Συνοψίζοντας ιδέες για μια νέα προοδευτική Ελλάδα

Στην σημερινή εποχή τα κόμματα, το πολιτικό σύστημα και οι θεσμοί αμφισβητούνται. Οι πολίτες και δη οι νέοι άνθρωποι απομακρύνονται και αμφισβητούν όλο ένα και περισσότερο την πολιτική. Καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα και τις λάθος νοοτροπίες του παρελθόντος. Δυστυχώς, ο λογαριασμός είναι μεγάλος και κανένας από αυτούς δεν τον δημιούργησε.

Συγκαταλέγοντας τον εαυτό μου στην γενιά αυτή, πιστεύω ότι για να αλλάξεις νοοτροπίες πρέπει να δραστηριοποιηθείς και να μην μείνεις αδρανής. Είναι επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας ρευμάτων ανανέωσης με σαφή και ρεαλιστικά χαρακτηριστικά. O τόπος έχει ανάγκη την δημιουργική συνεργασία της Σοσιαλδημοκρατίας και του Φιλελεύθερου κέντρου. Αυτή η συνεργασία θα αποτελέσει και την νέα Μεγάλη Δημοκρατική – Προοδευτική Παράταξη, η οποία θα βασιστεί στο ότι Παιδεία, Υγεία και Ασφάλιση αποτελούν κοινωνικά αγαθά και ότι ο οποιοσδήποτε πρέπει να έχει πρόσβαση σε αυτά.

Ακροβατώντας η Σοσιαλδημοκρατία μεταξύ αγορών και κοινωνικής δικαιοσύνης, οι δημοσιονομικές-συντηρητικές πιέσεις έστησαν στον τοίχο το κράτος πρόνοιας. Η Κεντροαριστερά αδράνησε μένοντας πιστή σε δόγματα και στρατηγικές της «χρυσής εποχής», όπου, η εικονική ανάπτυξη νομιμοποιούταν από την κατανάλωση δημιουργώντας έτσι την εποχιακή εντύπωση περί αναδιανομής του Πλούτου.Οι Κυβερνήσεις του «Τρίτου Δρόμου» της δεκαετίας του ’90 χρεώνονται Ιστορικής Σημασίας λάθη. Οι υψηλές δαπάνες, η διατήρηση προνομιακών δικαιωμάτων, οι οπισθοχωρήσεις σε μεταρρυθμίσεις καλλιεργούσαν όλο και περισσότερο τις παραδοσιακές μορφές του κρατικισμού, που είχε ριζώσει στο DNA των Ευρωπαϊκών Σοσιαλδημοκρατικών Κομμάτων.

Αντίθετα ο φιλελεύθερος χώρος υιοθέτησε τα ακραία χαρακτηριστικά του νέο-φιλελευθερισμού ή καλύτερα δεν πρόβαλε τα κοινωνικά του χαρακτηριστικά επαρκώς, δημιουργώντας έτσι υποσυνείδητα μια τρομακτική εικόνα στο κόσμο. Ταυτόχρονα κόμματα και παρατάξεις του φιλελευθερισμού σύρθηκαν πίσω από συντηρητικές κυβερνητικές συνεργασίες όπου δεν μπόρεσαν πουθενά να επιβάλλουν τα διαφορετικά τους χαρακτηριστικά.

Στις μέρες μας τα σοσιαλδημοκρατικά και φιλελεύθερα κόμματα λειτουργούν σε ένα αβέβαιο και συνεχώς μεταβαλλόμενο έδαφος , καθώς το καπιταλιστικό σύστημα διέρχεται μια βαθιά αλλαγή.

Σε Ευρωπαϊκό επίπεδο:

Είναι αναγκαία η ευρύτερη ενοποίηση των κρατών μελών, δημιουργώντας μία ένωση κατ’ ουσία και όχι κατ’ ευφημισμόν. Η αποσύνδεση των αγορών από τις δυνάμεις του αρπακτικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου με τον διαχωρισμό του τραπεζικού συστήματος σε «λιανικό» και «επενδυτικό» , θα ήταν η αρχή. Το ψαλίδισμα των μεγάλων αποκλίσεων στα επιτόκια δανεισμού των Κρατών Μελών μέσω του Ευρωομολόγου και ο φόρος των Χρηματοπιστωτικών Συναλλαγών, θα ήταν η συνέχεια. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων μέσω της χρηματοδότησης που παρέχει σε κράτη-μέλη της Ε.Ε. μπορεί να διασφαλίσει την ροη κεφαλαίων προς μικρές και μεσαίες κεφαλαιοποίησης εταιρείες. Παράλληλα ένα νέο ρυθμιστικό πλαίσιο κρατικών ενισχύσεων, μέσα από κανόνες, μπορούν να δώσουν ώθηση στις διεθνείς εξαγωγές των πρωτοπόρων εθνικών επιχειρήσεων. Και τέλος, μια ισχυρή πλέον αρχιτεκτονική του Μηχανισμού Σταθερότητας θα αποτελούσαν εργαλεία σταθεροποίησης. Όλα αυτά θα ήταν απάντηση στην Συντηρητική Ευρώπη, η οποία δείχνει αδυναμία στο να δεχτεί και να δημιουργήσει νέους θεσμούς, που έχει κάνει μια Ευρωζώνη δυο ταχυτήτων. Οι «Δυνατοί» Ευρωπαίοι αναπτύσσονται στις πλάτες των «Αδυνάτων» Ευρωπαίων.

Σε Εθνικό Επίπεδο

Είναι αναγκαία η αποκαθήλωση από την Ελλάδα του χθες, της αδιαφάνειας και ενός αργοκίνητου κράτους μαμούθ. Απαραίτητος ο αναπροσαρμοσμένος στρατηγικός ρόλος του δημοσίου ως παράγοντας διοικητικού και οικονομικού εκσυγχρονισμού του Κράτους, μέσα από μεταρρυθμίσεις που θα το καθιστούν μικρό, ευέλικτο και αποδοτικό. Στελεχωμένο από μόνιμο ανθρώπινο δυναμικό, πλήρως καταρτισμένο, διαρκώς αξιολογούμενο με στόχους προς την παραγωγικότητα αλλά και την αποδοτικότητά του. Το κράτος θα είναι προσανατολισμένο στην Ανάπτυξη με τα δημόσια οικονομικά να ελέγχονται και να προστατεύονται. Στόχος θα είναι η μεγαλύτερη κοινωνική καινοτομία σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία, η ασφάλιση και η φροντίδα των ασθενέστερων τάξεων, μέσα από την αύξηση της παραγωγικότητας του εργατικού δυναμικού και της πρόληψης κινδύνων. Θέσπιση ηλεκτρονικής υπογραφής και ταυτότητας των φυσικών και νομικών προσώπων, με υποχρέωση αποδοχής από όλες τις Δημόσιες Υπηρεσίες (Εφορίες, ΙΚΑ, ΟΑΕΔ κα) αιτήσεων, εγγράφων και λοιπών στοιχείων που θα αποστέλλονται ηλεκτρονικά. On-line σύνδεση οικονομικών και φορολογικών στοιχείων των επιχειρήσεων με τα Υπουργεία Οικονομικών, Ανάπτυξης και Ασφαλίσεων.

Για να μπορέσει όμως η οικονομία της χώρας να ορθοποδήσει, είναι επιβεβλημένη η δημιουργία ενός φορολογικού και φοροδοτικού συστήματος ανθεκτικού στο χρόνο με ευρύτατη κοινοβουλευτική και κοινωνική αποδοχή. Η σταθερή και ανοδική πορεία των οικονομικών και αναπτυξιακών δεικτών, συνδέεται άμεσα με την φορολογική σταθερότητα και την εμπιστοσύνη των πολιτών στο σύστημα αναδιανομής του πλούτου. Η Ανθεκτικότητα που θα παρέχει ένα σταθερό και απλό Φορολογικό Σύστημα. Με την μετατόπιση του κέντρου βάρους, από την φορολόγηση των μικρομεσαίων εισοδημάτων, στην φορολόγηση του πλούτου, της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και του συγκεντρωτικού κεφαλαίου.

• Συντελεστή φορολόγησης 20% για τις νέες επιχειρήσεις.
• Σταθερούς Φορολογικούς Συντελεστές (20%-25%) στις συνεχώς αναπτυσσόμενες επιχειρήσεις (νέες θέσεις εργασίας, καινοτομία, εξαγωγές)
• Φορολόγηση των Κερδοφόρων Επιχειρήσεων άνω των 100.000 ευρώ, με προοδευτική αυξανόμενη φορολογική κλίμακα (35%-45%)
• Εισροή ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων στις ΔΕΚΟ με στόχο το Κοινωνικό Όφελος και την ανάπτυξη του ανταγωνισμού. Δεν υπάρχει αναπτυξιακή λογική και ανταγωνιστικότητα ο μετασχηματισμός ενός δημοσίου μονοπωλίου σε ιδιωτικό (ΟΠΑΠ). Θα πρέπει η οικονομία να καθορίσει μόνη της την συνάρτηση προσφοράς και ζήτησης, χωρίς μονοπωλιακές τακτικές, και κατ’ επέκταση τις τιμές των αγαθών στους πολίτες. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί τον ρόλο του κράτους ως προστάτη, όταν παρατηρούνται δείγματα αδιαφάνειας και αισχροκέρδειας.
• Θα πρέπει να δημιουργηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα(ΣΔΙΤ), όπου θα εξετάζεται η φερεγγυότητα και το επιχειρηματικό σχέδιο του υποψηφίου επενδύτη αποφεύγοντας έτσι την παλιά κρατικοδίαιτη λογική μεγάλου μέρους του Ιδιωτικού Τομέα. Μόνο μέσω ΣΔΙΤ οι Κοινωφελής Οργανισμοί θα αποκτήσουν παραγωγική πρόοδο.
• Προώθηση ενεργειακών επενδύσεων, με στόχο μία απελευθερωμένη και ανταγωνιστική αγορά ενέργειας, όπου με θεσμούς όπως η ρυθμιστική αγορά ενέργειας θα παράγεται κοινωνική πολιτική προς όφελος ασθενών ομάδων. Στρατηγικός Επενδυτής στην ΔΕΗ. Στις αρχές του 2000 ο Στρατηγικός Επενδυτής έφτασε τον ΟΤΕ σε όλα τα Βαλκάνια, μειώνοντας το κόστος των τηλεπικοινωνιών μέσα από το άνοιγμα του κλάδου με τεράστιο οικονομικό και λειτουργικό όφελος. Οι Τηλεπικοινωνίες αποτελούν τρανταχτό παράδειγμα του υγιή ανταγωνισμού που λειτουργεί προς όφελος των πολιτών.
• Καταγραφή, διαχείριση και αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου με μετεγκατάσταση σε αυτή των Δημοσίων Οργανισμών αποφεύγοντας το υψηλό κόστος των (ρουσφετολογικών και μιζαδόρικων) ενοικίων. Πώληση των άμεσων αξιοποιήσιμων ακινήτων.

Η Ελλάδα και παράλληλα η Ευρώπη χρειάζονται:

• Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης παγκόσμιας κλάσης, που να παράγουν νέες εφευρέσεις, να ενθαρρύνουν την καινοτομία και την έρευνα, διοχετεύοντας έτσι διανοητικό κεφάλαιο στην Πραγματική Οικονομία.
• Σύμπραξη Δημοσίου & Ιδιωτικού Τομέα για εστίες με χαμηλό αντίτιμο διαμονής και ολική χρηματοδότηση για τους ασθενέστερους φοιτητές.
• Συγχωνεύσεις Ιδρυμάτων με στόχο την σύνδεση των Ιδρυμάτων με τα παραγωγικά και συγκριτικά πλεονεκτήματα του κάθε τόπου, με την κουλτούρα και τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής. Έτσι, θα επιτευχθεί η αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος, δημιουργώντας άμεσα και ανέξοδα προοπτικές για την περιφερειακή ανάπτυξη.
• Αυστηρώς έλεγχος προόδου των φοιτητών, όπου ο φοιτητής θα είναι υποχρεωμένος να ολοκληρώνει το Ακαδημαϊκό Έτος, με 70% επιτυχία επί των μαθημάτων. Με αδιάβλητο σύστημα εξετάσεωνστα πρότυπα των Πανελλαδικών καιδημιουργία Τράπεζας Θεμάτων.
• Ενιαίο Πρόγραμμα Σπουδών και ενιαίο εκπαιδευτικό υλικό(βιβλία) για τα ομοειδή τμήματα.
• Σύνδεση των ακαδημαϊκών Ιδρυμάτων με την αγορά εργασίας και συνεργασία με καταξιωμένες εταιρίες ανά κλάδο σε στοχευόμενα Μεταπτυχιακά Προγράμματα Σπουδών.
• Τέλος με την Ιδεοληψία του άρθρου 16.
• Στόχος το Ισχυρό Δημόσιο Ποιοτικό Πανεπιστήμιο όπου θα πρωτοπορεί και όπου η Ιδιωτική Πρωτοβουλία θα προσπαθεί να το ανταγωνιστεί και όχι να το καπελώνει.

Θα πρέπει να καταλάβουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ σε αυτή τη χώρα, ότι πρόβλημα μας ΔΕΝ είναι η Ιδιωτική Πρωτοβουλία στην Εκπαίδευση αλλά η συνεχής ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ του Δημοσίου Πανεπιστημίου! Σε λίγα χρόνια το ιδιωτικό, θα προσπαθεί «να πιάσει» το δημόσιο, τονίζοντας όμως ότι η ύπαρξη ιδιωτικών, αυτή τη στιγμή και με την κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια ιδρύματα, θα δημιουργούσε αδικία στον υψηλά φορολογούμενο πολίτη. Αυτή η σύμπραξη μπορεί και πρέπει να προσφέρει ΕΛΠΙΔΑ συλλαμβάνοντας εκ νέου τον πυρήνα της πολιτικής της Ταυτότητας.

Είναι ανάγκη να αποστασιοποιηθούμε από αντιλήψεις ότι ο προοδευτικός χώρος απλώς είναι ενάντια σε περικοπές παροχών, επιδομάτων και προσόδων. Πρέπει να επαναπροσδιοριστεί ο ρόλος του κράτους ως φορέα μεταρρυθμίσεων και οικονομικού εκσυγχρονισμού, που παράγει Σταθεροποίηση και Ισοσκελισμένους Προϋπολογισμούς . Η διολίσθηση στον Εθνικισμό και στον συντηρητικό προστατευτισμό θα αυξάνεται όσο δεν αναπτύσσονται σχέσης συνεργασίας. Η αδιαφορία βολεύει και η σιωπή απαλλάσσει από προβλήματα , αυτό πράττει η συντηρητική δεξιά και ψευτοριζοσπαστική Αριστερά, εκφράζοντας έτσι έναν ιδιόμορφο Δεξιό και Αριστερό κρατισμό, που διαιωνίζει κάθε λογής κατεστημένα και κατρακυλάει στον ανορθολογισμό και την μυθοπλασία. Ο τόπος έχει ανάγκη από ανθρώπους που δεν είναι επαγγελματίες αλλά ούτε «χομπίστες» της πολιτικής.

Η έξοδος της χώρας από την κρίση δεν απαιτεί οικονομική αναδιάρθρωση ως επί το πλείστον αλλά αλλαγή νοοτροπίας στοχεύοντας στην Ελλάδα του αύριο. Απαιτεί να ξεφύγουμε από τις αψίθυμες συμπεριφορές που οδήγησαν την χώρα στο σημερινό τέλμα και να κοιτάξουμε μπροστά, στην Ελλάδα της ενωμένης Ευρώπης, στην Ελλάδα που καθορίζει τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

Μια μαγιά άξιων, έντιμων, παραγωγικών, μορφωμένων νέων

ανθρώπων θα είναι ο απαραίτητος αυτός μοχλός ελπίδας για την μελλοντική αναδόμηση της κοινωνίας και της οικονομίας μας. Όχι αναπαράγοντας τα κακώς κείμενα του παρελθόντος, αλλά βρίσκοντας της λύσεις του μέλλοντος.

Ο Δημήτριος Α. Παπαγόρας είναι Ιδιωτικός υπάλληλος, μέλος Κ.Σ. Ν.Πα.Σο.Κ.