 |
[ Του Μπάμπη Μώκου ] |
Εξαίσια, υπέροχα, σε υπέρτατο βαθμό εθνοφρόσυνα συνειρμικά κεντρίσματα προκαλούν εδώ και 70 και παραπάνω χρόνια κάποια τραγούδια συνδεδεμένα με την απαράμιλλη τόλμη, την ανδρειοσύνη, τη μαχητικότητα των φαντάρων μας στον πόλεμο του ‘40.
Κι’ όσο περνούν τα χρόνια, κάποια άσματα, αποτυπωμένα ανεξίτηλα στη λαϊκή μνήμη εξακολουθούν και παραμένουν βασικές επαναληπτικές επιλογές σε εθνικές επετειακές εκδηλώσεις .
Είναι τα τραγούδια –μύθοι- που η σκωπτική σκέψη και γραφίδα των τραγουδοποιών, πίσω από τις γραμμές του μετώπου αναδείχθηκε σε παροιμιώδη, υπηρετώντας ρόλο διπλό: Και ιστορικά χρονογραφικό αλλά και με κάθε μέσον τόνωσης του φρονήματος των μαχητών μας απέναντι στις φασιστικές ορδές του Ντούτσε,των Γερμανοκατακτητών και του εμφύλιου αργότερα. Τραγούδια που «κογιονάρουν», σαρκάζουν, κοροϊδεύουν τον εχθρό, πράξεις και διαθέσεις του. Επίσης ενθαρρύνουν, στηρίζουν, αναπτερώνουν, στεριώνουν το ηθικό του άμαχου λαϊκού στοιχείου που εμενε πίσω. Τα σχετικά τραγούδια αμέτρητα,όχι ιδεοληπτικά ,μα αποτυπωτικά διαθέσεων ρεαλισμού με εμφατικά ιδιαίτερη σημασία και σκωπτική διάθεση πρωτόφαντη. Κάποια όμως ξεχωρίζουν,ιδιαίτερα,γι’ αυτό και θα μνημονεύονται στο διηνεκές.
Ετσι, ποιός, ακόμα και από τα μαθητικά μας χρόνια ,δεν έχει τραγουδήσει σε επετειακές εκδηλώσεις για την 28η Οκτώβρη του 1940 το «Κορόιδο Μουσσολίνι»; Πόσοι όμως γνωρίζουμε και ποιές λεπτομέρειες για την προέλευση, το κίνητρο δημιουργίας, την πορεία, την«περιπλάνηση» του συγκεκριμένου τραγουδιού;