Τα απίστευτα θαλασσοδάνεια της ΑΤΕ - Ανάμεσα στους δανειολήπτες... ...και η Ένωση Αγροτικών Συν/σμων Αταλάντης...

...και η Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών Λαμίας

ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ HOD DOC 

Τον πολυσυζητημένο φάκελο Νικολούδη με τον κατάλογο των δανείων της άλλοτε κρατικής ΑΤΕ, που καλείται να διερευνήσει η δικαιοσύνη, δημοσιεύει το περιοδικό HOD DOC του Κώστα Βαξεβάνη. 

Διαβάζοντας τις σχετικές λίστες, οι οποίες αναδημοσιεύονται πιο κάτω, βγαίνει το συμπέρασμα ότι το μεγάλο πάρτυ στα «εύκολα» δάνεια που δόθηκαν αλλά δεν επιστράφηκαν, αφορά κατά κύριο λόγο τις Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών, τους μεγάλους ομίλους των ΜΜΕ, τα κόμματα και κάποιους κολλητούς των εκάστοτε κυβερνήσεων. Από την περιοχή της Θεσσαλίας σε περίοπτη θέση βρίσκονται οι Ενώσεις Τρικάλων, Καλαμπάκας, Λάρισας- Τυρνάβου- Αγιάς. 

Το σχετικό ρεπορτάζ του Κώστα Βαξεβάνη αναφέρει μεταξύ άλλων: Σύμφωνα με τον υπουργό Επικρατείας, Παναγιώτη Νικολούδη, η λειτουργία της ΑΤΕ από το 2000 έως το 2012 ταυτίστηκε με ένα σκάνδαλο, που ζημίωσε το ελληνικό Δημόσιο με 5 δισ. ευρώ.  

Πρόκειται για θαλασσοδάνεια, που δεν έχουν αποπληρωθεί. Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως ούτε αυτοί που τα πήραν ούτε αυτοί που τους τα έδωσαν έχουν καμιά επίπτωση ως σήμερα. Τα δανεικά και αγύριστα της ΑΤΕ δεν είναι αποτέλεσμα κακής και επιπόλαιης τραπεζικής τακτικής. Δεν πρόκειται για ρίσκα, που πήρε η τράπεζα, και πολιτικές, που δεν απέδωσαν. Η ΑΤΕ χρησιμοποιήθηκε ως ο κουμπαράς της διαπλοκής. Η τράπεζα αναλάμβανε να χρηματοδοτήσει αυτούς, που θα εμφανίζονταν ως οι φορείς της νέας ισχυρής επιχειρηματικότητας. Οι εγγυήσεις, που εξασφάλιζε η τράπεζα, όπως προκύπτει πλέον από το πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδος που φέρνουμε στη δημοσιότητα, είτε ήταν πλασματικές είτε δεν είχαν καμιά πρακτική σημασία. Μερικές από τις εταιρίες, που συμμετείχαν στο κόλπο του χρηματιστηρίου, φαίνεται πως ήταν από τους προνομιακούς δανειολήπτες της ΑΤΕ , κατασκευάζοντας έτσι την οικονομική τους εικόνα, την οποία κάποια στιγμή εξαργύρωσαν στο χρηματιστήριο. Το θαύμα του χρηματιστηρίου σχετίζεται με την ΑΤΕ , αν και ως σήμερα δεν έχει γίνει αντικείμενο δικαστικής έρευνας. Η επιθετική πολιτική εξαγορών κάποιων εταιριών, η οποία διόγκωνε την εικόνα τους στο ταμπλό του χρηματιστηρίου, ήταν φουσκωμένη από δάνεια της ΑΤΕ. Οι πρωταγωνιστές του σκανδάλου κάποια στιγμή αποχώρησαν, δήλωσαν φτωχοί, χρησιμοποίησαν νόμους και φυσικά δεν έδωσαν εξήγηση σε κανέναν. 

Μόλις πριν από δύο μήνες και ενώ τα θαλασσοδάνεια της ΑΤΕ χαρακτηρίζονταν από την κυβέρνηση ως σκάνδαλο, που θα έπαιρνε το δρόμο της Δικαιοσύνης, ένας από τους διοικητές της ΑΤΕ, ο Πέτρος Λάμπρου, του οποίου η διοίκηση ταυτίζεται χρονικά με μεγάλο όγκο των δανείων αυτών, αθωώθηκε από το εφετείο μετά από την απαλλακτική πρόταση του τότε εισαγγελέα έδρας, Ισίδωρου Ντογιάκου, την οποία και υιοθέτησε το δικαστήριο. Ο Λάμπρου και στελέχη της τράπεζας είχαν καταδικαστεί πρωτόδικα, για δάνεια προς τις εταιρίες του επιχειρηματία Αλλαμανή. 

Η δικαστική έρευνα για τα δάνεια της ΑΤΕ, όπως και αντίστοιχες έρευνες για δάνεια άλλων τραπεζών, όχι μόνο χρονίζει, αλλά στις αίθουσες των δικαστηρίων φτάνουν αποσπασματικά υποθέσεις, οι οποίες είναι ξεκομμένες από την συνολικότερη εικόνα. Αυτή η εικόνα είναι, πως η ΑΤΕ χρησιμοποιήθηκε για να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα, τις περισσότερες φορές με παράνομο τρόπο. Η Αγροτική Τράπεζα χρησιμοποιήθηκε ως πολιτικοοικονομικό εργαλείο για να ενισχύσει το τρίγωνο της διαφθοράς. Τα πολιτικά κόμματα, τις επιχειρήσεις Μέσων Ενημέρωσης και τους επιχειρηματίες, που διαπλέκονταν μαζί τους. 

