Διαφάνεια, δικαιοσύνη και αξιοσύνη παντού

[Του Γιώργου Καρανάσιου]

Στους καλούς συναδέλφους και φίλους, που διερωτώνται καλοπροαίρετα, γιατί δεν αποδέχτηκα πρόσφατα θέση στελέχους στην Εκπαίδευση, οφείλω να μοιραστώ το σκεπτικό μου, ως καθημερινός και μάχιμος εκπαιδευτικός, γιατί η παρακάτω άποψη, δεν είναι ένα ατομικό θέμα, αλλά κρίνει γενικότερα την αναξιοκρατία και την σαπίλα εδώ και δεκαετίες ενός καθιερωμένου συστήματος επιλογών, ιδιαίτερα στην Εκπαίδευση, που είναι χώρος κατεξοχήν της Αγωγής και προτείνει διαφάνεια, δικαιοσύνη και αξιοκρατία.

Στην εποχή που γίνεται σκοτωμός, για μία θέση εξουσίας με προοπτικές για ¨πρόθυμους¨, επέλεξα συνειδητά το δρόμο της παραίτησής μου από την κενή θέση στελέχους στην Εκπαίδευση για λόγους προσωπικής αξιοπρέπειας και μόνο. Κατά πρώτο λόγο δεν επιτρέπεται να συναινεί και να αποδέχεται τις αδικίες και τις μηχανογραφίες ο καθένας υποψήφιος σε βάρος του. Το πελατειακό σύστημα επιλογής στελεχών, είχε προετοιμάσει το πεδίο από το 2010, με φωτογραφικά νομοσχέδια, με συνεντεύξεις, με ¨μοριοδοτούμενα χαρτιά επιλογής¨, με αιρετούς που αξιολογούσαν-επιθεωρούσαν υποψηφίους, κ.λ και ότι άφησαν τεχνηέντως έξω από τις νομοθετικές φωτογραφήσεις, σε τυχόν ενστάσεις, θα το συνεκτιμούσε το Συμβούλιο επιλογής ! 

Στον ίδιο δρόμο της παραίτησης οδηγήθηκα και πριν χρόνια ( 2007 ) από την αρχή της επιλογής, όταν το τότε Συμβούλιο επιλογής Διευθυντών Εκπαίδευσης, έγραφε για μία ακόμη φορά ιστορία στις σελίδες της νεοελληνικής εκπαίδευσης με τις περιβόητες κομματικές, παρείστικες, στημένες συνεντεύξεις και έδειξε το δρόμο της μετέπειτα πελατείας του... 

Και βέβαια γνώριζα, σε ποιες διαδικασίες του επιστημονικού ρουσφετιού συμμετείχα και τι προσωπικό κόστος έχει αυτό και βέβαια γνώριζα, ακόμη, ότι κανένα νομοθέτημα δεν ίσχυε δεύτερη φορά, γιατί ήταν κάθε φορά ένας μηχανισμός προώθησης των ¨δικών μας παιδιών¨, που το σχεδίαζαν οι συνυπεύθυνοι της κατάντιας ( Υπουργείο, πολιτικοί, συνδικαλιστές παρεών ) και βέβαια γνώριζα ότι κάθε φορά που επιλέγονται στελέχη με βάση τις πολιτικές συμπάθειες ή αντιπάθειες, η δικαιοσύνη, η διαφάνεια και η αξιοκρατία κακοποιούνται, εξάλλου, πάντοτε δημοσιοποιούσα τις απόψεις μου για τη σαπίλα, την αναξιοκρατία, τη φαυλότητα και τη γελοιοποίηση του συστήματος επιλογής αποκτώντας φανατικούς ¨φίλους¨.
  

Τώρα το σαπιο-σύστημα, αφού έγραψε πρόσφατες λαμπρές σελίδες στην ιστορία της εκπαίδευσης με το 4-2-1, ετοιμάζει τη νέα σοδειά του. Προετοιμάζονται και προθερμαίνονται οι αποσπασμένοι σε πολιτικά γραφεία, αφού θα αξιολογούνται από τους πολιτικούς του Γραφείου τους ( Αυτό-Επιθεώρηση νέου τύπου ), οι νέοι οσφυοκάμπτες, τα ¨προϊόντα του νεο-επιθεωρητισμού¨ και τέλος, εκείνοι που δεν ήθελαν την Τάξη, ή δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στο διδακτικό έργο της Τάξης και κυνηγούσαν χρόνια τώρα ¨χαρτιά¨, για να είναι έξω από αυτήν, πάντα έτοιμοι σε θέσεις εξουσίας και ¨χρήσιμοι¨ στο σύστημα της αναξιοκρατίας και αδιαφάνειας, που δημιούργησαν οι πάτρωνές τους. Φυσικά και υπάρχουν άξιοι συνάδελφοι, που η πολιτεία και ο υγιής συνδικαλισμός, οφείλει να τους ¨προστατεύσει¨ από τα παράσιτα της πατρωνίας και τους κυνηγούς χαρτιών.

Επιτέλους, αυτή η αναξιόπιστη διαδικασία με τα πελατειακά νομοθετήματα και τις πολιτικές με πρόσωπα, που ανακυκλώνονται στο δημόσιο βίο, είναι η γάγγραινα, που μας οδήγησε σε ολική αξιακή κρίση, επιβάλλεται να σταματήσει, να υπάρξει Αξιοκρατία και Διαφάνεια σ΄ όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου με ισχυρές ασφαλιστικές δικλείδες στο Σύνταγμα της χώρας. 

Τα στελέχη της εκπαίδευσης να επιλέγονται – όσοι το επιθυμούν, μόνο, μέσα από εξετάσεις ΑΣΕΠ σ’ όλους τους τομείς του έργο τους, με περαιτέρω ουσιαστική επιμόρφωση στο νέο ρόλο τους, αν επιλεγούν, έξω από κάθε εφεύρεση πελατειακή, να τελειώσει επιτέλους το γαϊτανάκι των συνεχών φωτογραφικών νομοσχεδίων με σκοπό τη συναλλαγή, με μαϊμού εξετάσεις τύπου ΑΣΕΠ, με στημένες συνεντεύξεις δομημένες ή μη ( απαγορευτικές για πελατειακά συστήματα τύπου Ελλάδας ), με ποσοστώσεις, με κατευθυνόμενη μοριοδότηση ¨χαρτιών με αμφίβολα αυξημένα επιστημονικά προσόντα¨ και με νέα γραφειοκρατικά ¨προϊόντα¨ του νέο-επιθεωρητισμού. 

Πιστεύω, τούτη φορά οι άσπονδοι ¨φίλοι μου¨ να μην με δικαιώσουν για το καλό της Εκπαίδευσης ως χώρος Αγωγής και συνέπειας.