Η πρώτη έξοδος από την Ευρώπη

[ Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΑΡΑΚΙΩΤΗ ]

Έχουν τις τελευταίες ώρες ειπωθεί πολλά για το περίφημο Brexit, έχει ήδη χυθεί πολύ μελάνι για το τι μέλλει γενέσθαι από τώρα και στο εξής στην Ευρώπη, έχουν γίνει αναλύσεις, εκτιμήσεις αλλά και προβλέψεις που έχουν καλύψει όλο το φάσμα από τη λύτρωση μέχρι την καταστροφολογία!

Εκείνο που δεν ειπώθηκε όμως είναι αυτό που ο ιστορικός του μέλλοντος θα κληθεί να ερευνήσει: η έξοδος της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ένας λάθος χειρισμός του ηγέτη της, ένας μονόδρομος στον οποίο οδήγησαν οι παγκόσμιες πολιτικές και οικονομικές συγκυρίες το λαό της Γηραιάς Αλβιόνος ή ένα ενδεχομένως σκόπιμο σχέδιο το οποίο βρήκε πρόσφορο έδαφος στις δύσκολες μέρες που διανύει η Ε.Ε. κι εκτελέστηκε άψογα από τους εμπνευστές του;

Το πολιτικό βάρος πίσω από κάθε μια από αυτές τις πιθανότητες, που θα επηρεάσει όχι μόνο την πολιτική αλλά και την οικονομική και την κοινωνική εξέλιξη τόσο της Βρετανίας όσο και της Ε.Ε., είναι αυτό που πρέπει να εκτιμηθεί από τις ηγεσίες προκειμένου να προφυλάξουν τα συμφέροντα των πολιτών αλλά και το μέλλον της Ένωσης.

Διότι έχει εντελώς διαφορετική σημασία και πολιτική χροιά αν το βάρος της ευθύνης της αποχώρησης μιας από τις ισχυρότερες χώρες της Ε.Ε. αποδοθεί στο πρόσωπο του Ντέιβιντ Κάμερον, ως μοναδικού υπαίτιου, κι είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα αν υπάρχει ένα ενορχηστρωμένο σχέδιο αποδόμησης της ενωμένης Ευρώπης, το οποίο είναι σχεδόν βέβαιο πως θα αποβεί σε βάρος των πολιτών της Γηραιάς Ηπείρου. Τούτο είναι και το σημαντικότερο σημείο στο οποίοι οι πολιτικοί αρχηγοί και οι ηγέτες της Ε.Ε. θα πρέπει να εστιάσουν την προσοχή τους και να ενισχύσουν τους θεσμούς εντός του ευρωπαϊκού οικοδομήματος ώστε να το καταστήσουν απροσπέλαστο από μελλοντικούς κινδύνους παρόμοιους με το Brexit.

Υπάρχει όμως κάτι στο οποίο αξίζει να σταθούμε και να εστιάσουμε την προσοχή μας. Ο λαός της Μεγάλης Βρετανίας παρακολουθεί εδώ και πολλά χρόνια τους πολίτες των χωρών της Ευρωζώνης να ζουν μέσα σε κλίμα φόβου κι αβεβαιότητας για το μέλλον τους. Το βιοτικό επίπεδο διαρκώς βαίνει μειούμενο, ο οικονομικός έλεγχος γίνεται ασφυκτικός, τα εισοδήματα μειώνονται, τα όνειρα χάνονται...

Μια τέτοια Ευρώπη είναι λογικό να μην την επιθυμεί κανείς, έστω κι αν προσφέρει πολιτική σταθερότητα και (ίσως) διασφάλιση μιας κάποιας σιγουριάς για το μέλλον. Κανείς λογικά σκεπτόμενος πολίτης δε θα αποφάσιζε να μείνει εντός μιας τέτοιας Ευρώπης, αν είχε το δικαίωμα της επιλογής, όπως αυτό δόθηκε στους Βρετανούς.

Κανείς δε θέλει τα παιδιά του να μεγαλώσουν μέσα στην ανασφάλεια που επιβάλουν οι επιταγές των κεντρικών τραπεζών, των μεγάλων funds που δρουν εντελώς ανεξέλεγκτα και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Η ελληνική μυθολογία, η οποία άλλωστε έπλασε την Ευρώπη, έχει διδάξει πως όταν όλα τα δεινά έρχονται αθόρυβα και χωρίς προειδοποίηση, εκείνο που μένει ως πολύτιμο φυλαχτό κλεισμένο στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής είναι η ελπίδα.

Η Πανδώρα υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο τούτου του πλανήτη, υπάρχει σε κάθε ευρωπαίο, υπάρχει σε κάθε γονέα που βλέπει, όσο εγωιστικό κι αν είναι αυτό, τη συνέχειά του στα παιδιά που έχει φέρει στον κόσμο και που σε καμία περίπτωση δεν είναι διατεθειμένος να τα προσφέρει βορά και θυσία στο βωμό του κεφαλαίου που αδιαφορεί για όλα πλην του κέρδους του! Αυτό, δε θα ήταν υπερβολή αν ισχυριστεί κανείς, πως είναι το σημείο κλειδί της δυσάρεστης για όλους μας εξέλιξης του Brexit, το οποίο και θα πρέπει να επηρεάσει τη λήψη των αποφάσεων σε Ευρωπαϊκό επίπεδο από εδώ κι εμπρός καθώς και τη χάραξη της πολιτικής, η οποία θα πρέπει να επαναφέρει τον άνθρωπο – ευρωπαίο πολίτη στο επίκεντρο των εξελίξεων και να του δώσει την πραγματική αξία που του αναλογεί.

Διότι η πραγματική δύναμη της Ευρώπης είναι οι πολίτες της, όχι οι άψυχοι πίνακες των αριθμών και των διαγραμμάτων στα χρηματιστήρια των δήθεν αξιών και των παραγώγων!