1. Αν μου έλεγαν να σας χαρακτηρίσω με μία λέξη κυρία Θρασυβουλίδου η πρώτη λέξη που θα μου ερχόταν στο μυαλό θα ήταν η λέξη ταλέντο. Μεγάλο το ταλέντο σας! Ο Τσέχωφ έλεγε πως ταλέντο είναι η επεξεργασία του ταλέντου. Και συμφωνώ και διαφωνώ μαζί του…
Ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια!Χαίρομαι που μας δίνεται η ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις και να κάνουμε μια όμορφη συζήτηση!..
Για ν'απαντήσω στην ερώτηση σας θα πρέπει πρώτα να δώσουμε έναν ορισμό για το τι είναι ταλέντο.Σημαίνει τάση,κλίση, μια ικανότητα και πέραν του συνηθισμένου επιδεξιότητα που παρουσιάζουν ορισμένα άτομα σε έναν τομέα, συχνά ήδη από τα πρώτα στάδια της ενασχόλησης τους με αυτόν! Πιστεύω πως ο άνθρωπος γεννιέται με συγκεκριμένα γενετικά χαρακτηριστικά που, αν δεν βρεθούν μέσα στο κατάλληλο υποστηρικτικό περιβάλλον, ίσως να μην εκδηλωθούν ποτέ, ή, αν εκδηλωθούν, να μην φθάσουν στο μέγιστο της αποδοτικότητάς τους.Εκτός από την καθοριστική επίδραση που τα γονίδια ασκούν σε όλες τις μορφές έκφρασης της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ο παράγοντας περιβάλλον διαδραματίζει έναν εξίσου σημαντικό ρόλο. Ο γονιός για πολλά χρόνια αποτελεί πρότυπο για το παιδί.Όμως το ταλέντο και μόνο δεν είναι αρκετό.Χρειάζεται καλλιέργεια του ταλέντου συνδυασμένη με περιέργεια,εμμονή και πεισματική υπομονή.Ο συνδυασμός ταλέντου και σκληρής δουλειάς παραμένει το μυστικό τών υψηλών επιδόσεων! Τώρα όσον αφορά στη δική μου περίπτωση,γονιδιακά είμαι γόνος θεατρικής οικογένειας (ο παππούς μου Γιάννης Αυλωνίτης ήταν πρωταγωνιστής στο Εθνικό Θέατρο,η μητέρα μου Ελένη Αυλωνίτου ηθοποιός κι' εκείνη στο Εθνικό Θέατρο,ο θείος της ήταν ο πασίγνωστος κωμικός Βασίλης Αυλωνίτης,η γιαγιά μου Μαρία Αυλωνίτου επίσης ηθοποιός,και ο πατέρας μου Ανδρέας Θρασυβουλίδης ήταν πρωταγωνιστής της οπερέτας στην Κύπρο όταν ήταν σε νεαρή ηλικία,πριν κάνει καριέρα στον δημόσιο τομέα σαν διευθυντής εισαγωγών κι'εσωτερικού εμπορίου με νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.)
Μεγάλωσα σ'ενα περιβάλλον που ήταν γεμάτο καλλιτεχνικά ερεθίσματα.Από παιδάκι στην προσχολική ηλικία, είχα ακούσει τη μητέρα μου να απαγγέλλει αποσπάσματα από έργα του αρχαίου δράματος.Θυμάμαι πολύ έντονα το μονόλογο από την "Ηλέκτρα"του Σοφοκλή:
""Ω άγιο φως τουρανού
και συ αγέρα, που ολόγυρα ζώνεις τη γη,
πόσες μ' άκουσες, πόσες φορές
νά πικρό - θρηνωδώ
κι αιματο-στηθοδέρνομαι
όταν παίρν' η αυγή να χαράζη !..".
Καμάρωνα τους γονείς μου όταν τραγουδούσαν αποσπάματα από ελληνικές οπερέτες και τραγούδια του μεσοπολέμου στις ωραίες βεγγέρες με φίλους στο σπίτι. Άκουγα από το βινύλιο ωραίες εκτελέσεις λυρικών έργων με τη Μαρία Κάλλας και άλλους διακεκριμένους πρωταγωνιστές της όπερας και επιπλέον σε πολυ μικρή ηλικία(5 ετών) ξεκίνησε η εκπαίδευση μου στη μουσική(πιάνο,θεωρητικά, παιδική χορωδία ) και τον χορό αλλά και το παιδικό θέατρο.Έμαθα επίσης από τους γονείς μου ,ότι πέρα από οποιοδήποτε ταλέντο πρέπει να είμαι άνθρωπος με αξίες και ποιότητα στη ζωή και τις σχέσεις μου , με διαρκή αυτοκριτική για να υπάρχει εξέλιξη και πρόοδος εσωτερική.
