Αγαπητή φίλη
Βλέποντάς με ν’ ανοίγω την πόρτα του μαγαζιού σου, είχες την ελπίδα ότι μπήκα σαν πελάτισσα. Μάλλον απογοητεύτηκες που ήρθα για να σου δώσω μόνο ένα χαρτί, αλλά σίγουρα ανακουφίστηκες, όταν διαπίστωσες ότι δεν ήταν λογαριασμός, ούτε από την εφορία…
Μέσα σου ξέρεις ότι ο λόγος που δεν μπαίνω για να ψωνίσω δεν είναι ότι δε θέλω. Είναι ότι δεν μπορώ!
Είμαι μία από τις χιλιάδες άνεργες ή απλήρωτες ή κακοπληρωμένες μισθωτές γυναίκες που αγωνιούν σαν κι εσένα πώς θα τα βγάλει πέρα η οικογένειά τους, μήπως μείνουν χωρίς ρεύμα ή νερό, αν θα πάρουν το παιδί τους στον παιδικό σταθμό κι αν θα μπορέσει να κάνει τα εμβόλιά του, τι θα γίνει με τα σχολειά που συγχωνεύονται κι υποβαθμίζονται, με τις αρρώστιες τις δικές μας και των γερόντων που η ανάγκη τους πέφτει κι αυτή στις δικές μας πλάτες…
Μέσα σου ξέρεις ότι εγώ κι εσύ είμαστε από την ίδια πλευρά κι απέναντί μας έχουμε τον ίδιο εχθρό!
Εσύ με το μικρομάγαζο κι εγώ η μισθωτή μικροκαταναλώτρια ζούμε καθημερινά με τον ίδιο τρόμο. Εσύ με τον τρόμο του μεγαλέμπορα που μπορεί και πουλάει φτηνά, ξεζουμίζοντας τους πολυάριθμους υπαλλήλους του. Εγώ με τον τρόμο του μεγαλοαφεντικού, που ξεζουμίζει εμένα, πάντα θησαυρίζοντας από τους κόπους μου, είτε με θέλει στη δουλειά είτε με διώχνει. Η αγωνία σου είναι ίδια με τη δική μου. Εσύ αγωνιάς αν θα καταφέρεις να πληρώσεις τις εισφορές για να πάρεις φορολογική κι ασφαλιστική ενημερότητα, ώστε να μπορείς να δουλέψεις και να ’χεις έστω κι αυτή την άθλια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που όλο και ακριβαίνει. Εγώ γιατί σπάνια μου κολλάνε ένσημα, όταν δουλεύω. Έτσι κι αλλιώς, τον περισσότερο καιρό είμαι άνεργη… Ασε που τα τωρινά όρια συνταξιοδότησης έχουν καταδικάσει και τις δυο μας να δουλεύουμε ως τα βαθιά γεράματα και στο τέλος να μην μπορούμε να πάρουμε ούτε τα ψίχουλα που δίνουν για σύνταξη.
Εσύ κι εγώ έχουμε κι άλλο ένα κοινό. Θέλουνε και τις δυο να μας ξεγελάσουν! Αφού περίσσεψαν τα τελευταία χρόνια τα πανηγύρια των κυβερνήσεων για την ενίσχυση της «γυναικείας επιχειρηματικότητας», θέλουν να σε πείσουν ότι είσαι στ’ αλήθεια «επιχειρηματίας»… Κι εμένα, τη γυναίκα του μεροκάματου, που είμαι άνεργη, απλήρωτη, κακοπληρωμένη, με ελεεινές συνθήκες εργασίας, χωρίς δικαιώματα, θέλουν να με πείσουν ότι μπορώ να γίνω. Για να μειώσουν τάχα την ανεργία, μου προτείνουν να έρθω κι εγώ στη θέση σου. Δηλαδή ν’ αλλάξω προβλήματα, κι αντί να έχω τα δικά μου, ν’ αποκτήσω τα δικά σου. Όχι λιγότερα ή μικρότερα, αλλά τα ίδια προβλήματα βαλμένα σε άλλο κουτί.
Γελάς πικρά γιατί εσύ ξέρεις:
· Ότι μόνο η εφορία σε λογαριάζει για «επιχειρηματία», όταν σου τα παίρνει, γιατί άμα φτάσει η ώρα της πληρωμής, εσένα σ’ έχουν για μεγιστάνα και το μεγαλέμπορα για παρακατιανό!
· Ότι έχεις βουλιάξει στα χρέη, αφού πρώτα χρησιμοποίησες προσωπικές καταθέσεις για να καλυφθούν τα δάνεια που πήρες για τις ανάγκες του μαγαζιού σου (ίσως έχεις εκποιήσει και προσωπική περιουσία), κι ότι για τα επιτελεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είσαι «διαρθρωτικό πρόβλημα», που πρέπει να λυθεί με οριστικό λουκέτο, με την πτώχευση τη δική σου και των άλλων «μικρών»!
Έχουν πέσει πάνω σου για να σε πείσουν ότι τη μίζερη ζωή σου πρέπει να την κάνεις ακόμα πιο μίζερη, χωρίς ανάσα, χωρίς ξεκούραση, χωρίς ούτε τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο για σένα και την οικογένειά σου, περνώντας στο μαγαζί σου ακόμα και τις Κυριακές!
Αγαπητή φίλη, λυπάμαι που δεν μπήκα στο μαγαζί σου για να ψωνίσω.
Ήρθα για να σου δώσω το χέρι μου και για να σε καλέσω να μου δώσεις κι εσύ το δικό σου. Ήρθα να σου μιλήσω για τον κοινό μας εχθρό και να σε βεβαιώσω ότι δεν είσαι μόνη σου απέναντί του!
Ο κοινός εχθρός μας (οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι μεγαλέμποροι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές), στις περιόδους της ανάπτυξης μπουκώνει από τα κέρδη του γι' αυτό μετά προκαλείται η οικονομική κρίση. Την περίοδο της κρίσης η ΕΕ, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα για να τη βγάλουν καθαρή τα μονοπώλια εφαρμόζουν ή συμφωνούν με πολιτικές που την πληρώνουμε εσύ, εγώ, τα παιδιά μας, οι οικογένειές μας.
Πιάσε λοιπόν το χέρι που σου δίνω κι έλα να βρούμε τη διέξοδο μαζί, ενάντια στα συμφέροντά τους και την εξουσία τους. Γιατί ούτε κι εγώ είμαι μόνη μου!
Χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι και άνεργοι, εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, νέοι του θρανίου και της δουλειάς, γυναίκες του μικρομάγαζου και του μεροκάματου σαν εσένα κι εμένα, έχουν πει κιόλας όχι στους δυνάστες μας, δίνοντας τα χέρια για ν’ αποτινάξουν το ζυγό των καταπιεστών τους.
Μη μένεις πια μέσα στους τέσσερις τοίχους του μαγαζιού σου, προσπαθώντας να σώσεις ό,τι δεν σώζεται, κι έλα μαζί με όσους έχουν κοινά συμφέροντα μ’ εσένα κι εμένα για να διεκδικήσουμε τη ζωή.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:
· Επίδομα ανεργίας στους αυτοαπασχολούμενους/ες όταν κλείνουν το μαγαζί τους ή εργάζονται περιστασιακά, για όσο μένουν εκτός παραγωγής, και άμεσο σφράγισμα βιβλιαρίων για δικαίωμα υγειονομικής περίθαλψης (ανεξαρτήτως ύψους χρεών στο ταμείο).
· Απαγόρευση της κατάσχεσης πρώτης και δεύτερης κατοικίας και της διακοπής παροχής ρεύματος στις μικρές επιχειρήσεις.
· Πάγωμα χρεών προς κάθε κατεύθυνση (κράτος και ιδιώτες) για τις εγκύους και τις μητέρες με ανήλικα παιδιά.
· Η βασική σύνταξη των αυτοαπασχολούμενων γυναικών να ορίζεται στο 80% του βασικού μισθού με απευθείας χρηματοδότηση από το κράτος κατά τα 2/3, με συνταξιοδότηση στα 55 για τις γυναίκες (στα 60 για τους άντρες) και αντίστοιχη μείωση στα ΒΑΕ (50 και 55) που πρέπει να ισχύουν και για τους αυτοαπασχολούμενους/νες.
· Αποκλειστικά δημόσια – δωρεάν υγεία, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Πλήρη και δωρεάν κάλυψη ιατροφαρμακευτικής – νοσοκομειακής περίθαλψης των παιδιών, ανεξαρτήτως της ασφαλιστικής κάλυψης των γονιών. Κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών που αφορούν στον κλάδο της υγείας.
· Αποκλειστική κάλυψη από το κράτος όλων των ιατροφαρμακευτικών και μαιευτικών εξόδων κατά τη διάρκεια κύησης – τοκετού για τις ανασφάλιστες ή άνεργες αυτοαπασχολούμενες και τα συμβοηθούντα μέλη. Εφάπαξ επίδομα τοκετού ίδιο σε όλες τις γυναίκες (1000, 2000 και 3000 ευρώ για μονή, δίδυμη, τρίδυμη κύηση). Επίδομα μητρότητας για αυτοαπασχολούμενες και συμβοηθούντα μέλη. Οι αυτοαπασχολούμενες να μην καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές τους μήνες που λαμβάνουν το επίδομα και να θεωρούνται οι μήνες αυτοί συντάξιμος χρόνος.
· Δημόσιους και δωρεάν βρεφικούς και παιδικούς σταθμούς και κέντρα δημιουργικής απασχόλησης τις απογευματινές ώρες και τις αργίες με εξειδικευμένο προσωπικό.
· Να μην καταργηθεί η Κυριακάτικη αργία, να μπει φρένο στην απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων.
Γνώρισε την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ). Πάρε μέρος στους αγώνες που κάνει μαζί με την Κοινωνική Συμμαχία ΠΑΜΕ – ΠΑΣΕΒΕ – ΠΑΣΥ – ΜΑΣ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε γράφετε τα σχόλια σας με ελληνικούς χαρακτήρες (κεφαλαία ή μικρά). Επίσης παρακαλούμε πολύ να μην γράφετε υβριστικά σχόλια. Πάντα υπάρχει τρόπος να περιγράψετε μία κακή κατάσταση χωρίς ύβρεις.
Σχόλια με λατινικούς ή άλλους χαρακτήρες, όπως επίσης σχόλια υβριστικά και συκοφαντικά στο εξής θα διαγράφονται.
Παρακαλούμε λοιπόν τους φίλους αναγνώστες:
ΟΧΙ SPAM,
ΟΧΙ GREEKLISH,
ΟΧΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ
Παρακαλούμε επίσης τα σχόλιά σας να είναι σχετικά με την ανάρτηση.
ΣΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΑΡΘΡΑ, ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ.