Από όποια πλευρά και αν προσεγγιστούν οι αποφάσεις του Eurogroup στις 20 Νοεμβρίου, δεν μπορεί παρά να θεωρηθούν δυσμενείς τόσο για την Ελλάδα όσο και για την ίδια την πορεία της Ε.Ε.
Για την Ελλάδα είναι δυσμενείς, διότι για το επόμενο χρονικό διάστημα θα συνεχίσει να «ζει» με τις δικές της εξοικονομήσεις στραγγαλίζοντας έτσι και την τελευταία ελπίδα για ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά. Με καθυστέρηση των πληρωμών των οφειλών του ίδιου του κράτους έναντι των πολιτών, έναντι των παραγωγικών κλάδων και έναντι των νευραλγικών τομέων της υγείας και παιδείας. Είναι όμως δυσμενής η απόφαση, διότι πάνω από όλα θα εντείνει και την πολιτική αστάθεια, την αποδυνάμωση του πολιτικού συστήματος, ενώ θα ενισχύσει την αντίδραση ακόμη και εκείνου του μέρους της κοινωνίας που πιστεύει ακράδαντα στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και στην ύπαρξη μιας ευρωπαϊκής ασπίδας για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Για την Ευρώπη είναι δυσμενής έως και τραγική η απόφαση του Eurogroup, διότι όσο περνάει ο χρόνος τόσο έρχονται στην επιφάνεια κινήσεις «αυτοδιάλυσής» της. Κι αυτή παρουσιάζεται με τη συγκρότηση ισχυρών αντίπαλων ομάδων. Μπορεί μέχρι σήμερα η Ε.Ε να λειτουργούσε «πολυμορφικά» με περισσότερους από δύο πόλους να συνδιαμορφώνουν το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Όμως την περίοδο αυτή διαμορφώνονται σταθερά δύο συστημικοί πόλοι. Εκείνος του γερμανικού πόλου όπου συμμετέχουν οι βόρειες χώρες και εκείνος του νότου, ο οποίος ενισχύεται συνεχώς, μετά μάλιστα και την υποβάθμιση της γαλλικής οικονομίας.
Δεν είναι δυνατόν να μην επιλύεται η διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ της Ε.Ε (κυρίως της Γερμανίας) και του ΔΝΤ Μια διαμάχη η οποία με την επιχειρηματολογία επίλυσης «τεχνικών ζητημάτων» μετατρέπει την τυπική «τεχνική» αδυναμία εξεύρεσης λύσης σε άτυπη πολιτική διαδικασία αποδυνάμωσης της συμφωνίας ΔΝΤ και Ευρώπης για τη διαχείριση του δημόσιου χρέους.
Αστεία.... πράγματα!
Τα «τεχνικά θέματα», τα οποία ετέθησαν δηλώνουν την έλλειψη συνολικής και ολοκληρωμένης πολιτικής από πλευράς Ε.Ε για την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους. Πέρα και έξω από την υποχρέωσή τους να καταβάλουν τη δόση στην Ελλάδα. Μια δόση η οποία διασφαλίζεται από διεθνή συμφωνία που έχει υπογραφεί.
Τα ζητήματα που έθεσαν για τη συζήτηση στο Eurogroup δεν ήταν πρωτόλεια «τεχνικά ζητήματα. Ήταν καθαρά πολιτικά ζητήματα. Δεν ήταν «τεχνικό θέμα» η μείωση των επιτοκίων να μην αφορά μόνο τα διμερή δάνεια ύψους 53 δισ. ευρώ αλλά να επεκταθεί και στα 44 δισ. των δανείων του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού. Δεν ήταν «τεχνικό θέμα» μια δεκαετής αναστολή της πληρωμής των τόκων για τα δάνεια EFSF που θα ελάφρυνε το χρέος κατά 44 δισ. Δεν ήταν «τεχνικό θέμα» η μείωση των περιθωρίων κέρδους των επιτοκίων στα διμερή δάνεια, ούτε η επαναγορά ομολόγων ιδιωτών από τη δευτερογενή αγορά ούτε η επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ από την αγορά ομολόγων κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Όλα αυτά τα ζητήματα δεν μπορούν να θεωρηθούν όμως ότι απαιτούν και «φρέσκο χρήμα». Αλλά ως διόρθωση της συμφωνίας του Μνημονίου ΙΙ, όπου φυσικά η Ελλάδα στηρίχθηκε με το αζημίωτο... Η συμφωνία αυτή από τους ίδιους τους δανειστές άλλωστε έχει θεωρηθεί ότι αφήνει περιθώρια διόρθωσης ή ακόμη και ριζικής αναθεώρησης. Ο ελληνικός λαός έχει φτάσει στα οικονομικά του όρια.
