδισμένες ορχήστρες με ψεύδη ,πλάνα ονείρατα.Ενθεν…κακείθεν.

  Από τη μια οι «σύντροφοι» προστάτες της πολιτισμικότητας,πνιγμένοι σε περίσεια οικολογική…ευαισθησία και…όψιμη αρχαιολατρεία και από την άλλη οι διαπρύσιοι κήνσορες και τιμητάδες παλιών…ένδοξων κυβερνητικών καιρών.Αίσχιστος διπολισμός,πόλωση  με συνεπακόλουθα καταστροφικά.

Από τη μια οι μέν προκλητικοί …διαγραφείς και..παραγραφείς της τελευταίας τριετούς κυβερνησιμότητας να το παίζουν…επιμηθείς (περσινά ξινά σταφύλια!) κι’από την άλλη οι…συνταγογράφοι «συμβολαίου αλήθειας!».

«Το της πόλεως  όλης ήθος ομοιούται της άρχουσιν»-Ισοκράτης προς Νικοκλέα-2.31.- «Από την κόλασή μου σου φωνάζω,εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω!».-Γαλάτεια Καζαντζάκη.-

 Γνώστες των παραπάνω ,είμαστε σίγουροι πως είχαν δίκιο και ο Ισοκράτης και η Γαλάτεια; Ισως,μπορεί.Υπάρχει όμως το ρητορικό ερώτημα: Ενας λαός εν πολλλοίς απαίδευτος και δούλος υπέρτατου νεποτισμού,επιλέγει πάντα τον επαρκή και σωστό κυβερνήτη του;Μάλλον όχι.Οι καιροί έχουν αλλάξει όπως και τα…κίνητρα πρόσφατων τελευταίων επιλογών.

  Και προκύπτει εύλογο το ερώτημα: Οδηγεί πουθενά η οβιδιακή σημερινή μετάλλαξη της κυβερνητικής αριστεράς;Που εν τέλει εκφυλίστηκε  σε θεραπαινίδα της διεθνούς των αγορών.Υπάρχει συμβατότητα;Μιας αριστεράς που παριστάνει η έχει εκφυλιστεί σε πολιτικό και ιδεολογικό ανάχωμα της Δεξιάς;

 Μάλλον καλά τα λέει ο καθηγητής Γ.Κοντογεώργης «Όταν ο λαός ενθυλακώσει πλήρως την αίσθηση του αδιεξόδου,το πιο πθανόν είναι ότι δεν θα εξεγερθεί. Θα δραπετεύσει για να διασωθεί η θα ιδιωτεύσει εν αδυναμία.Η αίσθηση του αδιεξόδου για να οδηγήσει σε αλλαγή πρέπει να υπάρξει πρόταγμα αλλαγής.Οχι εναλλαγής στην εξουσία.Τότε θα μιλήσουμε για επανάσταση.Σήμερα δεν υπάρχει πρόταγμα αλλαγής,παρα μόνον διαμαρτυρία κατά των κυβερνώντων».

  Συμπέρασμα:Όταν η κομματοκρατία μετατρέπει τη χώρα σε…χώρο,η λαική ταλαιπωρία και δυστυχία θα συνεχίζεται και θα είναι ατέρμονη.Οσο για τους σημερινούς κυβερνώντες,μένει να αντιληφθούν ένα πράγμα:Κανένα βαθύ κομματικό κράτος δεν ευδοκίμησε.Θα το αντιληφθούν;Στο παρελθόν το αποπειράθηκαν πολλοί και είδατε που πήγαν!.Μένει όμως και ο λαός στην επόμενη επιλογή να βαδίσει …βαθυστόχαστος!,μακρυά  από το συναίσθημα και με…μυαλό!.