Περίπου 1.300 επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα φαίνεται να έχουν πάρει 5 δισ., τα οποία δεν επέστρεψαν. Πρόκειται για χρήματα του ελληνικού Δημοσίου, που δόθηκαν επιλεκτικά και χωρίς να τηρηθούν οι τραπεζικές προϋποθέσεις. Ανάμεσα στους δανειολήπτες είναι και πολλοί αγροτικοί συνεταιρισμοί, που βρίσκονται στις εκλογικές περιφέρειες προβεβλημένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Έχουν δανειοδοτηθεί με εκατοντάδες εκατ. ευρώ, τα οποία κανένας δεν γνωρίζει πού πήγαν. Ακόμη και όταν η τράπεζα, τηρώντας υποτυπωδώς τις διαδικασίες, μπλόκαρε τη δανειοδότηση, κάποιο αόρατο χέρι ενέκρινε νέα δάνεια. Η ζημιογόνος πολιτική των συνεταιρισμών, που εξελίχθηκαν σε άνδρα διαφθοράς, είχε πάντα πολιτικές εφεδρείες. Η ΑΤΕ πλήρωνε ακόμη και μετά από εκβιασμούς (οι συνεταιρισμοί άφηναν απλήρωτους τους παραγωγούς) τις δεσμεύσεις των πολιτικών παραγόντων, που προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν την εκλογική τους πελατεία. 

Η ΑΤΕ (και όχι μόνο η ΑΤΕ) έδινε δάνεια, τα οποία γνώριζε πως δεν θα αποπληρωθούν, αποτιμώντας ως εγγυήσεις ή ως καλή επιχειρηματική δραστηριότητα ό,τι ήθελε. Στο τέλος, το λογαριασμό πλήρωσαν οι πολίτες. Είναι ξεκάθαρο πως η έρευνα για τα δάνεια της ΑΤΕ δεν μπορεί να αναλωθεί στην εξέταση των επιχειρημάτων περί εποχής, που δικαιολογούσε τις τραπεζικές παροχές. Πρέπει να επεκταθεί στο άνοιγμα των λογαριασμών των εμπλεκόμενων για να διαπιστωθεί αν τα ποσά, που χάθηκαν μέσω «ατυχών» δανείων, μεταφέρθηκαν σε προσωπικούς λογαριασμούς. Κάθε άλλη έρευνα είναι επιφανειακή και κατ’ επέκταση συγκαλυπτική. 

Η ΤτΕ παρέδωσε με καθυστέρηση ετών ένα πόρισμα, το οποίο εξετάζει την πολιτική δανειοδότησης της ΑΤΕ προς 11 εταιρίες και φυσικά πρόσωπα. Πρόκειται για δανειολήπτες, που έχουν πάρει ποσά, το σύνολο των οποίων αγγίζει το ένα δισεκατομμύριο. Δεν έχουν επιστρέψει στην τράπεζα, στο ελληνικό Δημόσιο δηλαδή, τίποτα. Η τράπεζα, που στη διάρκεια της αμαρτωλής δεκαετίας διοικήθηκε από τον Πέτρο Λάμπρου, πρώην υπεύθυνο οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, τον Δημήτρη Μηλιάκο, κουμπάρο του Κώστα Καραμανλή, και τον Θόδωρο Πανταλάκη, όχι μόνο δεν φρόντισε να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της, αλλά, ακόμη κι όταν όλα έδειχναν πως οι επιχειρήσεις δεν θα επέστρεφαν τα χρήματα, προχωρούσε σε αναχρηματοδότηση των δανείων. Όπως χαρακτηριστικά γράφει το πόρισμα, «συνεχίσθηκε η πιστοδοτική στήριξη, με διεύρυνση μάλιστα των ανοιγμάτων, επιχειρήσεων με ασθενή διαχρονικά χρηματοοικονομική διάρθρωση ελεγχόμενων από αφερέγγυους φορείς. 

Η παύση των συναφών ζημιογόνων δραστηριοτήτων (stop loss) επήλθε με καθυστέρηση και οδηγούμενη μάλλον από τη διακοπή λειτουργίας των επιχειρήσεων. Παρασχέθηκαν ρυθμίσεις χωρίς επαρκή τεκμηρίωση της βιωσιμότητάς τους, που σε συνδυασμό με τον καθορισμό μακρών περιόδων χάριτος και κεφαλαιοποίησης των τόκων, που αφενός μετέθεταν χρονικά τον κίνδυνο αθέτησης και αφετέρου περιόριζαν τις δυνατότητες στενής παρακολούθησης των εξελίξεων. 

Οι λίστες των δανειοληπτών

Οι πίνακες των δανειολειπτών όπως τις παρουσιάζει το Hot Doc: 

(Για δείτε τη λίστα ανοίξτε τις εικόνες σε νέα καρτέλα)