Από τα πολιτικά κόμματα λείπει η σοβαρότητα και από το κράτος η συνέχεια

[ Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΡΕΚΟΥΛΑΚΗ ]

Αυτό που οφείλει να κάνει η Νέα Δημοκρατία σε σχέση με το τέλος των διαπραγματεύσεων και την επίτευξη συμφωνίας, είναι να δει αν αυτή φέρνει την Ελλάδα ένα βήμα πιο κοντά στο τέλος των μνημονίων. Παράλληλα, αν αποτελεί συνέχεια των όσων έπραξε και πέτυχε η ίδια ως κυβέρνηση, αν δηλαδή αξιοποιεί τα σημαντικά βήματα προόδου της χώρας τα τελευταία τρία χρόνια.

Περίοδο που ήταν σημαντική αν και αμφισβητήθηκε ολοκληρωτικά από τον ΣΥΡΙΖΑ, λόγω του αντιπολιτευτικού μένους που δεν του επέτρεψε να ψηφίσει ούτε έναν μεταρρυθμιστικό νόμο –κι ας καταψήφιζε εκείνους που θεωρούσε πως ενισχύουν τον φαύλο κύκλο του χρέους-, καθώς άλλαξε το κλίμα ηττοπάθειας και ανάσχεσε μια οικονομική πορεία που μας οδηγούσε στην πτώχευση και μια μεγαλύτερη και ίσως ανεπανόρθωτη καταστροφή.

Το «Πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων του 2015»,που κατέθεσε στην Ευρώπη τον περασμένο Απρίλιο ο ΣΥΡΙΖΑ και είναι αναρτημένο στην ηλεκτρονική σελίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη «Στρατηγική Ευρώπη 2020», σύμφωνα και με όσα κατέθεσε ο Αντώνης Σαμαράς, αποτελεί εξαιρετικό αποδεικτικό στοιχείο της ειλικρινούς προσπάθειας της συγκυβέρνησης να βγάλει την ελληνική οικονομία από το τέλμα της ύφεσης.

Το Πρόγραμμα αυτό συντάχθηκε από το Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Οικονομικών, σε συνεργασία με υπουργεία και καταγράφει την πρόοδο που συντελέστηκε: «Η πρόοδος που επετεύχθη τα τελευταία χρόνια, αντικατοπτρίζεται στα θεμελιώδη μακροοικονομικά μεγέθη και είναι αποτέλεσμα των σημαντικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων»!

Συμπεριλαμβάνει και άλλα το Πρόγραμμα που εκθέτουν τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και που τοποθετούν το πρόβλημα στις αληθινές του διαστάσεις: «Η δημοσιονομική θέση της χώρας βελτιώθηκε σημαντικά, αλλά τέθηκαν και οι βάσεις ώστε η πρόοδος στα μακροοικονομικά μεγέθη να μην είναι μόνο κυκλικού χαρακτήρα, αλλά να έχει και σημαντικό διαρθρωτικό υπόβαθρο».

Αυτή η τόσο ξεκάθαρη παραδοχή ανατρέπει όλα όσα χρησιμοποιήθηκε ως βάση ο ΣΥΡΙΖΑ για να ορίσει την αντιπολιτευτική του στρατηγική. Και τα πλεονάσματα που πέτυχε η κυβέρνηση Σαμαρά θεωρούνται επιτυχία και γίνεται αποδεκτό πως δημιουργήθηκαν στέρεες βάσεις για τη βελτίωση των  δημόσιων οικονομικών της χώρας.

Αυτό ακριβώς το «Πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων» στηρίζεται σε παραδοχές και αριθμούς που δίνουν το μέτρο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία χρόνια που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χαρακτηρίσει καταστροφικά. 

Αυτήν την  περίοδο το έλλειμμα μειώθηκε από το 15,2% του ΑΕΠ το 2009 στο 3,5% το 2014.

Η στροφή προς ένα αναπτυξιακό υπόδειγμα με εξωστρέφεια, επιτεύχθηκε το 2013 και το 2014.

Η διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας βελτιώθηκε.

