Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ-ΕΛΑΤΕΙΑΣ ΜΗΠΩΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΙΟΣ ΣΕΙΕΙ ΤΗΝ ΓΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΗΜΕΡΩΤΟΥΣ;

Τίποτα δεν είναι τυχαίο στον κόσμο.

Ούτε μια σταγόνα νερού, ούτε ένα φύλλο από τα δέντρα
δεν πέφτει χωρίς κάποια αιτία.

Κάθε πράγμα ή γεγονός έχει την αιτία του.

Οι άνθρωποι ερευνούν για να βρουν τα βαθύτερα αίτια. Αξιέπαινη ἡ έρευνα τις επιστήμης. Αλλά όχι σπάνια η έρευνα για να βρεθεί η αιτία αποτυγχάνει. Ο νους των επιστημόνων πλανάται, λοξοδρομεί, πέφτει σε λαβύρινθο αμφιβολιών και βγάζει σφαλερά συμπεράσματα, που δεν δίνουν την εικόνα τις πραγματικής αιτίας των γεγονότων. Ἔτσι και προκειμένου για την αιτία  τόσο των σεισμών όσο και τις πτώσεως του Βυζαντίου μιας και έχουν κοινές αιτίες.

Από όσα μαρτυρούν αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες βγαίνει το συμπέρασμα, ότι «η απερίγραπτη εκείνη συμφορά δεν επήλθε μόνη της· ήταν αποτέλεσμα μιας γενικής εξαχρειώσεως του έθνους, ότι κυρία αιτία δεν ήταν τόσο ἡ δύναμη του κατακτητή όσο οι αμαρτίες ποὺ πλημμύρισαν τον πολιτικό, κοινωνικό και ιδιωτικό βίο»

Πράγματι ἡ Πόλις και μαζί της η Βυζαντινή αυτοκρατορία έπεσε για τις αμαρτίες των κατοίκων της.

Μπορεί ο μαθητής της σχολής του ιστορικού υλισμού(σύμφωνα με την οποία μόνο ὁ οικονομικός παράγων είναι εκείνος ποὺ ρυθμίζει την εξέλιξη των κοινωνιών),

να μας ειρωνευθεί για την αφελή,

κατ αυτόν, ερμηνεία ποὺ δίνουμε. Αλλά ο άνθρωπος που αποκλείει απὸ την ιστορία την ύπαρξη ηθικού και πνευματικού παράγοντος και αποδίδει τα πάντα στη συστολή και διαστολή του στομάχου και Θεό έχει την ύλη, αυτός μυωπάζει και δεν μπορεί να δη τα απώτερα αίτια και τους παράγοντες εκείνους που η επίδραση τους στην εξέλιξη των ανθρωπίνων κοινωνιών είναι τεράστια.

Πίσω ἀπὸ την ύλη κρύβεται το πνεύμα. Πίσω ἀπὸ τοὺς φυσικούς νόμους υπάρχουν οι ηθικοὶ νόμοι, ποὺ η μεν αυστηρή τήρηση τους επιφέρει την κοινωνική ακμή και πρόοδο, ενώ

ή ασύστολη παράβαση τους ἀπὸ τοὺς άρχοντες και το λαό επιφέρει την εξασθένηση, τον εκφυλισμό και τον ολοκληρωτικό όλεθρο των εθνών.

Ένα μικρό έθνος, ποὺ οι πολίτες του ζουν με φόβο Θεού και  είναι πρόθυμοι να ακούνε και γρήγοροι και δραστήριοι στὸ νὰ εφαρμόζουν τοὺς ἠθικοὺς νόμους του, είναι αδύνατον να νικηθεί, έστω και αν ο εχθρός ποὺ το επιτίθεται διαθέτη δεκαπλάσιες και  ποσαπλάσιες δυνάμεις·

 διότι ένας πιστός δούλος του Θεού θα καταδιώξει χίλιους απίστους και ασεβής. Έχει μαζί του σύμμαχο τον Κύριο! Ποιός άλλος μεγαλύτερος σύμμαχος υπάρχει από αυτόν;

Αντιθέτως ένα μεγάλο έθνος, που οι πολίτες του είναι καθημερινοί παραβάτες των ηθικών νόμων και φρικτά υβριστές της θείας μεγαλοσύνης του Δημιουργού και ζουν

μια ζωή αρπαγής και ακολασίας, το έθνος αυτό θα καταρρεύσει.

