Προτάσεις οικονομικής πολιτικής

Του ΘΑΝΑΣΗ ΖΕΚΕΝΤΕ

Η βασική στόχευση της οικονομικής πολιτικής θα πρέπει να είναι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και η αύξηση της παραγωγής, ώστε να αυξηθούν τα έσοδα της κοινωνικής ασφάλισης και να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα μέσα από την αύξηση του Α.Ε.Π. και όχι μέσω της περαιτέρω επιβάρυνσης της οικονομικής δραστηριότητας.

Η κυβέρνηση στο πλαίσιο του Συμπληρωματικού Μνημονίου Κατανόησης που συμφώνησε με τους δανειστές προχωρά σε μείωση συντάξεων και αφορολογήτου, πλήττοντας με τον τρόπο αυτό την πλειοψηφία των συνταξιούχων και των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης. Η μείωση του αφορολογήτου στο άγαμο από 8.636€ σε 5.681€ είτε το 2019 είτε το 2020 ανάλογα με την πορεία του δημοσιονομικού πλεονάσματος και με φορολογικό συντελεστή 22% συνεπάγεται επιπλέον ετήσια επιβάρυνση 650,1€ για κάθε φορολογούμενο, ενώ αν ο φορολογικός συντελεστής μειωθεί στο 20% τότε η ετήσια επιβάρυνση θα είναι 591€. Η πρόταση της κυβέρνησης είναι αν υπάρχει πλεόνασμα πέραν του 3,5% αυτό να διοχετευθεί ως επιδόματα και κοινωνικές παροχές σε αδύναμες κοινωνικές ομάδες. 

  

Η πρόταση της κυβέρνησης θα μειώσει την κατανάλωση εξαιτίας της μείωσης του διαθεσίμου εισοδήματος με αποτέλεσμα την ισόποση μείωση του Α.Ε.Π. ενώ η διάθεση του όποιου πλεονάσματος σε επιδόματα ανέχειας δεν θα έχει κανένα πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα για την οικονομία, καθώς θα έχει στην καλύτερη περίπτωση αύξηση του Α.Ε.Π. ίση με το ύψος των επιδομάτων και κοινωνικών παροχών.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποστηρίζει πως θα προσπαθήσει μέσω διαπραγμάτευσης να μειώσει το στόχο του δημοσιονομικού πλεονάσματος από το 3,5% στο 2%. Τη διαφορά συν το όποιο επιπλέον ποσό προκύψει ως πλεόνασμα προτείνει να δοθεί ως μείωση φόρου εισοδήματος σε επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα, καθώς επίσης και σε μείωση του ΕΝΦΙΑ. Η προσέγγιση της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι πως η μείωση της φορολογίας θα είναι αρκετή για να φέρει την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και βασίζεται στην αισιόδοξη πρόβλεψη πως οι δανειστές θα είναι θετικοί στο να δεχθούν μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος από το 3,5%.

Και οι δυο προτάσεις είναι αισιόδοξες πως θα επιτευχθεί αύξηση του Α.Ε.Π. χωρίς όμως να προβλέπουν κανένα αναπτυξιακό μέτρο μέσω της χορήγησης επενδυτικών κινήτρων που είναι το βασικό ζητούμενο. Το πρόβλημα της χώρας είναι παραγωγικό και συνδέεται αποκλειστικά με την ανεπάρκεια - αδυναμία της ελληνικής οικονομίας να δημιουργήσει τους όρους και το περιβάλλον μιας σταθερής παραγωγικής μεγέθυνσης. Το σημερινό οικονομικό μοντέλο της Ελλάδας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στις μεταβιβαστικές πληρωμές από το εξωτερικό (ΕΣΠΑ, αγροτικές επιδοτήσεις), τις υπηρεσίες (τουρισμός, εμπόριο) και την πώληση ακατέργαστών προϊόντων, χαμηλής μεταπωλητικής αξίας σε σχέση με τα επεξεργασμένα. 

Η χώρα χρειάζεται συνεννόηση και συμφωνία για την ανάπτυξη εθνικής στρατηγικής για την διευκόλυνση της οικονομικής δραστηριότητας και λειτουργίας, χωρίς εμπόδια και περιορισμούς. Αν αυτό δεν γίνει τότε η χώρα το 2018 μετά τα 8 χρόνια Μνημονίων θα είναι και πάλι αδύναμη για να μπορέσει να σταθεί χωρίς επιπλέον ξένη οικονομική βοήθεια. Αν η χώρα μπορέσει να παράξει, προσελκύσει νέες επενδύσεις και αυξήσει την παραγωγή της τότε θα μπορέσει να προχωρήσει στη μείωση της υψηλής φορολογίας, την αποκατάσταση μέρους του κοινωνικού κράτους και στη σταδιακή αποπληρωμή του υψηλού δημόσιου χρέους. Αν όμως η χώρα αποτύχει να δημιουργήσει παραγωγικό υπόβαθρο τότε κανένα Μνημόνιο και κανένα άλλο νόμισμα δεν θα μπορέσουν να λύσουν το πρόβλημα. Τα Μνημόνια είναι μια παράταση χρόνου για να μπορέσει η χώρα να αναταχθεί, δεν είναι η λύση στο πρόβλημα. 

Κατά συνέπεια η χώρα χρειάζεται στροφή στις επενδύσεις μέσα από την αύξηση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, την κάλυψη της εθνικής συμμετοχής για την απορρόφηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, την αποπληρωμή των υποχρεώσεων του δημοσίου προς τους προμηθευτές του, ώστε να ενισχυθεί η ρευστότητα τους, τη μείωση του κόστους παραγωγής μέσω της μείωσης του κόστους ενέργειας, όπου χρειάζονται τομές και φυσικά μέσω της επιτάχυνσης των μετακινήσεων των αγαθών με την ολοκλήρωση σημαντικών οδικών αξόνων και έργων σε λιμάνια και αεροδρόμια. Το πλεόνασμα της ελληνικής κυβέρνησης πρέπει να διοχετευθεί σε επενδυτικές δραστηριότητες, ώστε να έχει πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία μέσα από τη μεγέθυνση του Α.Ε.Π.

Θανάσης Ζεκεντές

- Μέλος της Συνέλευσης των Αντιπροσώπων

του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος

- Μέλος του Τομέα Οικονομικών

του ΠΑ.ΣΟ.Κ.