Στο Eurogroup όμως δεν ελήφθη απόφαση ούτε επί του πολιτικού διακυβεύματος για την πορεία της ίδιας της Ε.Ε. Αυτό έγινε σαφές από τη λακωνική δήλωση του ίδιου του Πρωθυπουργού. Ο οποίος θα πρέπει να αποσαφηνίσει τη θέση της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σε επίπεδο αρχηγών κρατών-μελών.
Το εθνικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, αλλά και η ίδια η Κυβέρνηση αυτή τη στιγμή είναι αναγκαίο -περισσότερο από κάθε άλλη φορά- να αποκτήσει εθνική αντίληψη και στρατηγική. Βρισκόμαστε στην καλύτερη διπλωματική στιγμή. Ας μη χάσουμε τη μάχη τώρα με αποσπασματικές και μεμονωμένες κινήσεις. Η Ελλάδα πρέπει να αντιδράσει πολιτικά. Διότι έτσι και αλλιώς η αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους είναι ζήτημα πολιτικό και όχι λογιστικό.
Ας αφήσουν οι ευρωπαίοι ηγέτες να γίνει ένα «σωστό παιχνίδι» και να μην περιμένουν να κερδίσουν στις καθυστερήσεις με «τεχνικά φάουλ». Πρέπει να πληρώσουν άμεσα όλο το ποσό που οφείλουν. Και μάλιστα να δώσουν επιπλέον κοινοτικούς πόρους για τη χρηματοδότηση ενός Ειδικού Αναπτυξιακού Προγράμματος για τις χώρες του Νότου, πέραν εκείνων που προβλέπονται από το ΕΣΠΑ. Στα θέματα της ανάπτυξης δεν μπορεί να οχυρώνονται πίσω από τους τυπικούς όρους της συμφωνίας του Βερολίνου, όπου η στήριξη της κάθε χώρας από την Ε.Ε βασίζεται στην οικονομική της κατάσταση μέχρι το 2009. Η δημοσιονομική κρίση και η ύφεση θα επηρεάσει πολλές χώρες της Ευρώπης και απαιτείται αλλαγή των τυπικών όρων των Συνθηκών της Ε.Ε. Κάτι που έχει ήδη συμβεί με συνοπτικές διαδικασίες σε ζητήματα δημοσιονομικής πειθαρχίας και περικοπών. Αλλαγές αντίστοιχες πρέπει να γίνουν και σε ζητήματα που βοηθούν τη δυνατότητα μεγαλύτερης πρόσβασης των χωρών μελών σε ζητήματα ανάπτυξης.
Διαφορετικά οι ευρωπαίοι ηγέτες ας επωμιστούν οι ίδιοι το πως θα θεωρηθεί η «χρεοκοπία» μιας χώρας. Ως πολιτικό γεγονός ή απλώς ως ένα «τεχνικό ζήτημα»; Το κατά πόσο αυτό θα γίνει σαφές στους ευρωπαίους ηγέτες έγκειται καταρχήν στην απόκτηση ισχυρής εθνικής στρατηγικής.
Κατερίνα Μπατζελή
πρ. Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων
πρ. Βουλευτής Φθιώτιδας
Άρθρο στη Ναυτεμπορική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε γράφετε τα σχόλια σας με ελληνικούς χαρακτήρες (κεφαλαία ή μικρά). Επίσης παρακαλούμε πολύ να μην γράφετε υβριστικά σχόλια. Πάντα υπάρχει τρόπος να περιγράψετε μία κακή κατάσταση χωρίς ύβρεις.
Σχόλια με λατινικούς ή άλλους χαρακτήρες, όπως επίσης σχόλια υβριστικά και συκοφαντικά στο εξής θα διαγράφονται.
Παρακαλούμε λοιπόν τους φίλους αναγνώστες:
ΟΧΙ SPAM,
ΟΧΙ GREEKLISH,
ΟΧΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ
Παρακαλούμε επίσης τα σχόλιά σας να είναι σχετικά με την ανάρτηση.
ΣΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΑΡΘΡΑ, ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ.