ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΝΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

Συντρόφισσες και σύντροφοι, τον Οκτώβρη του 2009 όταν το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές μέσα σε ένα κλίμα ευφορίας και προσδοκίας κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το Εθνικό Συμβούλιο θα συνεδρίαζε τον Ιανουάριο του 2012 προκειμένου να πάρει αποφάσεις υπαρξιακής σημασίας για το Κίνημά μας, αλλά και να τοποθετηθεί σε ερωτήματα υπαρξιακού χαρακτήρα για τη χώρα μας.

         

Τα γεγονότα που έχουν συμβεί μέσα σε διάστημα μόλις 2,5 χρόνων έχουν ανατρέψει ή έχουν θέσει υπό αμφισβήτηση όσα επί δεκαετίες εμφανίζονταν δεδομένα και αυτονόητα για την πορεία της Ελλάδος, αλλά και για τη ζωή εκατομμυρίων πολιτών χωρίς τελικά και να είναι.

   

Τα ίδια αυτά γεγονότα έχουν κλονίσει πολύ σοβαρά τη θέση του ΠΑΣΟΚ ως κυρίαρχου εκφραστή της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης.

          

Αυτή η παράταξη, πέρα από κόμματα και πρόσωπα είναι ένας μεγάλος χώρος που αποτελεί την ιστορική συνέχεια πολιτικών κομμάτων και Κινημάτων, τα οποία σε διάφορες περιόδους έθεσαν ως κεντρικά ζητήματα για τη χώρα τη δημοκρατία, την εθνική κυριαρχία και αξιοπρέπεια, τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και την κοινωνική αλλαγή.

         

Η κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ σε όλες τις δεκαετίες που ακολούθησαν από τη μεταπολίτευση μέχρι τις τελευταίες εκλογές δεν ήταν τυχαία. Το Κίνημά μας κατάφερε να διαμορφώσει πολιτικά προγράμματα, προτάσεις διακυβέρνησης, που απαντούσαν στα κεντρικά διακυβεύματα και αιτήματα που τέθηκαν διαδοχικά σε όλη αυτή την περίοδο. Τον εκδημοκρατισμό, τον εκσυγχρονισμό και τη δίκαιη κοινωνία.

         

Ωστόσο παρά τα σοβαρά επιτεύγματα που πήγαν μπροστά τη χώρα και την κοινωνία, η εφαρμογή αυτών των προγραμμάτων πολλές φορές έμεινε ανολοκλήρωτη διαστρεβλώθηκε ή ακυρώθηκε για λόγους που σχετίζονται είτε με έλλειψη πολιτικής βούλησης, είτε με διεθνείς εξελίξεις, είτε με αλλαγές στη διακυβέρνηση.

          

Η τελευταία τέτοια περίπτωση ήταν η εξαετία Καραμανλή. Στην περίοδο αυτή είχαμε τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας, τη διάλυση του κράτους, τη διαφθορά και την κατασπατάληση πόρων τα οποία δημιούργησαν νέα δεδομένα για την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που ανέλαβε τον Οκτώβρη του 2009.

            

Όταν αποκαλύφθηκε το μέγεθος της εξαπάτησης και της καταστροφής που είχε προκαλέσει η προηγούμενη Κυβέρνηση και τα πραγματικά δεδομένα της κρίσης, δεν είπαμε αμέσως την αλήθεια και δεν ζητήσαμε καταλογισμό ευθυνών.

           

Αγαπητοί σύντροφοι, δώσαμε πολιτική αμνήστευση στον Κώστα Καραμανλή. Ούτε εξηγήσαμε αμέσως στους πολίτες ποια είναι η κατάσταση, ούτε ζητήσαμε νέα εντολή, ούτε ζητήσαμε την άμεση δημοκρατική νομιμοποίηση των επιλογών που έγιναν.

            

Αντίθετα στη διετή περίοδο που ακολούθησε εφαρμόστηκε τελικά ένα άλλο πρόγραμμα σε σχέση με το πρόγραμμα που εγκρίθηκε από τον ελληνικό λαό και που έδωσε στο Κίνημά μας την εντολή να κυβερνήσει.

          

Το αποτέλεσμα ήταν στο δημοσιονομικό έλλειμμα και στο έλλειμμα αξιοπιστίας της χώρας να προστεθεί ένα σοβαρό έλλειμμα αξιοπιστίας του ΠΑΣΟΚ και ένα τεράστιο δημοκρατικό έλλειμμα το οποίο κλόνισε συθέμελα και τελικά διέρρηξε τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτών και της Κυβέρνησής μας.

             

Και όταν κάποιοι στην Ευρώπη έδειχναν με το δάχτυλο την Ελλάδα, εμείς γυρνούσαμε το δάχτυλο στον πιο αδύναμο τρομοκρατώντας και ενοχοποιώντας τον για το έγκλημα που συντελέστηκε κατά της χώρας.

          

Οι πολίτες δεν έχουν μέχρι σήμερα πειστεί ούτε για την ορθότητα των χειρισμών της κρίσης τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής μας, ούτε ότι εξαντλήθηκαν τα περιθώρια διαπραγμάτευσης πριν φτάσουμε στο μνημόνιο.

       

Σήμερα στην κορύφωση της βαθιάς οικονομικής κρίσης που έχει προσλάβει διαστάσεις υπαρξιακής κρίσης για την Ελλάδα και τους Έλληνες, όλα τα διακυβεύματα των προηγούμενων περιόδων της μεταπολίτευσης επιστρέφουν ταυτόχρονα και με δραματικό τρόπο στο προσκήνιο και συνθέτουν το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα για τη χώρα και την ελληνική κοινωνία, που είναι:

      

-πρόβλημα δημοκρατίας,

      

-πρόβλημα δικαιοσύνης και

      

- πρόβλημα δομικών αλλαγών εκ βάθρων για την οικονομία και την παραγωγή, για το κράτος, για τους θεσμούς και σίγουρα για τα κόμματα.

Σ' αυτό το πρόβλημα καλείται να απαντήσει σήμερα ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και ασφαλώς και το ΠΑΣΟΚ.

Όπως επίσης  αγαπητοί σύντροφοι, πρέπει το ΠΑΣΟΚ μαζί με όλες τις σοσιαλιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις στην Ευρώπη να αναδείξει το κεντρικό θέμα:

απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό, τι;

Ωστόσο σύντροφοι, όταν μιλάει κανείς για δημοκρατία στο παγκόσμιο χωριό και ζητά αλλαγή στη σχέση πολιτών, πολιτικής και αγορών θα πρέπει πρώτα ο ίδιος να υπηρετεί τη δημοκρατία που ζητάει.

               

Αντί γι' αυτό, κάποιοι προτίμησαν να βάλουν τους πολίτες στη γωνία, να παρακάμψουν και το Κοινοβούλιο, να δώσουν αυθαίρετα διευρυμένες και χωρίς προηγούμενο αρμοδιότητες, έστω η υπογραφή ενός να κρίνει το μέλλον της χώρας.

                

Όμως η δύναμη και η βάση της δημοκρατίας είναι η συμμετοχή των πολιτών, η σύνθεση των απόψεων, η ανοχή και η αντοχή των διαφορετικών απόψεων. Η αυθαιρεσία, η διαίρεση, το όλοι εναντίον όλων είναι πρακτικές και στρατηγικές άλλων πολιτευμάτων.

           

Οι ευθύνες της ηγεσίας σ' αυτό το έλλειμμα δημοκρατίας είναι τεράστιες. Από τη μία πλευρά ακούγαμε διακηρύξεις για τη διεύρυνση της δημοκρατίας και από την άλλη πλευρά βιώναμε τη συρρίκνωση και τον εκφυλισμό της στην πράξη.

