 |
| [ Του Κωνσταντίνου Κούρου ] |
Ακούω καθημερινά ότι η Ελλάδα σαν κράτος έχει αποκτήσει μια αξιοπιστία απέναντι στο διεθνές περιβάλλον. Ωστόσο πολλές φορές αναρωτιέμαι ποια είναι άραγε η αξιοπιστία αυτού του κράτους απέναντι στους πολίτες αυτής της χώρας; Πότε άραγε αυτό το κράτος θα σταθεί δίπλα σε κάθε ενεργό δημιουργικό πολίτη αυτής της χώρας ώστε να τον διευκολύνει στην καθημερινότητά του;
Το πολιτικό σύστημα πλέον δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις σε αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα που ακολουθούν. Βρίσκεται αμήχανο χωρίς να έχει κάτι να προτείνει για τα καθημερινά προβλήματα που βιώνουν οι πολίτες και αυτό γιατί ζει στο δικό του γυάλινο προστατευμένο κόσμο. ΄΄και για να μην παρεξηγηθώ είμαι κατά της γενίκευσης και γι’ αυτό θεωρώ ότι σίγουρα υπάρχουν άξιοι πολιτικοί οι οποίοι δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται δεν είναι εκείνοι που λαμβάνουν τις αποφάσεις.΄΄
Μιλάνε καθημερινά για διάφορα προγράμματα τύπου Voucher τα οποία τα παρουσιάζουν ως μέρος λύσης του προβλήματος της ανεργίας. Ωστόσο για μας τους νέους αποτελεί απλά μια ασπιρίνη προσωρινής ανακούφισης αυτού του καρκίνου που βιώνουμε. Μήπως μέρος από αυτά τα κονδύλια να πήγαιναν σε προγράμματα χρηματοδότησης νέων έτσι ώστε να δημιουργήσουν την δική τους επιχείρηση ή να την επεκτείνουν εκείνοι που ήδη έχουν με σκοπό να δημιουργηθούν πραγματικές θέσεις εργασίας;
Ως πότε αυτός ο ιδιωτικός τομέας που παράγει το εθνικό προϊόν μας θα συνεχίσει να πληρώνει δυσβάσταχτους φόρους έτσι ώστε να συντηρείται ένα μέρος του δημοσίου που δημιουργήθηκε στα πλαίσια του πελατειακού κράτους και αποτελεί το οξυγόνο των πολιτικών κομμάτων που πλέον δεν έχουν ερείσματα στην κοινωνία.
Πως άραγε οι νέοι με μισθούς των 500 και 600 ευρώ εφόσον έχουν κάποιο μεταπτυχιακό και με ωράρια 9 με 7 και πολλές φορές 9 με 9 θα δημιουργήσουν οικογένεια; θα έχουν χρόνο για κοινωνική και προσωπική ζωή;
Αυτά τα ερωτήματα δεν απαντώνται με θεωρίες περί αποχώρησης του ΔΝΤ που λέει ο Πρώτος ούτε με διαγραφές και σχισίματα που λέει ο Δεύτερος.
Δυστυχώς η λύση στα προβλήματα μας δεν βρίσκεται σε αυτά τα πολιτικά προγράμματα τα οποία δεν έχουν καταφέρει να συντάξουν ένα στοιχειώδες πρόγραμμα με άξονες εστιασμένους στα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χώρας. Αλλά ούτε και στην αποξένωση που πιθανόν επιλέγει η νεολαία ως λύση. Η άποψη ότι αρκεί το δικό μου το σπίτι να αντεπεξέρχεται στις υποχρεώσεις και του διπλανού ας καίγεται θυμίζει στρουθοκαμηλισμό. Η νεολαία, χωρίς να βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω, πρέπει να πειστεί ότι ήρθε η ώρα να συμμετάσχει στα κοινά και να επιδιώξει να βάλει το λιθαράκι της στη λύση του προβλήματος. Εν κατακλείδι δεν θα πρέπει να πέσουμε στην παγίδα την σιγουριάς και της ασφάλειας που πιθανόν παρέχει το σπίτι μας, διότι δεν πρόκειται να υφίσταται εάν η χώρα βυθιστεί στο χάος.
Κωνσταντίνος Α. Κούρος
Μέλος και Τομεάρχης Τουρισμού
΄΄ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΞΙΩΝ΄΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε γράφετε τα σχόλια σας με ελληνικούς χαρακτήρες (κεφαλαία ή μικρά). Επίσης παρακαλούμε πολύ να μην γράφετε υβριστικά σχόλια. Πάντα υπάρχει τρόπος να περιγράψετε μία κακή κατάσταση χωρίς ύβρεις.
Σχόλια με λατινικούς ή άλλους χαρακτήρες, όπως επίσης σχόλια υβριστικά και συκοφαντικά στο εξής θα διαγράφονται.
Παρακαλούμε λοιπόν τους φίλους αναγνώστες:
ΟΧΙ SPAM,
ΟΧΙ GREEKLISH,
ΟΧΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ
Παρακαλούμε επίσης τα σχόλιά σας να είναι σχετικά με την ανάρτηση.
ΣΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΑΡΘΡΑ, ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ.