Μια οφειλόμενη απάντηση

Στις 30 Μάη ο Σύλλογος Λοκρίδας της Πρωτοβάθμιας πραγματοποίησε την Τακτική Γενική Συνέλευσή του.

Κατά τις εργασίες, έγινε τοποθέτηση του ΠΑΜΕ Εκπ/κών Φθιώτιδας από μια συναδέλφισσα για τις εξαιρετικά αρνητικές εξελίξεις στη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπ/κούς, για την ανάγκη ενοποίησης Συλλόγων Πρωτοβάθμιας Φθιώτιδας και κριτική στα πεπραγμένα του ΔΣ της ΔΟΕ. 

Δεν περιμέναμε να ικανοποιήθούν ή να πεισθούν όλοι οι συναδέλφοι. Οι Γενικές Συνελεύσεις έχουν πολιτικο-συνδκαλιστικό χαρακτήρα. Γίνεται συζήτηση, ανταλάσσονται επιχειρήματα. Γίνεται ιδεολογικο-πολιτική διαπάλη.

Έτσι και συνέβη. Έγινε αρκετή συζήτηση σε καλό κλίμα.

Παραφωνία αποτέλεσε ο συνάδελφος, δ/ντής του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αταλάντης. Αντί για επιχειρήματα, αντί για τα προβλήματα της εκπ/σης, αντί για το ΠΑΜΕ Εκπ/κών Φθιώτιδας, μίλησε για το ΚΚΕ. Το κατηγόρησε, αν και γνώριζε την πλήρη αλήθεια, ότι στο Δήμο Λοκρών δεν ενέκρινε τη χρηματοδότηση των σχολικών μονάδων.

Σημειώνουμε τα παρακάτω:

• Έκανε λαθροχειρία μιλώντας  για το ΚΚΕ και όχι για τους εκλεγμένους με το ψηφολέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Δήμο. Ήθελε να απαξιώσει και να  “στιγματίσει” τη νεαρή αγωνίστρια-εκπαιδευτικό, όπως στην εποχή των “μιασμάτων”. Δηλαδή, είναι κακό να είναι κάποιος “συνοδιπόρος” στο συγκεκριμένο κόμμα, ενώ στα άλλα δεν πειράζει. Ότι τα λόγια κάποιου δεν κρίνονται από το περιεχόμενό τους, αλλά από το ποιος είναι αυτός που τα λέει.

• Η αρνητική ψήφος της Λαϊκής Συσπείρωσης σε όλους τους Δήμους της χώρας έχει την έννοια της διαμαρτυρίας, την άρνηση νομιμοποίησης, της εφαρμοζόμενης πολιτικής της λιτότητας που συνοδεύει την αντιεκπαιδευτική πολιτική. Ταυτόχρονα, εκφράζει τη θέληση των ταξικών δυνάμεων, όχι να διαχειριστούμε τα “ψίχουλα”, αλλά να διεκδικήσουμε όσα χρειάζεται, έχει ανάγκη και δικαιούται η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Ζούμε σε μερική στάση πληρωμών από το κράτος. Το επόμενο “πιστωτικό γεγονός” είναι μπροστά μας. Εξαρτάται από την εξάπλωση της κρίσης στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης και όχι από την ελληνική κυβέρνηση, οποιασδήποτε απόχρωσης.

Παράδειγμα τρανό η Ισπανία. Οι μεγάλες θυσίες του ισπανικού λαού, που επιβλήθηκαν χωρίς τρόικα και μνημόνιο το προηγούμενο διάστημα, σύμφωνα με τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, δεν οδήγησαν σε φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση. Η νέα συμφωνία δανειοδότησης για την στήριξη των ισπανικών τραπεζικών ομίλων, ανεξάρτητα από τον συγκεκριμένο τρόπο που θα υλοποιηθεί, θα συνοδευτεί με επιτάχυνση των αντιλαϊκών “μεταρυθμίσεων” με μοναδικό ωφελημένο το μεγάλο κεφάλαιο, την κερδοφορία του και τη θωράκιση των ομίλων του χρηματοπιστωτικού τομέα της Ευρωζώνης. 

Οι δυο διαμορφούμενοι πόλοι(με ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ) στο νέο διπολικό σύστημα, που στήνουν στην Ελλάδα για λογαριασμό τους οι ντόπιες και ξένες δυνάμεις του κεφαλαίου(Ε.Ε., ΗΠΑ), θα “ανταποκριθούν στις δεσμεύσεις της χώρας” σύμφωνα με τις δηλώσεις τους.

Μέχρι το 2020 θα εφαρμόσουν την ευρωενωσιακή Στρατηγική “Ε.Ε. 2020” ώστε “οι αμοιβές των εραζομένων να αντιστοιχηθούν  με αυτές των ανταγωνιστών της Ε.Ε.”(Κίνα, Ινδία, Βραζιλία...) Ανάλογη “αντιστοίχηση” περιμένει και τη δημόσια εκπαίδευση που υπηρετούμε. 

Και όλα αυτά, βέβαια, αν το επιτρέψουμε. Αν “καταπιούμε” την προπαγάνδα ότι η Ε.Ε. και οι ντόπιοι μεγαλοαστοί πασχίζουν να κυβερνηθούμε και να ζήσουμε καλά εμείς, ο λαός, και “ας πάνε στον κόρακα” τα κέρδη τους και οι ανταγωνισμοί με τους άλλους εκμεταλλευτές. 

Δύο είναι οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά μας:

Ή θα παγιδευτούμε στο διπολικό δόκανο που μας στήνουν και θα θυσιάσουμε τη ζωή μας και τα παιδιά μας,

Ή θα ακολουθήσουμε το δρόμο της σύγκρουσης, της απειθαρχίας και της ανυπακοής σε ότι ζημιώνει τα συμφέροντά μας.

Η ταξική πάλη, θέλουμε δε θέλουμε, διεξάγεται ασταμάτητα.

Εμπρός, λοιπόν, να συμπορευτούμε με τον πόλο του ταξικού κινήματος, με το ΠΑΜΕ. Να δυναμώσουμε την πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Και στην κάλπη και στην καθημερινή πάλη.           

     

ΑΤΑΛΑΝΤΗ                                     ΙΟΥΝΙΟΣ  2012