2. Σας έχω ακούσει πολλές φορές να τραγουδάτε. Έχετε μια καταπληκτική φωνή και μια υπέροχη σκηνική παρουσία. Πως τα καταφέρνει κάποιος άνθρωπος με τα δικά σας τυπικά αλλά και ουσιαστικά προσόντα να αντικρίζει εκείνο το μέρος της κακογουστιάς και της γελοιότητας της κοινωνίας των «ομοτέχνων» του, να βλέπει δηλαδή μια χώρα να αιμορραγεί από το κιτς και το δήθεν και να μη πέφτει από το επίπεδό του; Για μένα είναι καταπληκτικό…
Κιτς!!Μα τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο Κιτς;Χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το 1870 στους καλλιτεχνικούς κύκλους του Μονάχου για να περιγράψει το κακόγουστο και το υπερβολικό στην τέχνη.((Γερμανική λέξηKitsch).Η χρήση του επεκτάθηκε εν γένει και στην αισθητική των πραγμάτων περιγράφοντας το επιτηδευμένο, ψεύτικο, επιφανειακό, και ευτελές που έχει ως μοναδικό σκοπό το οικονομικό όφελος και την τέρψη του θεατή.Το καλό γούστο δεν είναι έμφυτο. Διδάσκεται με την παιδεία και τη μόρφωση. Η απόκτηση του είναι συχνά μια επίπονη και μακροχρόνια διαδικασία!Εννοιολογικά, λοιπόν, ο όρος ξεφεύγει από τα πλαίσια της αισθητικής αντίληψης στην τέχνη και καλείται πλέον να προσδιορίσει ανθρώπινες καταστάσεις και κοινωνικές συμπεριφορές.Ο μόνος τρόπος για να προστατευθείς από το ευτελές είναι να παραμείνεις σταθερός στις αξίες σου ,να μελετάς και να ασκείς αυτοέλεγχο και αυτοκριτική ,ώστε να μην αντιγράφεις στοιχεία υποκουλτούρας.Όσο ανεχόμαστε άκριτα τα πρότυπα που μας επιβάλλουν, το κιτς θα εξακολουθεί να κυριαρχεί στη ζωή μας!!
Προσπαθώ συνεπώς να βελτιώνομαι και να ελέγχω τις πληροφορίες και τις συμπεριφορές με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε όλοι καθημερινά,διατηρώντας όμως την ψυχική μου ηρεμία και την ευγένεια!
3. Η ηρεμία της ψυχή σας απεικονίζεται στο γέλιο του προσώπου σας;
Όπως σας είπα,έχω μάθει να κάνω αυτοκριτική από τότε που ήμουν παιδί μέσα στούς κόλπους της οικογένειας, ώστε να μην έχω συμπλέγματα(ανωτερότητας η κατωτερότητας),να μην είμαι ματαιόδοξη ούτε εγωκεντρική και να είμαι δεκτική στο διάλογο και την κριτική.Πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα ότι για να συμβούν όλ'αυτά πρέπει να μελετήσω πολύ και φυσικά όχι επιφανειακά, αλλά να επιδοθώ στην απόκτηση βαθύτερης καλλιέργειας μέσα από την παιδεία ,τις τέχνες και τον αθλητισμό κερδίζοντας έτσι αυτοεκτίμηση,αυτοπεποίθηση και αυτοκυριαρχία από τη μία και από την άλλη τη δυνατότητα να επιδεικνύω ανεκτικότητα και κατανόηση στα λάθη των άλλων με ισχυρό το αίσθημα του δικαίου μέσα μου.Δεν αποδέχομαι τίποτα χωρίς να το σκεφτώ και πιστεύω πως η διαρκής κι'εποικοδομητική αναζήτηση της αλήθειας και της γνησιότητας των πραγμάτων αλλά και ο εσωτερικός διάλογος και η πολύ καλή προσωπική ζωή με έναν άνθρωπο εξαιρετικού χαρακτήρα,τον σύζυγο μου,μου χαρίζουν μια ισορροπημένη ζωή,που με κάνει να χαμογελώ!
4.Μπορείτε να εκλαϊκεύσετε ένα μέρος της φιλοσοφίας σας περί της τέχνης και να το μοιραστείτε μαζί μας;
Τέχνη είναι η ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί,είναι τροφή της ψυχής και του πνεύματος αλλά και μια δίοδος επικοινωνίας που αναζητά διαρκώς εκφραστικά μέσα.Οι Έλληνες θεωρούσαν την Τέχνη, όχι απλή τέρψη, αλλά παιδεία έξοχη για τους πολίτες.Πηγάζει από τη βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου να γνωρίσει όχι μόνο τον εαυτό του και τον κόσμο του, αλλά και τον “άλλο” κόσμο και τους άλλους ανθρώπους.
Είναι επίσης μια κοινωνική λειτουργία που έχει προορισμό να βοηθήσει τον άνθρωπο, ώστε να ξεπεράσει τα προβλήματά του και να τον ενισχύσει στον αγώνα του για πρόοδο.Ένας άλλος σκοπός της Τέχνης είναι να εκφράζει ο καλλιτέχνης στο έργο του, συνειδητά ή ασυνείδητα, την κρίση του, να λέει τη γνώμη του για όσα παρατηρεί στη ζωή, να προβάλλει ή να λύνει τα προβλήματα που δημιουργεί η ζωή.Δικαιολογημένα, ο Μπρεχτ επιμένει στην ψυχαγωγική αλλά και διδακτική σπουδαιότητα της Τέχνης: “Η επιστήμη και η Τέχνη συναντιώνται σε τούτο: ότι σκοπός και των δυο είναι να κάνουν πιο εύκολη τη ζωή των ανθρώπων.
Επιπλέον,ένα έργο τέχνης βοηθάει τον άνθρωπο να νιώσει συγκινήσεις και να πλουτίσει τη συναισθηματική του ζωή με μια ιδιότυπη χαρά και ψυχική ευφορία που μόνο το "κάλλος" προσφέρει στον άνθρωπο μέσα από την Τέχνη.
5.Κάπου στη Αντιγόνη του Σοφοκλή αναφέρεται μια φράση: «δε γεννήθηκα για να μισώ μαζί με άλλους, αλλά για να αγαπώ μαζί με άλλους». Θα ήθελα, κυρία Θρασυβουλίδου, αφού μας μιλήσετε περί αγάπης και μίσους να μείνουμε στη φράση «μαζί με άλλους»…
Η φράση της Αντιγόνης:«Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν» «Δε γεννήθηκα για να μισώ με τους άλλους άλλα να αγαπώ μαζί τους» αποτελεί το αποκορύφωμα της σοφόκλειας σκέψης και τέχνης και την πεμπτουσία ενός πολιτισμού που έβαλε στο κέντρο του κόσμου τον Άνθρωπο! Στά έργα του Σοφοκλή προέχει ο υπαρξιακός, κοινωνικός,ηθικός ρόλος του ανθρώπου. Η Αντιγόνη υποστηρίζει τους αιώνιους νόμους των θεών, που δεν μπορεί να τους αχρηστεύσει καμία ανθρώπινη διαταγή!
Έρχεται ,λοιπόν,σε σύγκρουση με τον Κρέοντα ,ο οποίος είχε διατάξει να αφήσουν άταφο, βορά των ορνέων, τον αδελφό της Πολυνείκη, επειδή τον θεωρούσε προδότη της πατρίδας, απειλώντας με θάνατο όποιον τολμούσε να παραβεί τη διαταγή του. Η Αντιγόνη όμως το τόλμησε.!! Και όταν τη συνέλαβαν και την έφεραν μπροστά του, τον αντιμετώπισε απτόητη, με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια.
Με την ευθαρσή και ηρωική στάση της δεν απορρίπτει μόνο τη λογική του Κρέοντα, αλλά και την ηθική του –που ήταν άλλωστε η τρέχουσα ηθική. Στην παρατήρησή του ότι ο εχθρός και νεκρός ακόμη είναι μισητός, έδωσε την πολυθρύλητη απάντηση:«Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν»,δηλώνοντας ότι στην καρδιά της δεν υπάρχει μίσος αλλά μόνο αγάπη!! Μέσα από αυτό το στίχο που είναι κήρυγμα Αγάπης,προβάλλεται μια στάση ζωής που δείχνει ευαισθησία και ανθρωπιά!Η φράση αυτή αποκλείει διακρίσεις,γιατί με την αγάπη καταργείται η έχθρα και κάθε είδους ρατσισμός!