Ο δείκτης «doing business» της Διεθνούς Τράπεζας, που καταγράφει την πρόοδο της Ελλάδας στους τομείς για έναρξη επιχειρήσεων, της καταγραφής περιουσίας και της υλοποίησης συμβολαίων, έδειξε μια συνολική βελτίωση.

Επειδή πολλά ακούγονται από την πλευρά της κυβέρνησης και του Γιάνη Βαρουφάκη για έλλειμμα κάποιων εκατομμυρίων που παρέλαβε η κυβέρνηση από την προηγούμενη, να θυμίσουμε κάποια σημαντική αλήθεια.

Σύμφωνα με όσα δήλωσε πρόσφατα ο Χρήστος Σταϊκούρας στην Επιτροπή Ισολογισμού και Απολογισμού της Βουλής -κι αυτό δείχνει σοβαρότητα και εθνική στάση-, η κυβέρνηση Σαμαρά ναι μεν παρέδωσε ταμειακό πλεόνασμα ύψους 1,9 δισ. ευρώ, αλλά τα διαθέσιμα αυτά δεν έφταναν πέρα από το τέλος Φεβρουαρίου στην περίπτωση που δεν υπήρξε νέα συμφωνία με τους εταίρους. Γι’ αυτό και η προηγούμενη κυβέρνηση θέλησε να προχωρήσει άμεσα σε νέα συμφωνία για να κλείσει αυτό το κενό και να υπάρξει συνέχεια. 

Με βάση το Δελτίο Δημοσίου Χρέους, που δημοσίευσε η σημερινή Κυβέρνηση, στο τέλος του 2014, τα ταμειακά διαθέσιμα του Ελληνικού Δημοσίου ήταν 2,6 δισ. ευρώ, αλλά αυτά τελικά συρρικνώθηκαν τον Ιανουάριο, κάτι που οφείλεται στα μειωμένα έσοδα.

Τι νόημα έχουν όλα αυτά;

Όποιος θεωρήσει πως στην πολιτική ή στη διακυβέρνηση μιας χώρας δεν γίνονται λάθη θα πρέπει να είναι βαθιά νυχτωμένος! Η Νέα Δημοκρατία πιεσμένη από τους εταίρους, πάνω απ’ όλα όμως από τη δραματική  κατάσταση της χώρας, βάλθηκε να κάνει βιώσιμα τα οικονομικά μεγέθη. Δεν υποσχέθηκε τάχιστη ανάσχεση μιας οικονομίας που παράπαιε, αλλά και δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τα σχέδιά της με φόντο την τετραετία. Μήπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, που μόλις τώρα ανέλαβε, δεν κάνει όλο και πιο συχνά δηλώσεις πως θα κριθεί για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης σε βάθος τετραετίας;

Από τα πολιτικά κόμματα λείπει η σοβαρότητα και από το κράτος η συνέχεια. Αν η αντιπολίτευση παρέμενε απλά πιστή στο δικό της πρόγραμμα, θα ψήφιζε και κυβερνητικά μέτρα που εντάσσονταν στη λογική της στο όνομα της προόδου της χώρας.

Ακόμη, θα μπορούσε να υπάρξει σύμπνοια και κοινή στάση αντιπολίτευσης και κυβέρνησης απέναντι σε ζητήματα που άπτονται του εθνικού συμφέροντος, όπως απέναντι στις πιέσεις για νέες περικοπές, σε θέματα σχετικά με την παιδεία ή στην προοπτική κάποιων δομικών μεταρρυθμίσεων που θα αναπροσανατόλιζαν τις παραγωγικές δομές της χώρας.

Δυστυχώς, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ισοπεδωτική γι’ αυτό και στείρα. Μένει σήμερα η ΝΔ με τη στάση της να δείξει πως έμαθε από τα λάθη της και πως γυρίζει σελίδα.

Ας αποδεχτεί με κριτική ματιά τη νέα συμφωνία με την τρόικα που λογικά θα προκύψει, για να δείξει έναν διαφορετικό δρόμο για τη χώρα και το πολιτικό της προσωπικό.