Όνειρο απατηλό ότι ο Τουρισμός θα μας σώσει…

[ Του Κωνσταντίνου Κούρου ]

Αν συζητήσεις με την παρέα σου στον Κυριακάτικο καφέ για το παραγωγικό μέλλον της χώρας μας θα σου πουν διάφορες γνώμες. Ωστόσο σε ένα από αυτά που θα σου αναφέρουν συμφωνούν όλοι και αυτό δεν είναι άλλο από την ανάπτυξη του Τουρισμού.  

Δυστυχώς είναι ένας μύθος που έχει καλλιεργηθεί τα τελευταία χρόνια και αυτό γιατί αν και η Ελλάδα αποτελεί ένα διαμάντι φυσικού περιβάλλοντος που συνδυάζει βουνό και θάλασσα με εξωτικές παραλίες αντίστοιχες τις Χαβάης, η ανάπτυξη του Τουρισμού μας είναι σε νηπιακό επίπεδο.  

Αν και δεν το συνηθίζω να χρησιμοποιώ νούμερα πολλές φορές είναι αποκαλυπτικά. 

Ο τουρισμός της Ελλάδας σε αριθμό αφίξεων ισούται με τον αντίστοιχο αριθμό αφίξεων της Βενετίας μιας μόνο πόλης της Ιταλίας. Επίσης ισούται με τον συνολικό αριθμό αφίξεων της Πολωνίας ποιας; της Πολωνίας που όπως θα ξέρετε ούτε θάλασσες έχει ούτε φυσική ομορφιά του μεγέθους της Ελλάδας

(ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΦΙΞΕΩΝ)

  

Το πρόβλημα της Ελλάδας στον τουρισμό εγώ το χωρίζω σε δύο κατευθύνσεις. Η πρώτη αφορά στο πρόβλημα της διεύρυνσης των αφίξεων  και της επέκτασης της τουριστικής περιόδου και η δεύτερη αφορά στις επιπτώσεις του τουρισμού στην Οικονομία. 

Η Ελλάδα βρίσκεται σε αυτό το νηπιακό στάδιο στην αύξηση των αφίξεων  για τρεις λόγους. 

Ο πρώτος είναι η έλλειψη υποδομών χαρακτηριστική η φράση του Κινέζου πρωθυπουργού ο οποίος ανέφερε πέρυσι ότι θα μας στείλει τουρίστες ''τόσους ώστε να μην πνιγούμε'' επιβεβαιώνοντας έμμεσα το πρόβλημα  ή επίσης σκεφτείτε αν υπήρχαν υποδομές, τι ανάπτυξη θα είχε ο ιατρικός και ο ιαματικός τουρισμός με την μαζική άφιξη Γερμανών τουριστών οι οποίοι όπως μάθαμε τελευταία (50% των εργαζομένων τους το 2030 θα είναι συνταξιούχοι), ο δεύτερος είναι ότι εστιάσαμε σε target groups και αγορές που έτσι και αλλιώς θα επισκέπτονταν την Ελλάδα ως μια ακόμη χώρα που θα κάνουν τα καλοκαιρινά τους λουτρά,αφήνοντας στην άκρη αγορές αναπτυσσόμενες (BRICKS) με μόνη εξαίρεση την Ρωσία που κάτι γίνεται. 

Ο τρίτος αφορά στα κόστη των αεροδρομίων που μέχρι πρότινος ήταν απαγορευτικά για εταιρίες low cost (βλέπε RYANAIR). 

Σε αυτό  το σημείο να αναφερθώ στην επικείμενη παραχώρηση  των 14 αεροδρομίων όπου αν και δεν είμαι αρνητικός ούτε δογματικός σε τέτοιες πρωτοβουλίες θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στους όρους και να μάθουμε από την πρακτική εμπειρία του παρελθόντος π.χ με το Ελ. Βενιζέλος (βλέπε αποφυγή πληρωμής ΦΠΑ, αυξημένα κόστη στάθμευσης έτσι ώστε ο επιχειρηματίας να κάνει γρήγορη απόσβεση της επένδυσης του κτλ) κάτι τέτοιο στα αεροδρόμια των νησιών θα ήταν μοιραίο για την τοπική οικονομία αφού οι εταιρίες low cost θα έφευγα άμεσα από την έξοδο κινδύνου. 

Θα μπορούσα να σας πω άλλους δέκα λόγους αλλά πρέπει να σας κρατήσω το ενδιαφέρον για το επόμενο άρθρο. 

Σε ότι αφορά στην κατεύθυνση της οικονομίας δυστυχώς η προσδοκώμενη προστιθέμενη αξία από την πώληση ελληνικών προϊόντων  και την στήριξη των τοπικών κοινωνιών φαντάζει πλέον όνειρο απατηλό. 

Οι μεγάλοι  tour operators έχουν ξεκινήσει την μέθοδο της καθετοποίησης( αγοράζοντας αεροπλάνα, ξενοδοχεία κτλ.) με αποτέλεσμα να προωθούν πακέτα all inclusive. Αποτέλεσμα... οι τουρίστες  δαπανούν σχεδόν το 90% των χρημάτων τους στην χώρα προέλευσης αφήνοντας ψίχουλα για την χώρα μας. Αν βάλετε δε την όλο και αυξανόμενη κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων και την μείωση της κατανάλωσης των ντόπιων, τα σχόλια περιττεύουν. Τέλος πάντων μία γεύση σας την έδωσα και αν διαβάσατε μέχρι εδώ για να τιμήσουμε και το σπίτι μας κάνοντας κλικ εδώ θα δείτε και προτάσεις για την επίλυση των προβλημάτων που προανέφερα. Γιατί όπως λέει και ένας φίλος μου καλά τα λες…. αλλά τι προτείνεις;

Υστ. Ραντεβού στο επόμενο άρθρο…