Μάθαμε από τα λάθη μας;

[ Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΡΕΚΟΥΛΑΚΗ ]

Ποια θα μπορούσε να είναι η στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας τα επόμενα χρόνια από τη θέση της Αξιωματικής αντιπολίτευσης και ως κύρια εκπρόσωπος της Κεντροδεξιάς στην Ελλάδα;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα για να είναι ακριβής και αποτελεσματική, θα πρέπει να δοθεί στο πλαίσιο της αποσαφήνισης της φυσιογνωμίας του κόμματος τη νέα εποχή.

Ποια ιδεολογία υιοθετεί η Νέα Δημοκρατία και τι μοντέλο διακυβέρνησης θα υλοποιήσει; Ποιες κοινωνικές ομάδες του ελληνικού πληθυσμού θέλει να εκφράσει και πώς, με ποιο τρόπο θα το κατορθώσει;

  

Όταν η μεγάλη Κεντροδεξιά παράταξη κινείται δημοσκοπικά κοντά στο 22 με 25%, δεν μπορεί κανείς να εφησυχάζει. Θα πρέπει όλοι, μέλη, στελέχη, ηγεσία να θέσουν ερωτήματα, σκληρά ίσως, και από κοινού να αναζητήσουν τις κατάλληλες, ειλικρινείς απαντήσεις.

Στη διάρκεια της εκλογικής αναμέτρησης, του Ιανουαρίου του 2015, μιλήσαμε με πολλούς γαλάζιους δημότες της Φθιώτιδας κι αυτό που εισπράξαμε δεν θα μπορούσε να χαροποιήσει κανέναν! Η απογοήτευση από την πολιτική στάση του κόμματος και τα τρομακτικά κάποιες φορές λάθη ή οι ανακολουθίες του, οδήγησαν μερίδα της τοπικής κοινωνίας σε σκληρή κριτική για την απώλεια του χαρακτήρα της ΝΔ ή στην πλήρη απόρριψη και απομάκρυνση.

Τι μάθαμε λοιπόν από όλα αυτά; Από τα λάθη των δικών μας κυβερνήσεων και τη «συντριπτική» ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις τελευταίες εκλογές;

Οι επανειλημμένες δηλώσεις του Γιάνη Βαρουφάκη, στην αρχή των διαπραγματεύσεων, πως δεν θέλουμε άλλες δόσεις από τις δανειακές συμβάσεις και η παραδοχή του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, όταν ρωτήθηκε γι’ αυτές, πως έκαναν λάθη και λόγω απειρίας, επιβεβαιώνει πως η πολιτική διορατικότητα είναι ζητούμενο από όλες τις πολιτικές δυνάμεις.

Από το «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ περάσαμε στο «δεν χρειαζόμαστε άλλες δόσεις» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μεσολάβησε και η δική μας προεκλογική εκστρατεία που έβαλε κατά των  μνημονίων και το Ζάππειο 1, Ζάππειο 2.

Ας μην γελιόμαστε!

Αν θέλουμε να γυρίσουμε σελίδα πρέπει να πάψουμε να επεμβαίνουμε στην πολιτική ζωή λες και δεν έχουμε παρελθόν. Γιατί αν οι Έλληνες ψηφοφόροι είχαν κάποτε φτωχή μνήμη, την ακόνισαν τα χρόνια της λιτότητας και της αγριότητας των μνημονίων. Η οικονομική αβεβαιότητα και η φτωχοποίηση μερίδας του πληθυσμού μετατόπισε στρώματα που παραδοσιακά ανήκαν στο γαλάζιο στρατόπεδο.

Η έλλειψη παραγωγικών δομών και προσανατολισμού της οικονομίας, οι λίστες φοροφυγάδων που έμειναν στα συρτάρια, το διεφθαρμένο, πελατειακό κράτος και το παράλογο αλλά και άδικο φορολογικό σύστημα και ο ΕΝΦΙΑ, τον οποίο ο ίδιος ο αρχηγός της ΝΔ ονόμασε μεγάλο λάθος, είναι απόρροια και της δικής μας πολιτικής…

Πέραν αυτών όμως, σήμερα παίζεται η τύχη της χώρας ακόμη και η απώλεια των κεκτημένων μετά από 5 χρόνια λιτότητας και άγριων φόρων, και μπροστά στον ετοιμοθάνατο δεν μπορείς να φωνάζεις πως εσύ πάντα έλεγες πως πρέπει να αλλάξει… ντύσιμο! Δεν έχει νόημα.

Ναι, θα πρέπει να κάνουμε αυστηρή και σκληρή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, στη βάση όμως του δικού μας οράματος και όχι με μικροψυχία ή αντιπολιτευτική λαϊκίστικη διάθεση.

Ναι, θα πρέπει να είμαστε καθημερινά παρόντες, επειδή μας έχει ανάγκη ο τόπος και να πάψουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας! Χρειαζόμαστε νηφάλια σκέψη και τόλμη στην αυτοκριτική και στις αποφάσεις. Κι αν χρειάζεται να αλλάξουμε πρόσωπα και πλεύση.

Για μια μεγάλη Κεντροδεξιά, φιλελεύθερη και βαθιά δημοκρατική παράταξη που βλέπει προς την Ευρώπη και το μέλλον.