Τους φυγάδευσαν…

ΝΑ ξεκινήσουμε ανάποδα. Απ’ την επιμονή ΟΛΩΝ τους να μας… υπηρετούν. Με την ψήφο μας, με τη «δόξα» τους. Πολιτικοί, βουλευτές, υπουργοί στις… επάλξεις, κολλημένοι σαν στρείδια στην εξουσία, ερωτευμένοι με την καρέκλα τους κι ούτε ΕΝΑΣ/ΜΙΑ τους δεν σκέφτηκε να παραιτηθεί. Να τα βροντήξει αηδιασμένος και να χαρίσει στους «συναδέλφους» προνόμια και δικαιώματα. 

 

Του Θανάση Νικολαΐδη

(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)

ΔΕΝ το ‘ξεραν, δεν το φαντάζονταν, εδώ και χρόνια. Για δεκαετίες νομοθετούσαν ανέμελοι κι έκλεινε το μάτι ο ένας στον άλλο. Τόση άνεση και δεν το’ χαν συνειδητοποιήσει, τόση συνταγματική ελευθερία να καταργείς τις διατάξει του στην πράξη και να μην «κτίζεις» όλα απ’ την πρώτη μέρα…

ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ δειλά φιλοτεχνώντας το μοντέλο του πολιτικού, το μορφοποίησαν σε έδρα στη βουλή, έριξαν τη ματιά τριγύρω στους «ραγιάδες» και νομοθέτησαν. Για πάρτη και για το σινάφι τους, πρωτίστως. Κάτω απ’ την προστατευτική ομπρέλα του συντάγματος. Πάνω απ’ τους οπαδούς που παραληρούσαν με σημαιάκια, για να «προσκυνήσουν» στο κονάκι του πολιτικού, την άλλη μέρα. Σε μια σχέση ανταποδοτική που σκοτώνει αισθήματα και ιδεολογίες. Έγινες βουλευτής; Τη βόλεψες. Χρίστηκες υπουργός; Δεν σε καταδιώκουν και ο δρόμος ανοιχτός. Διετέλεσες πρωθυπουργός; Δεν σε δικάζουν τα… γουνάκια.

ΚΑΤΙ ψέλλισε για τα προνόμιά τους εξωκοινοβουλευτικός υπουργός και πέσαν’ να τον φάνε. Όπως ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα, με τα πολυποίκιλα και πολλαπλά προνόμιά τους. Όσο δεν ενοχλήθηκαν, δεν πήγε το μυαλό τους στο κακό. Με το κεφάλι σκυφτό νομοθετούσαν μέχρι αργά, στη βουλή. Ως που έφτασε ο απόηχος των «αγανακτισμένων». Δεν βγήκαν στο μπαλκόνι να συστήσουν «φάτε παντεσπάνι», ωστόσο, όλα τα ‘χαν προβλέψει. Με την προσωπική τους φρουρά «δημοσία δαπάνη», με το θράσος, την επιμονή και την χοντροπετσιά τους, μέχρι που πήραν δείγμα λαϊκής αγανάκτησης, συμπυκνωμένης στην «κεφαλή» της ήρεμης μάζας.

ΚΑΙ, βέβαια, «δεν πρέπει» και «δεν είναι σωστό», αλλά προηγηθήκαν τόσα και τόσα «δεν πρέπει» που παραβιάστηκαν, τόσες νομότυπες παραβιάσεις και τυπολατρία, τόσο δούλεμα και κοροϊδία πίσω απ’ τη σιλουέτα της δημοκρατίας, που την κάνουν σαν τέτοια να μη μοιάζει. Ωραία το ξεκίνησαν/σαμε (βρέθηκα στο Σύνταγμα), καλά το συνεχίζουν, προσοχή στις κακοτοπιές και «θαρσείν χρή». Ωστόσο, περιμένουμε και μερικές παραιτήσεις έντιμων πολιτικών. Από φιλότιμο και για εκτόνωση. Πριν η λαϊκή οργή τους στείλει σπίτι τους, αγκαλιά με τα καταργημένα και ανενεργά προνόμιά τους.