Η πολιτική εκδήλωση των Οργανώσεων ΣΥΡΙΖΑ του Δήμου Λοκρών μέ θέμα: ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΤΙ;

Με επιτυχία έγινε την Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016, η πολιτική εκδήλωση των Οργανώσεων ΣΥΡΙΖΑ του Δήμου Λοκρών με θέμα: ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΤΙ; Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
Κεντρικός ομιλητής : ο ΓΓ του Υπ ΅Εσωτερικών Κ Πουλάκης,ο οποίος αναφέρθηκε στίς αρχές που θα πρέπει να διέπουν το νέο πλαίσιο ανασυγκρότησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Στη συζήτηση που ακολούθησε οι συμμετέχοντες αιρετοί αναφέρθηκαν στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη καθημερινότητα τους, τα εμπόδια που μπαίνουν και τις δυσλειτουργίες του Καλλικράτη. Επίσης εξέφρασαν τις πρώτες σκέψεις τους για τις αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν.

Ακολουθεί το κείμενο της ομιλίας του Κ. Πουλάκη :

κ. Δήμαρχοι,

Αξιότιμοι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Εκτός από τιμή, αποτελεί για μένα και ιδιαίτερη χαρά η πρόσκληση και  η πολιτική εκδήλωση των Οργανώσεων ΣΥΡΙΖΑ του Δήμου Λοκρών με θέμα: ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΤΙ; Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ.

Πολύ συχνά, στη δημόσια συζήτηση παρουσιάζεται ως αντιπαραθετικό σχήμα η δημοκρατία εναντίον της αποτελεσματικότητας.

Φωνές συντηρητικές, φοβικές και εχθρικές απέναντι στην κοινωνία καλλιεργούν το δίλημμα «δημοκρατία ή αποτελεσματικότητα», θέλοντας να μετατρέψουν την πολιτική σε υπόθεση των «ειδικών» και να αντικαταστήσουν τη ζωντανή κοινωνική κίνηση και αλληλεπίδραση από την τεχνοκρατική διαχείριση, το μάνατζμεντ.

Ωστόσο, στην πραγματικότητα η δημοκρατία αποτελεί προϋπόθεση και όχι εχθρό της αποτελεσματικότητας.

Διότι, όταν οι αποφάσεις λαμβάνονται από πολλούς, παίρνοντας υπόψη όλες τις οπτικές και τις παραμέτρους, είναι κατά τεκμήριο ορθότερες και πιο κοντά στην κοινωνική πραγματικότητα.

Και, παράλληλα, η εμπειρία δείχνει ότι όλες οι αποφάσεις, όλοι οι θεσμοί και οι νόμοι, εφαρμόζονται καλύτερα όταν οι πολίτες τους αισθάνονται δικό τους κτήμα, όταν διαθέτουν πραγματική και ευρεία δημοκρατική νομιμοποίηση.

Αυτές τις δύο αρχές, δημοκρατία και αποτελεσματικότητα, θέσαμε ως στόχους ξεκινώντας στο Υπουργείο Εσωτερικών την Αναθεώρηση του Θεσμικού Πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Ας έρθουμε λοιπόν στο θέμα της εκδήλωσης. Μετά τον Καλλικράτη, τι;

Κατ’ αρχάς, τίθεται το ερώτημα αν υπάρχει λόγος να αναζητήσουμε κάτι μετά και πέρα από τον Καλλικράτη.


Είναι πράγματι η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μια κοινωνική αναγκαιότητα ή αποτελεί κάποιου είδους «ιδεοληψία» της κυβέρνησης και εμμονή στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ;

Είναι γεγονός το οποίο όχι μόνο δεν αρνούμαστε, αλλά είμαστε περήφανοι, ότι το ζήτημα των αναγκαίων θεσμικών τομών στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, υπήρξε κεντρικός πυλώνας του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και, κατ’ επέκταση, μεταξύ των προτεραιοτήτων της παρούσας κυβέρνησης.

Άλλωστε, όχι τυχαία, η συγκρότηση της Επιτροπής που ανέλαβε την επεξεργασία της μεταρρύθμισης περιλήφθηκε στο νόμο με το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα» της κυβέρνησης.

Η κριτική του «Καλλικράτη» και η αναζήτηση μίας εκ βάθρων αλλαγής του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μπορεί να υπήρξε μία θέση αντιδημοφιλής στην αρχή.

Άλλωστε, ήταν πολλοί ήταν εκείνοι που – καλοπροαίρετα ή μη – θεώρησαν ότι ο νόμος 3852/2010 και οι αλλαγές που επέφερε επέλυσαν ικανοποιητικά τα ανοιχτά θέματα της Αυτοδιοίκησης.
Σήμερα, όμως, υπό το φώς και όλων όσων μεσολάβησαν, τολμώ να πω ότι αποτελεί μάλλον κοινή διαπίστωση μεταξύ τόσο των τοπικών κοινωνιών, όσο και των αυτοδιοικητικών στελεχών, ανεξαρτήτως μάλιστα πολιτικής τοποθέτησης η ανάγκη μίας ουσιαστικής μεταρρύθμισης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Όχι φυσικά σε μία λογική «ράβε-ξήλωνε».
Δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα μηδενίσουμε και θα πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων ό,τι έχει γίνει αδιακρίτως.

Αλλά με βάση την πολιτική και διοικητική, αλλά και την κοινωνική αξιολόγηση της υφιστάμενης σήμερα κατάστασης.

Μια αξιολόγηση που θα πρέπει να βάλει τα δάχτυλα επί των τύπων των ήλων και να μιλήσει με ειλικρίνεια για τη σημερινή κατάσταση, αλλά και το συλλογικό όραμα που πρέπει να διατυπώσουμε.

Είναι γεγονός ότι η οικονομική και πολιτική κρίση έφερε στο προσκήνιο το αίτημα για περισσότερη και πραγματική δημοκρατία, για διαφάνεια και δημόσια λογοδοσία σε όλα τα επίπεδα διοίκησης.

Ανέδειξε την ανάγκη αντιμετώπισης χρόνιων παθογενειών και δημιουργίας μίας σύγχρονης, αποτελεσματικής και φιλικής προς τον πολίτη διοίκησης.

Κατέστησε επιτακτική την επανεκκίνηση της οικονομίας, με ταυτόχρονη προστασία της κοινωνικής συνοχής και στήριξη των πιο αδύναμων.

Μαζί όμως με τα προβλήματα, η κρίση έφερε στο προσκήνιο κοινωνικές δυνάμεις υγιείς και ζωντανές που κινητοποιούνται, οργανώνονται συλλογικά και αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες σε μια σειρά ζητήματα, με πρώτη την αλληλεγγύη και τις νέες μορφές παραγωγής και διάθεσης προϊόντων.

Έτσι, η ίδια η κοινωνική πραγματικότητα ανέδειξε τις καθυστερήσεις, τα κενά, τα προβλήματα, τις στρεβλώσεις, τους αναχρονισμούς, τις αξιολογικές αντινομίες του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου, αλλά και τις δυνατότητες που ανοίγονται, σε έναν τομέα εξ ορισμού κοντά στην κοινωνία και τις ανάγκες της.

Συνεπώς, ναι.

Οι πολιτικές, κοινωνικές και αυτοδιοικητικές δυνάμεις της χώρας πρέπει να αποδείξουν ότι είναι ώριμες να συζητήσουν επί της ουσίας και σε βάθος.

Διότι είναι ανάγκη – όχι επειδή έτσι λέει η κυβέρνηση, αλλά επειδή έτσι αποδεικνύει η καθημερινότητα που βιώνουμε όλες και όλοι – να δούμε και πέρα, και μετά τον Καλλικράτη.

Επί της ουσίας, τώρα, στο ερώτημα «μετά τον Καλλικράτη, τι;».

Από την πλευρά μας έχουμε παρουσιάσει τις βασικές αιχμές, τους στόχους που κατά τη γνώμη μας πρέπει να υπηρετήσει μια μεταρρύθμιση για την Τοπική Αυτοδιοίκηση του 21ου αιώνα.

Πρόκειται για πάγιες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, γνωστές στην κοινωνία και τον κόσμο της Αυτοδιοίκησης, αλλά και για επιλογές αναγκαίες προκειμένου να στηριχθεί η κοινωνία και να δοθεί μία αναπτυξιακή και δίκαιη διέξοδος από την τρέχουσα κρίση.

Αιχμή πρώτη είναι αναμφίβολα η διεύρυνση και η εμβάθυνση της δημοκρατικής και συμμετοχικής λειτουργίας των Ο.Τ.Α.

Σε μία περίοδο που οι πολίτες δυσπιστούν όλο και περισσότερο – και όχι άδικα – προς τους θεσμούς, αποτελεί πρόκληση πρωτίστως για την ίδια την Αυτοδιοίκηση να φέρει ξανά την πολιτική, τη συμμετοχή και τον δημοκρατικό διάλογο στο προσκήνιο.

Στο πλαίσιο αυτό, θεωρούμε ότι η αναλογική συγκρότηση των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων είναι υπερώριμο βήμα και θα αποτελέσει το θεσμικό πλαίσιο για τη διαμόρφωση κουλτούρας συνεργασιών και συναινέσεων.

Πρόκειται για μία μεγάλη αλλαγή που ήδη προχωρά σε επίπεδο κεντρικού πολιτικού συστήματος και δεν επιτρέπεται σε αυτό ειδικά το θέμα η Αυτοδιοίκηση κινδυνεύει να γίνει ουραγός των κοινωνικών εξελίξεων.

Επιπλέον, η αναμόρφωση των θεσμών ενδοδημοτικής αποκέντρωσης, παίρνοντας υπόψη τους λόγους που οδήγησαν μέχρι και σήμερα της δημοτικές και τοπικές κοινότητες σε περιορισμένη ανάπτυξη, θα αυξήσει το αίσθημα εγγύτητας του Δήμου στον πολίτη και, την ίδια στιγμή, θα βοηθήσει την υπέρβαση των παλιών διοικητικών ορίων και την ουσιαστική ενοποίηση των «Καλλικρατικών» Δήμων.

Τέλος, η εισαγωγή πολύμορφων θεσμών άμεσης δημοκρατικής συμμετοχής των πολιτών.

Από τις πιο παραδοσιακές «λαϊκές συνελεύσεις» στο τοπικό μικροεπίπεδο, μέχρι τα τοπικά δημοψηφίσματα.

Αλλά κυρίως η εισαγωγή θεσμών διαβούλευσης, κοινωνικής λογοδοσίας και ελέγχου των αυτοδιοικητικών αρχών, που θα δώσει θεσμική υπόσταση στην ήδη υπαρκτή κοινωνική τάση, θα φέρει πιο κοντά τους πολίτες στα δημοτικά ζητήματα και, σε τελική ανάλυση, θα ενισχύει την ίδια την ουσία της Αυτοδιοίκησης.

Αιχμή δεύτερη, η αναβάθμιση της επιχειρησιακής ικανότητας, της αποτελεσματικότητας και της διαφάνειας στη λειτουργία των Δήμων και των Περιφερειών ως διοικητικών δομών.

Είναι σαφές ότι οι Δήμοι και οι Περιφέρειες έχουν ήδη διανύσει μεγάλο δρόμο στην κατεύθυνση της ποιοτικότερης λειτουργίας τους και – με τη βοήθεια και συγχρηματοδοτούμενων προγραμμάτων που προχωρούν από την πλευρά του Υπουργείου – αναμένεται να βελτιώσουν κι άλλο τις υποδομές και τη λειτουργικότητά τους.

Ωστόσο, έχουμε τη γνώμη – και τουλάχιστον σε αυτό είμαι βέβαιος ότι υπάρχει συμφωνία – υπάρχουν ακόμη πολλά να γίνουν.

Συνηθίζω να λέω – και επιτρέψτε μου τον προσωπικό τόνο – ότι η κακή ποιότητα των διοικητικών υπηρεσιών, το πρόβλημα της γραφειοκρατίας πλήττουν περισσότερο τους απλούς ανθρώπους, τους πιο αδύναμους, όλους εκείνους που δεν έχουν τη δυνατότητα ή τα χρήματα να στραφούν σε ιδιωτικές υπηρεσίες.

Η αντιμετώπιση λοιπόν φαινομένων γραφειοκρατίας, καθυστερήσεων, κακοδιοίκησης, διαφθοράς δεν είναι ζήτημα «τεχνικό», αλλά βαθύτατα πολιτικό.

Έτσι, μετά και από πέντε χρόνια εμπειρίας εφαρμογής του «Καλλικράτη», ανοίγουμε εκ νέου τη συζήτηση για τις αρμοδιότητες κάθε επιπέδου διοίκησης (ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού, Αποκεντρωμένες Διοικήσεις και Κεντρικό Κράτος).

Στόχος μας είναι όχι απλώς η αποσαφήνισή τους, όπου υπάρχουν αμφιβολίες, και η απλοποίησή τους, όπου υπάρχουν επικαλύψεις, αλλά και μία ευρύτερη ανακατανομή τους, με τα εξής κριτήρια:
Πρώτον, τη διαμόρφωση επιτελικού κράτους και την επίτευξη συνεργειών μεταξύ των διαφορετικών διοικητικών βαθμίδων.
Δεύτερον, τις αρχές της επικουρικότητας και της εγγύτητας.
Τρίτον, την αποφυγή πολυκερματισμού της κάθε θεματικής, του κάθε τομέα, ώστε η εξυπηρέτηση του πολίτη να εξαρτάται από ένα κάθε φορά κέντρο κατά περίπτωση.
Τέταρτον, την υιοθέτηση της οπτικής του κύκλου των δημόσιων πολιτικών (σχεδιασμός, υλοποίηση, αξιολόγηση εφαρμογής), ώστε να είναι ξεκάθαρο ποιος σχεδιάζει, ποιος εφαρμόζει και ποιος ελέγχει και να δημιουργούνται συνέργειες μεταξύ των διαφορετικών βαθμίδων διοίκησης.

Ξεκινάμε επίσης, στο πλαίσιο και του νέου ΕΣΠΑ, την προσπάθεια προτυποποίησης των διοικητικών διαδικασιών σε βασικούς θεματικούς τομείς δραστηριότητας των Ο.Τ.Α.

Με τον τρόπο αυτό, κατά την ολοκλήρωση της συγκεκριμένης προσπάθειας, όχι μόνο θα έχει κατανεμηθεί ορθολογικά και με βάση τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς κανόνες η διοικητική ύλη, όχι μόνο θα είναι ξεκάθαρο ποιος κάνει τι, αλλά και κάθε διοικητική μονάδα θα είναι σε θέση να ασκεί τις αρμοδιότητές της μέσα από απλές, σαφείς και οριζόντια ομοιόμορφες πρότυπες διαδικασίες, που θα αποτρέπουν τις καθυστερήσεις, την ανασφάλεια δικαίου, τις αμφισβητήσεις και την αυθαιρεσία.

Παράλληλα, όπως ξέρετε, καθιερώνουμε ένα αντικειμενικό σύστημα εποπτείας των Ο.Τ.Α., αποσυνδέοντας τους Δήμους και τις Περιφέρειες από τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις και υπάγοντας την εποπτεία τους σε μία διακριτή υπηρεσία που θα διασφαλίζει την αντικειμενική, αλλά και ομοιόμορφη αντιμετώπιση των Ο.Τ.Α. και των αιρετών.

Άλλωστε, όπως θυμάστε, μία από τις πρώτες επιλογές της παρούσας κυβέρνησης κατά την πρώτη ήδη θητεία της, ήταν να μην τοποθετήσει πολιτικά πρόσωπα ως Γενικούς Γραμματείς των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και να αντικαταστήσει το θεσμό με τον Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης που επιλέγεται μεταξύ των επιτελικών στελεχών της Δημόσιας Διοίκησης.

Τέλος – σημείο εξαιρετικά σημαντικό – ανοίξαμε τη συζήτηση για την αντιμετώπιση των φαινομένων κακοδιοίκησης, διαπλοκής και διαφθοράς στους Ο.Τ.Α., στο πλαίσιο και των κατευθύνσεων της αντίστοιχης Εθνικής Στρατηγικής.

Είναι γεγονός ότι στους Δήμους και τις Περιφέρειες έχει γίνει μεγάλη πρόοδος ως προς τη χρηστή και διαφανή λειτουργία τους και αυτό αποτυπώνεται και στη συνείδηση των πολιτών.

Μέσω των θεσμών κοινωνικής λογοδοσίας, της ενοποίησης και απλοποίησης των επιβαλλόμενων ελέγχων, μέσα από τον εκσυγχρονισμό του τρόπου οικονομικής διοίκησης και ταμειακής λειτουργίας, την επικαιροποίηση του θεσμικού πλαισίου για τα οικονομικά, θεωρούμε ότι μπορούμε να κάνουμε ακόμη ένα μεγάλο βήμα στην κατεύθυνση αυτή.

Στόχος μας, να αναβαθμίσουμε ακόμα περισσότερο την εμπιστοσύνη των πολιτών στο θεσμό.

Έναν θεσμό που οφείλουμε να πούμε ότι επιδεικνύει θαυμαστή αντοχή στη συνείδηση των πολιτών, σε μία περίοδο γενικευμένης απαξίωσης και όχι τυχαία.

Αιχμή τρίτη, η μετατροπή των Δήμων και των Περιφερειών σε πρωταγωνιστές, αντίστοιχα, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της δίκαιης ανάπτυξης.

Έχοντας διαμορφώσει, με βάση τα δύο σημεία που προανέφερα, τις προϋποθέσεις για δημοκρατική, διαφανή και αποτελεσματική λειτουργία των Ο.Τ.Α., στόχος μας είναι να τους δώσουμε τα εργαλεία εκείνα ώστε να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην ικανοποίηση των δύο βασικότερων σήμερα προτεραιοτήτων της ελληνικής κοινωνίας.

Αφ’ ενός, τη στήριξη των κοινωνικών δομών των Ο.Τ.Α. και τη γενίκευση της αρμοδιότητάς τους στην άσκηση της κοινωνικής πολιτικής μέσα από πολύπλευρες πολιτικές.

Και αφ’ ετέρου, τη θέσπιση καινοτόμων θεσμικών, χρηματοδοτικών και επιστημονικών εργαλείων που θα δώσουν στους Ο.Τ.Α. τη δυνατότητα να πρωτοστατήσουν στην τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη, να σχεδιάσουν δημοκρατικά για την περιοχή τους, να διαχειριστούν το μεγαλύτερο μέρος των κοινοτικών και εθνικών επενδυτικών πόρων και, κυρίως, να παίξουν ενεργό ρόλο και στη χάραξη και υλοποίηση της εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής.

Όπως ξέρετε, προχωρά η χάραξη της νέας εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής, με κεντρικό άξονα την έννοια της δίκαιης ανάπτυξης που συναρθρώνει την οικονομική μεγέθυνση με τη δίκαιη κατανομή των βαρών και των ωφελειών, όχι μόνο μεταξύ των διαφορετικών κοινωνικών ομάδων, αλλά και μεταξύ των περιοχών της χώρας.

Η ανάδειξη της Αυτοδιοίκησης σε κεντρικό πυλώνα της αναπτυξιακής διαδικασίας, περνά μέσα από την καθιέρωση θεσμικών διαδικασιών συνέργειας τόσο με τα άλλα επίπεδα διοίκησης όσο και με τους οικονομικούς και κοινωνικούς φορείς.

Διαδικασίες ζωντανές και αποτελεσματικές και όχι τυπικές και εν πολλοίς απονευρωμένες, όπως δυστυχώς εξελίχθηκαν οι Επιτροπές Διαβούλευσης του «Καλλικράτη».

Επίσης, περνά μέσα από την αναζήτηση νέων, καινοτόμων χρηματοδοτικών εργαλείων, πέραν τη σταθεροποίησης και σταδιακής αποκατάστασης της κρατικής χρηματοδότησης των Ο.Τ.Α., όσο βελτιώνονται – και βελτιώνονται αισθητά – τα δημόσια οικονομικά, αλλά και μέσα από τον εκσυγχρονισμό του πλαισίου για την αναπτυξιακή και κοινωνική αξιοποίηση της περιουσίας των Ο.Τ.Α.

Η ειδική Ομάδα Εργασίας που έχουμε συγκροτήσει για τους πόρους και την αναπτυξιακή προοπτική των ΟΤΑ έχει ήδη παρουσιάσει μία πρώτη σειρά σκέψεων και επεξεργασιών στην τελευταία συνεδρίαση της Επιτροπής και προχωρά ήδη στην περαιτέρω εξειδίκευσή τους.

Επιπλέον, στο ίδιο πλαίσιο και σε συνεργασία με το συναρμόδιο Υπουργείο φιλοδοξούμε να αναβαθμίσουμε την ποιότητα των κοινωνικών υπηρεσιών των Ο.Τ.Α.

Και παράλληλα, να δώσουμε θεσμική υπόσταση στις πολυάριθμες πρωτοβουλίες και κινήσεις αλληλεγγύης που ανέκυψαν όλα τα τελευταία χρόνια «από τα κάτω», από τις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες και να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο συνεργειών των κοινωνικών κινημάτων αλληλεγγύης με την πρωτοβάθμια, κυρίως, αυτοδιοίκηση.

Όχι φυσικά στη λογική της αμοιβαίας υποκατάστασης ή του «καπελώματος» αυτών, αλλά με την έγνοια της κινητοποίησης όλων των δυνάμεων στην κατεύθυνση της ανακούφισης των ασθενέστερων συμπολιτών μας και της ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.

Τέλος, επιτρέψτε μου δύο λέξεις για ένα τεράστιο, εξαιρετικά επίκαιρο και εξαιρετικά σημαντικό θέμα.

Επιδιώκουμε οι Ο.Τ.Α. να παίξουν ενεργό και πρωταγωνιστικό ρόλο στην προαγωγή της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, όχι μόνο υποστηρίζοντας τους φορείς της, όχι μόνο εντάσσοντάς την ως σημαντικό τμήμα της αναπτυξιακής στρατηγικής κάθε περιοχής, αλλά και διαμορφώνοντας μαζί τους συνέργειες προς όφελος των τοπικών κοινωνιών.

Συνέργειες, όμως, και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, οι οποίες δεν αφορούν επουδενί την υποκατάσταση των Δήμων και των υπηρεσιών τους από τους φορείς της Κοινωνικής Οικονομίας, ως προθάλαμο της εκχώρησης σε ιδιώτες.



Φίλες και φίλοι,

Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολλή ακόμη ώρα, παρουσιάζοντας ιδέες, σκέψεις και προτάσεις που έχουν κατατεθεί και που επεξεργάζεται το Υπουργείο.

Άλλωστε, όσοι και όσες με γνωρίζετε προσωπικά, ξέρετε πολύ καλά ότι η σχέση μου με την Αυτοδιοίκηση μετρά πάνω από είκοσι χρόνια, επομένως – πέραν της πολιτικής πεποίθησης – όλη αυτή η διαδικασία είναι για μένα και ένα προσωπικό μεράκι.

Δεν θέλω όμως να σας κουράσω άλλο.

Θα κλείσω μόνο με μία διαδικαστική επισήμανση, η οποία θεωρώ ότι είναι εξίσου σημαντική με την ουσία.

Όταν ξεκινήσαμε να σχεδιάζουμε τον τρόπο, τη μεθοδολογία και τη διαδικασία μέσω της οποίας θα προχωρούσαμε σ’ αυτή τη μεταρρύθμιση, είχαμε απόλυτη επίγνωση των δυσκολιών που θα συναντούσαμε.

Βρεθήκαμε, αν θέλετε, αντιμέτωποι κι εμείς με το δίλημμα «δημοκρατία ή αποτελεσματικότητα».

Έπρεπε να φτιάξουμε μια μικρή ομάδα ειδικών, πολιτικά ομοιογενή, η οποία μέσα σε σύντομο χρόνο θα παρουσίαζε ένα άρτιο μεταρρυθμιστικό σχέδιο, τεχνοκρατικά άψογο και πολιτικά 100% σύμφωνο με τις απόψεις μας, όπως γινόταν συνήθως;

Ή να δοκιμάσουμε κάτι άλλο;

Εμείς επιλέξαμε τον εντός εισαγωγικών δύσκολο δρόμο.

Ανοίξαμε μία δημοκρατική συζήτηση χωρίς προαπαιτούμενα, χωρίς θέματα «ταμπού», για όλο το φάσμα των αυτοδιοικητικών θεμάτων : τη θεσμική συγκρότηση, τη λειτουργία, την οικονομική διοίκηση, τη χρηματοδότηση, το προσωπικό και το ρόλο της Αυτοδιοίκησης σήμερα και στο μέλλον.

Και ανοίξαμε τη συζήτηση μέσα από μία πολυμελή Επιτροπή, στην οποία έχω την τιμή να προεδρεύω και στην οποία συμμετέχουν :
Πρώτον, τα επιτελικά στελέχη του Υπουργείου Εσωτερικών, αποδεικνύοντας έμπρακτα την εμπιστοσύνη μας στη δημόσια διοίκηση.
Δεύτερον, ειδικοί επιστήμονες και εμπειρογνώμονες σε θέματα αποκέντρωσης, τοπικής αυτοδιοίκησης και περιφερειακής ανάπτυξης, οι οποίοι εισφέρουν τις γνώσεις, τις ιδέες, τις εμπειρίες τους από εγχώριες ή διεθνείς επεξεργασίες και εγχειρήματα.
Και τρίτον και σπουδαιότερο, οι ίδιοι οι εκπρόσωποι τόσο των εργαζόμενων στους Ο.Τ.Α., όσο και των αιρετών. Και μάλιστα, με πλουραλιστική εκπροσώπηση, ώστε να ακουστούν όλες οι διαφορετικές προσεγγίσεις.
Θέλω να πιστεύω ότι και η ουσία και η διαδικασία της μεταρρύθμισης που σχεδιάζουμε και υλοποιούμε, θα αποτελέσουν ένα άλλο υπόδειγμα πολιτικής.

Άλλωστε, το κλειδί για μια επιτυχημένη μεταρρύθμιση είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα να απαντά σε πραγματικά προβλήματα και πραγματικά αιτήματα και να είναι κτήμα της ίδιας της κοινωνίας.

Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε στο Υπουργείο Εσωτερικών, επιλέγοντας να διοικούμε με ανοιχτές πόρτες.

Και στην κατεύθυνση αυτή συμβάλει και η σημερινή εκδήλωση, για τον πρόσθετο λόγο ότι αποκεντρώνει τη συζήτηση και δίνει φωνή στην περιφέρεια.

Αναμένω λοιπόν με μεγάλο ενδιαφέρον και τις δικές σας παρεμβάσεις και είμαι στη διάθεσή σας να δώσω όσες διευκρινίσεις χρειαστεί.

Σας ευχαριστώ.