Συνέντευξη Θανάση Μιχελή στον δημοσιογράφο Αρβανίτη Κώστα και στον ραδιοφωνικό σταθμό κόκκινο

Συνέντευξη, στον ραδιοφωνικό σταθμό κόκκινο και στον δημοσιογράφο Αρβανίτη Κώστα, παραχώρησε, ο Βουλευτής Φθιώτιδας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Θανάσης Μιχελής.

Ενα από τα κύρια ζητούμενα του διαλόγου που είναι σε εξέλιξη είναι η αυτονομία της εκπαίδευσης, όπως είπε, καθώς το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι έντονα συγκεντρωτικό, από το κέντρο προς τα κάτω. Χρειάζεται κάποια αυτονομία, ώστε να απελευθερωθούν δυνάμεις και απόψεις, κατά τόπους και κατά ομάδες πληθυσμών.

Θα πρέπει επίσης να αναζητηθεί η νέα μαθησιακή διαδικασία που ακολουθούμε, καθώς δεν μπορούμε να διατηρούμε τα παλιά μοντέλα, σε έναν κόσμο που αλλάζει.

Μείζον είναι επίσης το θέμα της μετεκπαίδευσης των δασκάλων και των καθηγητών και η διαρκής εκπαίδευσής τους, υπογράμμισε ο κ.Μιχελής.

Η οργάνωση, η διοίκηση και τα οικονομικά των σχολείων είναι επίσης ένα μεγάλο στοίχημα, καθώς η σημερινή δομή του σχολικού δικτύου προέκυψε με την μεταρρύθμιση του 1976. Εκτοτε έχει αναδιαμορφωθεί πλήρως η κατανομή του πληθυσμού, ενώ έχουν αλλάξει τόσο οι ανάγκες όσο και οι διαθέσιμοι τύποι σχολείων.

Ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου υπάρχει η αναγκαία πληρότητα, πρέπει να αναζητηθεί η κατανομή των μαθητών στον ιδανικό αριθμό ανά τμήμα, αλλά και η ύπαρξη αντίστοιχα του ιδανικού αριθμού τμημάτων ανά σχολείο, ώστε να υπάρχει η μέγιστη αποδοτικότητα αλλά και η μέγιστη συλλογικότητα.

Αντίθετα, σε απομακρυσμένες περιοχές με μικρότερους πληθυσμούς, το ζητούμενο θα πρέπει να είναι τόσο η μαθησιακή διαδικασία όσο και η υποστήριξη συνολικά του πολιτισμού.

Ο κ.Μιχελής αναφέρθηκε και στην αναμόρφωση του θεσμού του ολοήμερου σχολείου, προκειμένου να ενιαιοποιηθούν οι τύποι σχολείων και να προσφέρονται σε όλους τους μαθητές οι ίδιες παροχές εκπαίδευσης με τα ίδια δεδομένα.

Με την ανακατανομή του εκπαιδευτικού δυναμικού είναι πιθανώς να προκύψουν λιγότερες θέσεις για τους αναπληρωτές, όπως είπε, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να πάμε στην λογική του μόνιμου προσωπικού.

Οι αναπληρωτές είναι μία λύση που ξεκίνησε το 1980, προκειμένου να μπορεί να αναπληρωθεί π.χ. κάποιος εκπαιδευτικός που θα έπρεπε να απουσιάσει μακροχρόνια, λόγω ασθένειας ή άλλης αιτίας. Η αναπλήρωσή του γινόταν σε συγκεκριμένη θέση, για συγκεκριμένο χρόνο και σε συγκεκριμένο χώρο.

Ακολούθησε η λογική του «πρόσθετου» προσωπικού που έχει επεκταθεί ως σήμερα και θα πρέπει να τελειώσει, όπως είπε.

Για να αποφύγουμε να μειώσουμε τον αριθμό των θέσεων θα πρέπει να επεκτείνουμε τις δραστηριότητες του σχολείου, κάτι που θα επιτευχθεί εάν υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον από τους μαθητές για το ολοήμερο που θα τελειώνει στις τέσσερις.

Ετσι, θα μπορούμε να προσλάβουμε τον ίδιο αριθμό για την επέκταση της ζώνης μετά το κύριο πρόγραμμα.

Ο κ.Μιχελής αναφέρθηκε επίσης σε μία ακόμη ενότητα του διαλόγου, που αφορά την προσπάθεια να επεκταθούν οι πρόνοιες και η προσφορά εκπαίδευσης για τα παιδιά με αναπηρίες, μειωμένη νοητική ικανότητα κτλ.