Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Αναπτυξιακή ελπίδα, το τέλος του φαύλου κύκλου της ύφεσης


Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η χώρα θα διανύσει ενδεχομένως μία από τις πιο κρίσιμες περιόδους - μέχρι την επόμενη όπως συνηθίζεται να συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις - αυτή των συνεχών και καθοριστικών διαπραγματευτικών αναμετρήσεων στην αρένα της διεθνούς πολιτικής σκηνής.

Η χώρα και η ηγεσία της  πρόκειται  να έρθει αντιμέτωπη με το πρώτο ουσιαστικό crash test στο οποίο θα δοκιμαστούν τόσο οι προεκλογικές όσο και οι κυβερνητικές δεσμεύσεις για ελάφρυνση του προγράμματος λιτότητας, που εφαρμόζεται εδώ και τρία χρόνια. Ενός πλήρως αποτυχημένου μείγματος πολιτικής με κατεύθυνση την δημοσιονομική πειθαρχία και τον οικονομικό εξορθολογισμό, καθώς ούτε το χρέος μειώνεται , όπως πολλοί ακόμη μάταια περιμένουν, ούτε τα ελλείμματα περιορίζονται. 

Αντίθετα διαμορφώνεται  - αν δεν έχει ήδη διαμορφωθεί - ένα νέο πεδίο με στοιχεία κοινωνικής απορρύθμισης και ανθρωπιστικής εξαθλίωσης, στο  οποίο κυριαρχούν οι οριζόντιες περικοπές εισοδημάτων, η  ραγδαία φτωχοποίηση όλων των βαθμίδων της κοινωνίας, η καθίζηση του βιοτικού επιπέδου, η όξυνση φαινομένων κοινωνικής παθογένειας,  η επιδείνωση της ψυχικής υγείας, η συνολική αδρανοποίηση του παραγωγικού ιστού της κοινωνίας μέσω της βαθμιαίας αύξησης της σύγχρονης μάστιγας που ονομάζεται ανεργία.  Με την εικόνα μίας καθημαγμένης κοινωνίας,  που συντίθεται από τις προαναφερθείσες «ψηφίδες», οι έχοντες στα χέρια τους το τιμόνι της χώρας επιχειρούν την διεκδίκηση μίας ανάσας αισιοδοξίας για το μέλλον.

Τα προεόρτια των σκληρών διαπραγματεύσεων ξεκίνησαν με τον χειρότερο τρόπο για την χώρα, αλλά παράλληλα με τον πιο προσφιλή τρόπο εκείνων που κρατούν τα «γκέμια» της Ευρωπαϊκής και όχι μόνο, οικονομίας, δηλαδή διαμέσου της  ακατάσχετης κινδυνολογίας που φιλοξενείται στα άρθρα των κατά τα άλλα πιο έγκυρων φυλλάδων της Ευρώπης.  Σενάρια εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη και ανεύθυνες ιαχές από τις Κασσάνδρες των κερδοσκοπικών «λόμπι» καταφέρνουν να διαμορφώσουν μία αρνητική προδιάθεση ένθεν κακείθεν.

Με πιο απλές  κουβέντες, έχουμε – δυστυχώς -  φτάσει  στο σημείο  που η πολιτική και  οι διακονούντες αυτήν, υπονομεύονται με τον πιο εξόφθαλμο τρόπο  από την δράση των ετερόκλητων ψευτοδιαπραγματευτών  που δρουν παρασιτικά στους κόλπους της δημοσιογραφίας. Εργαλείων της σκληρότερης έκφανσης των αγορών που «ψιθυρίζουν» τις τοκογλυφικές διαθέσεις τους, εκβιάζοντας  τα κράτη και εξακοντίζοντας απειλές μέσω των κίτρινων εντύπων που ευδοκιμούν σε κάθε χώρα ανεξαρτήτως πολιτικού κλίματος. 

«Λειτουργοί» της δημοσιογραφίας,  όπως εκείνοι την αντιλαμβάνονται και καταχραστές του ελεύθερου βήματος, προσπαθούν να ενσταλάξουν  στην κοινή γνώμη αισθήματα φόβου, τοποθετώντας με θαυμαστή ευκολία «ταμπέλες» χρεωκοπίας σε σύγχρονα κράτη τα οποία έχουν πραγματοποιήσει – με την κυριολεκτική έννοια του όρου – αιματηρές θυσίες.

Η Ευρώπη που ομνύει στη δημοκρατία, στον αλληλοσεβασμό της ανεξαρτησίας του κάθε έθνους και στα κυριαρχικά δικαιώματα των μελών της ανέχεται σήμερα από την βαρωνεία των media να εκτελούν πληρωμένα συμβόλαια ορισμένων κύκλων των αγορών, τοποθετώντας «νάρκες» στο πεδίο της διαπραγμάτευσης που πρόκειται να εκτυλιχθεί. Οι εκφραστές μειοψηφικών σχηματισμών  ή  ορισμένων «λόμπι» που επενδύουν στην χρεωκοπία των εταίρων ασελγούν εις βάρος των χωρών και των δοκιμαζόμενων λαών τους και ακολούθως εκδίδουν με περίσσευμα θρασύτητας «κηδειόχαρτα»  που ενισχύουν τον ωμό βιασμό της εθνικής αξιοπρέπειας.

Ταυτόχρονα φλερτάρουν αλαζονικά με έναν δυσάρεστο κίνδυνο, χωρίς να γνωρίζουν μάλιστα αν η Ευρώπη είναι έτοιμη να διατρέξει. Τον κίνδυνο της αυτοκτονίας της. Εκτός αν πάλι συντηρούν επιμελώς αυτό το ενδεχόμενο για να εξυπηρετήσουν μύχιους μικροπολιτικούς σκοπούς, αφού λίαν συντόμως κάποια από τα ισχυρά κράτη εισέρχονται σε μακρά προεκλογική περίοδο. Αυτό όμως είναι ένα γεγονός που ίσως να γίνει περισσότερο ορατό σε προσδόκιμο χρόνο. 

Πέρα από αυτά ο κύριος εξωτερικός συνομιλητής μας και ενορχηστρωτής αυτής της πολιτικής σκληρής λιτότητας, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δεν ωφελεί κανέναν αυτού του είδους η διαχείριση ενός προβλήματος, που ξεπερνά την χώρα μας και εν συνεχεία τον Ευρωπαϊκό Νότο.  Πρέπει οι εταίροι μας να ξεκαθαρίσουν επιτέλους τι θέλουν. Δεν  είναι δυνατόν να ακροβατούν επικίνδυνα και να παλινωδούν διαστροφικά, φλερτάροντας  χωρίς «ταμπού»  διαρκώς με το ενδεχόμενο της αποπομπής της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, συμπαρασύροντας ταυτόχρονα όλο το οικοδόμημα σε έναν ιδιότυπο οικονομικό «Αρμαγεδώνα»  και από την άλλη να ζητούν επιτακτικά πρόσθετες  θυσίες  από τον ελληνικό λαό, σηκώνοντας όλο και πιο ψηλά τον «πήχη» των αξιώσεων τους. Το συμβόλαιο πρέπει να είναι οριστικό, η Ελλάδα να προβεί σε μία ακόμη ύστατη προσπάθεια περιστολής των δαπανών και οι Ευρωπαίοι να εξαλείψουν την απειλή της εξόδου από το ευρώ, επιμηκύνοντας την περίοδο προσαρμογής και μειώνοντας κατά πολύ το χρέος.

Όλα αυτά πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα, διότι στον αντίποδα αυτής της εξωτερικής τεχνητής επικοινωνιακής τρομοκρατίας στέκεται – ακόμη – ένα κράτος το οποίο έχει συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να αλλάξει. Μία χώρα που δεν είναι διατεθειμένη να κάνει τον διαιτητή σε μία εμφυλιακού τύπου αναμέτρηση του «περισσότερου κράτους» έναντι του «λιγότερου κράτους», η οποία έχει κατανοήσει την σημασία της χρηστής διαχείρισης στα πλαίσια της εύρυθμης λειτουργίας ενός «διαφορετικού κράτους».  Ένας λαός που βαθμιαία ξεχνά τι σημαίνει η πολυτέλεια της – παρελθούσας – καταχρηστικής  και καταναλωτικής υπερβολής, αναζητώντας με ολοένα κι αυξανόμενο ζήλο το «άγιο δισκοπότηρο» της ουσιαστικής ευδαιμονίας, μέσα σε μία ζοφερή καθημερινότητα που ισοδυναμεί με πραγματική δοκιμασία. Ένα έθνος που προσπαθεί να καταστεί στην συνείδηση της διεθνούς κοινής γνώμης ως αξιόπιστος και φερέγγυος συνομιλητής , που τηρεί τις δεσμεύσεις του και τιμά τις συμφωνίες που έχει συνάψει, όσο επαχθείς κι αν είναι οι όροι που καλείται να τηρήσει. Ένας κόσμος που εύχεται και . . . προσεύχεται, ότι η επερχόμενη χρονική περίοδος, πρόκειται να είναι το τελευταίο χιλιόμετρο που θα διανύσει σε ένα μαραθώνιο οικονομικής αφαίμαξης.  Ένας τόπος που ψάχνει απεγνωσμένα την διέξοδο που θα τον οδηγήσει σε μία αχτίδα αναπτυξιακής ελπίδας που θα βάλει οριστικά τέλος στον φαύλο κύκλο της ύφεσης. 





Θοδωρής Π. Δημόπουλος
(Κοινωνικός Λειτουργός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή)
dimopoulostheo@yahoo.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλούμε γράφετε τα σχόλια σας με ελληνικούς χαρακτήρες (κεφαλαία ή μικρά). Επίσης παρακαλούμε πολύ να μην γράφετε υβριστικά σχόλια. Πάντα υπάρχει τρόπος να περιγράψετε μία κακή κατάσταση χωρίς ύβρεις.

Σχόλια με λατινικούς ή άλλους χαρακτήρες, όπως επίσης σχόλια υβριστικά και συκοφαντικά στο εξής θα διαγράφονται.

Παρακαλούμε λοιπόν τους φίλους αναγνώστες:

ΟΧΙ SPAM,
ΟΧΙ GREEKLISH,
ΟΧΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ

Παρακαλούμε επίσης τα σχόλιά σας να είναι σχετικά με την ανάρτηση.

ΣΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΑΡΘΡΑ, ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ.

______________________________________ Αρχειοθήκη αναρτήσεων ιστολογίου