Μείνετε όλοι ήσυχοι . . . οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις τύχες όλων ημών , με δήθεν τεχνοκρατισμούς που ισοδυναμούν στην ουσία με "τσαλαβουτίματα", τα οποία απέχουν παρασάγγας από την κοινή λογική, απλά χτίζουν, όπως αυτοί αντιλαμβάνονται, μία νέα οικονομία και όχι μόνο αυτή, της νέας Ευρώπης.
Μίας Ευρώπης που χαρακτηρίζεται από την ριζική αναδιανομή του εθνικού πλούτου, με εξισορρόπηση των ισοζυγίων όσον αφορά τους ρυθμούς παραγωγικότητας του εθνικής οικονομίας και τους ρυθμούς κατανάλωσης. Μίας Ευρώπης που ενστερνίζοντας την διοικητική αντίληψη του αυστηρά εργοστασιακού Γερμανικού μοτίβου σκέψης που ευλαβικά πορεύεται βάσει των δημοσιονομικών δεικτών, αφού αποτελεί και τον βασικό πιστωτή των κρατών που μαστίζονται από την κρίση, προσπαθεί να αλλάξει την καθημερινότητα της καθεστηκύιας μεσαίας τάξης που περισσότερο κατανάλωνε και δανείζονταν , παρά παρήγαγε.
Αυτή η Ευρώπη - με βίαιο, όπως και να το κάνουμε, τρόπο - προσπαθεί να καλλιεργήσει νέα πρότυπα ζωής και να εμφυσήσει μία νέα νοοτροπία χρηστής - όπως την έχει στο μυαλό της - διαχείρισης που ταυτόχρονα αλλάζει και τους συσχετισμούς ενός κατεστημένου - με την θετική έννοια του όρου - κοινωνικού status, που είχε συνηθίσει σε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής.
Ωστόσο όσο αγαθές και αν φαίνονται ή προσπαθούν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι είναι, οι προθέσεις των ανθρώπων που από ότι φαίνεται δεν έχουν μόνο την ιδιότητα μόνο του πιστωτή ή του επιτρόπου, αλλά στην ουσία των (απο)ρυθμιστών της καθημερινότητας ενός τεράστιου τμήματος του κοινωνικού συνόλου που αποτελεί την ραχοκοκκαλιά της παραγωγικής τάξης και της πραγματικής οικονομίας, η οποία υποτάσσεται, χωρίς να δείχνει ότι μπορεί να αντέξει στις πλάτες της, μαζί με όλα τα υπόλοιπα και το κόστος της αντίστασης, απέναντι στα εκβιαστικά διλλήματα που προβάλλονται και υποχωρεί μπροστά στους όρους εξαθλίωσης, φτώχειας, ανεργίας, ανέχειας και κυρίως αναξιοπρέπειας και καταβαραθρωμένης αυτοεκτίμησης, που εμπεριέχονται στις προγραμματικές συμβάσεις που εκβιαστικά προωθούν στο όποιο πολιτικό σύστημα απευθύνονται.
Είναι ζωτικής ανάγκης στοιχείο και βασικής προτεραιότητας ζήτημα να αφουγκραστεί τον παλμό μέσα από μία ενδελεχή κοινωνική σφυγμομέτρηση που εν τοις πράγμασι θα αποτυπώνει με τον πιο καθαρό τρόπο τις σύγχρονες ανησυχίες των δοκιμαζόμενων λαών και κατ'επέκταση να ανακτήσει την συναισθηματική επαφή με τον κόσμο που ταλαιπωρείται από την λαίλαπα των μέτρων που η ίδια μέχρι σήμερα εφαρμόζει.
Μέχρι τότε . . . και μέχρι η Ευρώπη και το πολιτικό σύστημα που διαφοροποιείται από την Γερμανική οπτική αποφασίσει να σταματήσει να είναι σιδεροδέσμιο των Βαυαρικών "επιθυμιών", να πραγματοποίησει μία ριζική στροφή, να κάνει μία βουτιά στα γεγονότα, στα γεγονότα που έφεραν το οικοδόμημα αυτό εδώ σήμερα, την στιγμή της κατάρρευσης, ένα στην ουσία flash back, μία βαθιά ενδοσκόπηση, μία εσωτερική "ανασκαφή" και μία ειλικρινή αυτοκριτική, μέσα από τις οποίες θα αναζητήσει τις πρακτικές λύσεις που θα μας βγάλουν από την κρίση.
Θοδωρής Π. Δημόπουλος
(Κοινωνικός Λειτουργός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή)
dimopoulostheo@yahoo.gr
Μας χτύπησαν μέχρι θανάτου και μας άφησαν να πεθάνουμε μόνη μας, Είναι ο ανέντιμος πιστωτής αυτός που ρίχνει την πρώτη πέτρα. Η έχθρα είναι πάντα ειλικρινής, ενώ η φιλία ποτέ ?
ΑπάντησηΔιαγραφή