Τίποτε δεν θα μπορέσει να του προσφέρῃ ο πιο ισχυρός εξοπλισμός, οι πλωτή κολοσσοί στη θάλασσα, τα υπερφρούρια στον αέρα, τα τεχνητά τείχη στην ξηρά. Για εκείνον που φοβάται το Θεό ο ιστός της αράχνης γίνεται φρούριο απόρθητο, ενώ για τον ασεβή, τον αναιδή περιφρονητή των εντολών του Κυρίου, θα έρθῃ στιγμή ποὺ και τα χαλύβδινα τείχη ποὺ τον προστατεύουν θα γίνουν πιο αδύναμα κι από ιστό αράχνης, ξερή καλαμιά που καίγεται με ένα σπίρτο. Τίποτε δεν πρόκειται να σώσῃ τον υπερήφανο ασεβή, τον αμετανόητο λαό. Όπως λέει ὁ Κύριος με τὸ στόμα του προφήτου Οβδιού, Αν υψωθείς σαν αετός κι αν στύσης τη φωλιά σου ανάμεσα στα άστρα, από εκεί θα σε κατεβάσω.
Ο Θεός δεν στέκεται σαν ένας απαθής θεατής της ιστορίας των ανθρωπίνων πραγμάτων. Είναι ο δίκαιος Κριτής.

Φαίνονται τα ίχνη του διά μέσου των σελίδων της ιστορίας.

 Διαβαίνει αμείβοντας την αρετή, τιμωρώντας την κακία, και απ το πικρό ἡ άπειρη Σοφία του ξέρει να βγάζῃ το γλυκύ· απ την κοπριά τα ευωδιαστά άνθη της ειλικρινούς μετανοίας και  κατανύξεως, κι απὸ τη δουλεία το 1453 το ηρωικό 1821.

Με αφορμή  το θλιβερό γεγονότος των σεισμικών δονήσεων, ας μελετούμε σοβαρά την ιστορία και βλέποντας ότι η κυρία αιτία της συμφοράς εκείνης ήταν η αμαρτία ποὺ πλεόνασε, ας  τολμήσουμε να πάρουμε πολύτιμα διδάγματα.

Τα παθήματα των προγόνων ας γίνουν μαθήματα για μας. Το ένα, ποὺ πρέπει να ελκύσει αμέριστη την προσοχή κλήρου και λαού, είναι τούτο· όλοι εμείς ποὺ κατοικούμε τη μαρτυρική αυτή κεντρική γωνιά πολιτισμού του κόσμου, ας απεχθανόμαστε  το κακό.

Οπουδήποτε κι αν το συναντήσουμε· συγκεκριμένα δηλαδή, να μισούμε δυνατά τη θεομπαιξία, τη σιμωνία, τη βλασφημία, τοὺς όρκους, τη φιλοδοξία, την αρπαγή, την ακολασία, την κακὴ επιθυμία, τη φιλαργυρία, «την πλεονεξία, ἥ τις ἐστὶν ειδωλολατρία », την ψευτιά, την πονηριά, τον κομπασμό, την απάτη.

Αυτὰ τα πάθη έγιναν οι νεκροθάφτες της Βυζαντινής παντοκρατορίας.

Αυτά στάθηκαν οι ισχυρότεροι σύμμαχοι  του κατακτητή.

 Χωρὶς τη δική τους βοήθεια ποτέ ο Μωάμεθ ὁ Β΄ δεν θα έπαινε στην Πάλι, η σημαία του σταυρού θα κυμάτιζε ακόμα στον τρούλο της Αγίας Σοφίας, και διαφορετική θα ήταν ἡ εξέλιξη των γεγονότων.

Αν είναι μαζί μας ο Κύριος, τότε η πατρίδα μας θα είναι απόρθητο φρούριο. Αν όμως πλήθυνε η ανομία, πάγωσε η αγνή αγάπη, νεκρώθηκε η Ορθόδοξης πίστης, στήθηκαν ανάμεσα μας ξένοι βωμοί, νέα άδολα του ψευτοπολιτισμού, τότε νέα συμφορά, μεγαλύτερη σε βάθος και έκταση από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, θα πέσῃ στο ταλαίπωρο έθνος μας. Ὁ «Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται»,

Δ ε ν  ε μ π α ί ζ ε τ α ι

Είναι «πῦρ καταναλίσκον», φωτιά ποὺ κατατρώει

Κανένας έξυπνος οικονομικός συνδυασμός, καμιά συμμαχία με ξένα κράτη δὲ θα μας σώσῃ, αν απιστούμε και νεοειδωλολατρούμε και βλασφημάμε καπηλικός τα θεία με τρόπους και βιώματα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΠΟΥ ΔΙΔΑΞΕ την δημοκρατία και την ισοτιμία ανάμεσα στους λαούς της γης.

