Οι απέλπιδες προσπάθειες ενός συστήματος σε κατάρρευση

[ Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΑΡΑΚΙΩΤΗ ]

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διανύουμε μία μεταβατική περίοδο όσον αφορά όχι μόνο τον πολυσυζητημένο τομέα της οικονομίας, αλλά και τα ζητήματα της ποιότητας της δημοκρατίας μας. Με αφορμή την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, την οποία προκάλεσε ο Πρωθυπουργός με θέμα τη διαπλοκή και τη διαφθορά, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει πανέτοιμος να ανταποκριθεί στην προκείμενη πρόκληση της μετάβασης προς όφελος της ελληνικής πολιτείας και κατ’ επέκταση, κοινωνίας.

   

Η διαπλοκή των οικονομικών συμφερόντων με την πολιτική εξουσία σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος και της λαϊκής κυριαρχίας έχει βαθιές ρίζες στην ελληνική ιστορία. Τζάκια, ευνοημένοι της εκάστοτε εξουσίας, μεγαλοεργολάβοι, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες ή ιδιοκτήτες ΜΜΕ έχουν καταστρατηγήσει διαχρονικά το δημόσιο συμφέρον υποθηκεύοντας το μέλλον των πολιτών και των επερχόμενων γενεών.

   

Υποχρέωση μίας κυβέρνησης της αριστεράς είναι προφανώς οι άοκνες προσπάθειες αλλαγής της εν λόγω κατάστασης μέσω της εγκαθίδρυσης θεσμικού πλαισίου, το οποίο να κατοχυρώνει τη διάκριση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας από την άσκηση της πολιτικής εξουσίας. Είναι αδιανόητο για μια κυβέρνηση να καθορίζει την οικονομική, την εμπορική, την περιβαλλοντική ή και τη βιομηχανική πολιτική της με βάση τις απειλές, που εκστομίζονται καθημερινά από δελτία ειδήσεων ή εφημερίδες και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία συχνά κατέχονται και διευθύνονται από οικονομικά συμφέροντα διαπλεκόμενα με την πολιτική εξουσία.

   

Ο ερχομός του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση σήμανε τη μεγάλη στροφή από την ιστορική περιθωριοποίηση της αριστεράς. Πως θα μπορούσε, λοιπόν, το ρεύμα αλλαγής να μη συμπαρασύρει όλες αυτές τις – μείζονος σημασίας – παθογένειες; Η κυβέρνηση οφείλει να δημιουργήσει όλες εκείνες τις συνθήκες, οι οποίες αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για τη μέγιστη δυνατή διάνοιξη του διαύλου μεταξύ πολιτών και πολιτικών, δηλαδή μεταξύ εντολέων και εντολοδόχων. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία ορίζεται ακριβώς από την αρχή της συμβατότητας της εντολής με την εμπράγματη πολιτική, από την προσήλωση των εντολοδόχων στη βασική αποστολή τους. Συνεπώς, καθήκον μίας εκλεγμένης κυβέρνησης είναι να υλοποιεί την εντολή και άρα, να παραμένει πιστή στο – εγκεκριμένο από τους πολίτες – ιδεολογικό της πλαίσιο.

   

Εξάλλου, η εκτελεστική εξουσία οφείλει, επίσης, να δημιουργεί ένα ευνοϊκό επενδυτικό κλίμα για τους υγιώς σκεπτόμενους και δραστηριοποιούμενους επιχειρηματίες, το οποίο προφανώς θα έχει αντίκτυπο στους πολίτες κατ’ αρχήν μέσω της εμπέδωσης συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού. Άρα, η μάχη εναντίον της διαπλοκής είναι κατά βάση μία μάχη αρχών και αξιών, αλλά κυρίως είναι και μία μάχη εκπλήρωσης αναγκών υπό την έννοια ότι τα επιδιωκόμενα θετικά οικονομικά αποτελέσματα προϋποθέτουν τέτοιου είδους θεσμικές αλλαγές.

   

Οι πρωτοβουλίες της διεξαγωγής και επιτυχούς ολοκλήρωσης του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες και η σύσταση της εξεταστικής επιτροπής για τα δάνεια των κομμάτων και τα ΜΜΕ είναι ενδεικτικές μίας κυβέρνησης, η οποία θέλει και μπορεί. Επίσης, είναι ενδεικτικές για τις προκλήσεις, που θα συναντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στα πλαίσια της συγκεκριμένης μάχης, καθώς το σύστημα βρίσκεται υπό κατάρρευση και παίζει τα τελευταία χαρτιά του – τα πιο δυνατά.

* Ο Ιωάννης Σαρακιώτης είναι δικηγόρος και Βουλευτής Φθιώτιδας του ΣΥΡΙΖΑ