            

Όμως υπάρχει και η δική μας ευθύνη, αγαπητοί σύντροφοι, άλλοι γιατί σιωπούσαμε και άλλοι γιατί, ενώ διαφωνούσαμε, δεν μπορέσαμε ή δεν καταφέραμε να το εμποδίσουμε.

           

Πραγματικά από καρδιάς σήμερα σε μια κρίσιμη συνεδρίαση για το Εθνικό Συμβούλιο θέλω να πω ότι ποτέ δεν περίμενα ότι το ΠΑΣΟΚ, ένα Κόμμα αλλαγών, ανατροπών, μεταρρυθμίσεων και πάνω απ' όλα με πολιτικά αντανακλαστικά για το τι συμβαίνει στην κοινωνία, θα έφτανε σ' αυτό το σημείο, που τα τελευταία χρόνια δεν συζήτησε, δεν αντιπαρατέθηκε και δεν έθεσε καν το θέμα στην ηγεσία, όταν παίρναμε τεράστιας σημασίας πολιτικές αποφάσεις για την ανατροπή του status της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας και να μην ζητήσουμε ως Πολιτικό Συμβούλιο, ως Εθνικό Συμβούλιο πριν τις μεγάλες πολιτικές αποφάσεις που πήραμε να εντάξουμε τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, να συζητήσουμε ή, την επόμενη, να μην έρθουμε εδώ να εξηγήσουμε αυτές τις πολιτικές αλλαγές και αυτές τις πολιτικές αποφάσεις.

         

Και ερχόμαστε σήμερα εδώ όλοι μας τρεις μήνες πριν την μεγάλη κρίση των Ελλήνων πολιτών για τις κυβερνητικές επιλογές - αλλά όχι μόνο τις κυβερνητικές επιλογές αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, για τις επιλογές της ιστορικής δημοκρατικής παράταξης - και να ερχόμαστε  σήμερα εδώ να συζητήσουμε μετά από πολλά χρόνια σ' αυτό το όργανο.

                        

Προχθές που ήρθα και ανέβηκα νόμιζα ότι ήμουνα στη νεολαία και ότι είχα χρόνια να έρθω σε τέτοια διαδικασία, ξανά στο ξενοδοχείο, να έχουμε αυτό το άρωμα αυτής της διαδικασίας για να συζητήσουμε δύο μέρες. Γι' αυτό λέω ότι οι ευθύνες είναι τεράστιες πρώτα απ' όλα της ηγεσίας, αλλά σίγουρα και δικές μας.

                     

Και το λέω αυτό, γιατί οι πολίτες δικαιούνται έναν έντιμο απολογισμό από τον καθένα μας, ανάλογα με το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί. Πόσο έντιμο είναι όμως αυτοί οι ίδιοι, οι οποίοι προσδιόρισαν τον προσανατολισμό της παράταξης τα τελευταία χρόνια και διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας στην πιο κρίσιμη περίοδο, σήμερα να παρακάμπτουν τη διαδικασία λογοδοσίας και να υποδεικνύονται ως πρωταγωνιστές της λύσης, ενώ είναι μέρος του προβλήματος.

                

Η κρίση της δημοκρατίας μας και της πολιτικής είναι όχι μόνο κρίση ηθικής, αλλά είναι και κρίση πολιτισμική. Και σ' αυτή την κρίση το ΠΑΣΟΚ έχει το δικό του μερίδιο συμμετοχής ως μέρος ενός ευρύτερου συστήματος εξουσίας στη χώρα.

                      

Κάποιοι από εμάς δεν αποδέχτηκαν απλά αυτή τη θολή αξιακά εποχή, αλλά ήταν φορείς και εκφραστές της, τότε που το life style έπαιρνε τη θέση της αξιολόγησης προσώπων και στάσεων, τότε που το politically correct έπαιρνε τη θέση του ορθού λόγου και τότε που η συναισθηματική χειραγώγηση έπαιρνε τη θέση της επιχειρηματολογίας.

   

Αγαπητοί σύντροφοι, όμως ο κόσμος δεν είναι παιδιά για να τους καθησυχάζουμε.                                 Eίναι πολίτες και οφείλουμε να τους ενημερώνουμε. Kαι όταν χειραγωγούνται συναισθηματικά, τότε ο λογαριασμός επιστρέφεται και πάλι συναισθηματικά ως ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης.

        

Γιατί αν δεν θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα και τσακωνόμαστε μαζί της, τότε είναι βέβαιον ότι θα βγούμε χαμένοι.

          

Και αυτό δεν αφορά μόνο πρόσωπα και δυνάμεις εντός της χώρας, αλλά και εκτός της χώρας. Aφορά και αυτούς που, ενώ βρίσκονται σε θέση ισχύος, υποχρεώνουν λαούς να πληρώνουν το κόστος της δικής τους ατολμίας, ιδιοτέλειας ή δογματισμού.

   

Γιατί ενώ το ζητούμενο και το επείγον γι' αυτούς ήταν να πειθαρχήσουν τις αγορές με κανόνες και αρχές, αυτοί επέλεξαν να πειθαρχήσουν μόνο τα δημοσιονομικά και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα χειρότερα να τιμωρήσουν τους λαούς με πρώτο παράδειγμα την Ελλάδα και τους Έλληνες πολίτες.

   

Ο κ. Μπαρνιέ σήμερα δηλώνει κατάπληκτος για την υποβάθμιση εννέα χωρών από τους οίκους αξιολόγησης. Πριν από ένα χρόνο όμως στην επίσκεψή του στο ελληνικό Κοινοβούλιο του είχαμε επισημάνει ότι είναι η Ευρώπη αυτή που βρίσκεται στο στόχαστρο των κερδοσκοπικών επιθέσεων και ότι οι πολίτες πολλών χωρών, όπως η Ελλάδα πληρώνουν τελικά όχι μόνον το κόστος της κρίσης, αλλά και το κόστος των κενών που εμφανίζει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

  

Συντρόφισσες και σύντροφοι, τα μείζονα ζητήματα που πρέπει να μας απασχολούν είναι αυτά που αφορούν τη χώρα και τους πολίτες. Αυτό είναι άλλωστε το πατριωτικό μας καθήκον. Αυτός είναι και ο μοναδικός λόγος για τον οποίον νομιμοποιούμαστε να ασχολούμαστε με την πολιτική.

   

Το πρώτο επείγον και άμεσο είναι η επιτυχής διαπραγμάτευση τους δύο μήνες που κρίνεται η πορεία της χώρας την επόμενη δεκαετία. Το δεύτερο είναι η διαμόρφωση ενός εθνικού σχεδίου για την έξοδο από την κρίση.

    

Αγαπητοί σύντροφοι και αγαπητοί συνάδελφοι στη Βουλή, πόσες φορές έχουμε θέσει αυτό το θέμα είτε στα όργανα του Κοινοβουλίου, είτε στο Πολιτικό Συμβούλιο; Δύο χρόνια συζητήσαμε μεταξύ μας με τις δυνάμεις που εκπροσωπούμε, με τους κοινωνικούς εταίρους για να δούμε τελικά πώς θα βγούμε από την κρίση, τι θα πρέπει να κάνει αυτή η χώρα πέρα από τα δημοσιονομικά της, πώς θα αντιμετωπίσει την ανάπτυξη; Το λέμε όλοι. Γιατί δεν το κάναμε;

  

Για να είμαστε όμως, αγαπητοί συντρόφισσες και σύντροφοι σε θέση ως πολιτικός φορέας να ασχοληθούμε με τα μείζονα, να ξαναβρούμε το νήμα επικοινωνίας με τους πολίτες και να έχουμε ρόλο και λόγο στις εξελίξεις, πρέπει πρώτα απ’ όλα να υπάρξουμε.

   

Να υπάρξουμε ως ζωντανός οργανισμός και όχι ως ένας οργανισμός που οι ζωτικές του λειτουργίες εμφανίζουν πλέον μια ευθεία γραμμή, με σταθερή πορεία προς την αποσύνθεση και την εξαΰλωση.

   

Και ζωτικές λειτουργίες για έναν πολιτικό οργανισμό είναι οι δημοκρατικές και καταστατικές του διαδικασίες που όμως παράγουν πολιτική και ιδεολογία, αποφάσεις και θέσεις. Είναι ο σεβασμός σε αρχές, κανόνες και αξίες.

   

Στην αρχή της συλλογικότητας που χάσαμε ή ξεχάσαμε, στη συμμετοχή, στο αυτονόητο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και του σεβασμού στη διαφορετική άποψη. Σε όλα αυτά που χρησιμοποιήθηκαν μόνο ως ακριβά υλικά περιτυλίγματος ευτελών αντικειμένων.

    

Συντρόφισσες και σύντροφοι, μετά τη γενναία απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να παραιτηθεί από Πρωθυπουργός της Κυβέρνησής μας και να μην είναι υποψήφιος και να παραιτηθεί από τη θέση του Προέδρου στο επόμενο Συνέδριο και να πάμε σε αλλαγή ηγεσίας, εγώ πρέπει να σας πω, κατέθεσα με αίσθημα ευθύνης για την παράταξη στο Πολιτικό Συμβούλιο, αυτή ήταν η θέση μου και αυτή παραμένει, ότι πρέπει να πάμε σε άμεση εκλογή ισχυρής ηγεσίας για το ΠΑΣΟΚ. Οι λόγοι είναι πολλοί και είναι, αγαπητοί σύντροφοι, αυτονόητοι.

   

Συζητάμε δύο μέρες και λέμε ότι πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε τη γλώσσα της ειλικρίνειας, της αλήθειας στους πολίτες, πάνω απ' όλα στον εαυτό μας, στους συντρόφους μας, στους ανθρώπους που αγωνίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια μαζί μας για να είναι η δημοκρατική παράταξη κυβερνώσα πλειοψηφία. Και είμαστε σήμερα πάλι εδώ για να συζητάμε αν το ΠΑΣΟΚ θα αποφασίσει το αυτονόητο.

      

Η Παράταξη πρέπει να συγχρονίσει το βηματισμό της με τη χώρα, την κοινωνία και τους πολίτες. Αν δεν θέλει οι ρυθμοί της να βρεθούν σε πλήρη αναντιστοιχία με τις εθνικές και κοινωνικές ανάγκες. Το ζητούμενο είναι το ΠΑΣΟΚ να διαμορφώσει τη δική του απάντηση στο διακύβευμα και στις απαιτήσεις της επόμενης μέρας, το δικό του οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση με αρχή, μέση και τέλος, επιτέλους.

     

Και η επόμενη μέρα απαιτεί επαναθεμελίωση των σχέσεων ανάμεσα στο κράτος και τους πολίτες, στο κεφάλαιο και την εργασία, στην οικονομία και την  πολιτική. Αυτές οι σχέσεις οφείλουν να επανακαθοριστούν στη βάση νέων θεσμών, κανόνων, αρχών και ηθικών αξιών και να πάρουν τη μορφή ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου.

Σ' αυτή την επόμενη μέρα κανείς, σύντροφοι, δεν θα είναι τυχαίος ή μοιραίος. Θα πρέπει να έχει κερδίσει τη θέση του. Και η Δημοκρατική Παράταξη οφείλει να έχει και θέση και ρόλο.

          

Η στάση ευθύνης όλων μας κρίνεται τώρα, γιατί πέρα από την ηθική στάση απέναντι στα πρόσωπα, πρέπει να υπάρχει ηθική στάση απέναντι στην παράταξη. Και βέβαια πάνω απ' όλα ηθική στάση απέναντι στη χώρα.

Σας ευχαριστώ πολύ.