ιστό αράχνης υφαίνουμε, ένα λεπτό καλάμι θα μας διαλύσῃ.

Αν προσπέσουμε εμπρός του με μετάνοια νινευϊτικὴ ζητώντας το άπειρο έλεός του, τότε ὑπάρχει ελπίδα, ελπίδα όχι απατηλή, ότι η πατρίδα μας απ᾽ το σκοτάδι θὰ βγει σε νέο φώς, θα δη καλύτερες  μέρες, και σαν ορθρινό αστέρι θα Λάμπη πάλι ανάμεσα στοὺς λαοὺς Ανατολής και Δύσεως!

O Χριστός παίρνει τους ανθρώπους που πολεμούνται εμφύλια και τους κάνει να αγαπώνται εμφίλια!

Για μας, ένα άκρο υπάρχει: Ο Ιησούς Χριστός, που με το άφθαστο μεγαλείο Του είναι «τῶν ἐφετῶν ἡ ἀκρότης».

Ωστόσο  κάποια θέματα ως προς την διαπραγμάτευση και διεκπαιράιωση τους μπορεί να φθάνουν στο σημείο από απλά αστεία να καταντούν γελοία από τους οπαδούς σοβαρότητας. Αν  όπου βρεθείς και όπου σταθείς διαλαλείς ότι ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ λόγω υψηλών γνωριμιών και επαφών ήξερε και προγνώριζε «τα του σεισμού» και έμεινε άπραγος ως προς και σε αυτό ακόμα ,την ενημέρωση δηλαδή των πολιτών.

Ε σ ύ  π ο ι ο ς   σ ε ί ε ι  τ η ν   Γ ή  τ ο   γ ν ω ρ ί ζ ε ι ς;

Εσύ μήπως γνωρίσεις εκτός από αυτό ποιος διατάζει τους ανέμους;

Μήπως γνωρίζεις εσύ ποιος κυριεύει της πλημμύρες να μας το πεις εγκαίρως;

Εσύ γιατί δεν μας λες την ημέρα, την ώρα, τον μήνα και την εποχή που θα κάνει σεισμό για να μας προστατεύσεις;

Επειδή τα αυτιά τα δικά μου δεν τα έχω εκπαιδεύσει να ακούν και να συμφωνούν με παντός είδους «βλακεία» ,θα σου καταθέσω με ευθύτητα πως στην φράση σου που είχε μέσα και την μικρή λεξούλα ΚΑΙ, μας άφησε ανημέρωτους «και σε αυτό το θέμα» θα σου καταθέσω ευθαρσώς :

ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑΤΕ ΚΑΙ ΣΚΟΝΤΑΨΑΤΕ ΣΕ ΒΡΑΧΟ!

Διότι δεν θέλατε να αντιληφτείτε εγκαίρως πως η βοήθεια για παντός είδους έργο σε ένα δήμο δεν είναι θέμα προβολής του εκάστοτε δημάρχου αλλά είναι αυτό που θα παραμένει στο δήμο για να το έχουν οι πολίτες του , για να εξυπηρετούνται οι πολίτες του, για να το θαυμάζουν και να ομορφαίνει την καθημερινότητα της ζωής τους.

Επειδή θεωρώ ότι η ποιο μεγάλη κατάντια απαξίωσης  δεν γίνεται προς το πρόσωπο αλλά προς την προσωπική υποδούλωση αδιαφορίας  και  γνήσιας, άδολης  αγάπης  ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ που δεν αγαπάμε αν δεν μας συνδέουν συμφέροντα. ………………………………………………………………..

Έτσι  γίνεται μελετημένα , σκόπιμα και έντεχνα με στόχο την μαγική καρέκλα κάτω από την όποια υπάρχει κρυμμένος θησαυρός, σου αναφέρω πως αν:

Υπήρχε άλλος ένας:

 ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΘΑ  ΕΦΤΑΝΕ ΣΤΟ ΠΟΙΟ ΕΣΧΑΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ  ΝΤΡΟΠΗΣ.

Αν πάλι μπορέσεις να μου βρεις  ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ  μεταξύ ΑΥΛΟΚΟΛΑΚΑ

Και ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΙΑΤΕΛΕΣΗ ΠΟΡΤΙΕΡΗΣ ΣΕ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ γράψτη μου, να την μάθω και εγώ!

 Βασιλοπούλου παναγιώτα.