6.Και κάτι άλλο… Ένα Λατίνος ποιητής, ο Κάτουλλος, μας λέει σε ένα δίστιχο: «Αγαπώ και μισώ / κι ίσως ρωτήσετε το γιατί… / Δε ξέρω… μα έτσι αισθάνομαι / κι όμως πληγώνομαι». Μια διαφορετική φιλοσοφία;
Odi et amo. quare id faciam, fortasse requiris?nescio, sed fieri we rio et excrucior.
Μισώ και αγαπάω.Γιατί πράττω έτσι.πιθανώς ρωτάς.Δε γνωρίζω αλλ'αυτό νοιώθω και υποφέρω.
ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ!Θα μπορούσα να προσεγγίσω την ερμηνεία της συνύπαρξης αυτών των έντονων συναισθημάτων στο ποίημα του Κάτουλλου ,που υπάρχουν στην ψυχή του και τον κάνουν να υποφέρει ,χωρίς όμως να μπορεί ο ίδιος να ερμηνεύσει τη συνύπαρξη τους, με τη βοήθεια της φιλοσοφικής προσέγγισης του Εμπεδοκλή..
Ο Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος (495 - 435 π.Χ.) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους αντιπροσώπους της προσωκρατικής ελληνικής φιλοσοφίας.Στο Περί Φύσεως προσπαθεί να δώσει τις βασικές αρχές της φυσικής φιλοσοφίας του.
Για τον Εμπεδοκλή γένεση και φθορά δεν υπάρχει αλλά παράλληλα και καθένα από τα όντα γεννιέται,φθείρεται,μεταβάλλεται και γενικά οι καταστάσεις στο σύμπαν εναλλάσσονται αδιάκοπα.
.Κάθε αντικείμενο του κόσμου μας προέρχεται από τη σύνθεση τεσσάρων υλικών ,όπως ακριβώς ένα φυτό από τις ρίζες του,Αυτά τα υλικά, οι στοιχειώδεις ουσίες ,είναι αγέννητες,άφθαρτες,άμετάβλητες "ριζώματα πάντων" όπως τα αποκαλεί και είνα τέσσερα: πυρ,αιθέρας,νερό και γη.Οι σχέσεις των τεσσάρων «ριζωμάτων» διέπονται από την επίδραση δύο κοσμικών δυνάμεων που είναι επίσης αγέννητες και αιώνιες. Οι δυνάμεις αυτές είναι: η «ΦΙΛΟΤΗΣ» (αγάπη) και το «ΝΕΙΚΟΣ» (μίσος), που τείνουν αντίστοιχα να συνδέουν και να αποσυνδέουν τα στοιχεία και να είναι το μεν πρώτο αρχή ενότητας και γένεσης, το δε δεύτερο χωρισμού και θανάτου.Αυτές οι δύο κινητήριες δυνάμεις δεν είναι ξέχωρες και άσχετες αλλά συμβρίσκονται μέσα σε κάθε στιγμή ανθρώπινης ή άλλης ζωής και τείνουν να κυριαρχήσουν στις ρίζες του έμβιου όντος άγοντας και φέροντας το στη ζωή και στο θάνατο.
7.Τι χρωστάτε στους δασκάλους και στους γονείς σας και τι στο σύζυγό σας;
Στους γονείς μου εκτός απο το"ζην",δηλαδή το θείο δώρο της ίδιας της ζωής,χρωστώ και το "ευ ζην" γιατί ήταν πρότυπα ζωής,με αρμονική σχέση μεταξύ τους σα ζευγάρι,με φροντίδα και αγάπη για τα παιδιά τους(την αδελφή μου και μένα),με παιδεία, εσωτερική καλλιέργεια και κώδικα αξιών που μετέδωσαν και σε μάς.Επιπλέον ήταν πάντα στο πλευρό μας καθοδηγώντας και υποστηρίζοντας τις προσπάθειες,τις επιλογές και τις σπουδές μας,Μας έμαθαν να μπορούμε να ζούμε με πνεύμα ομαδικό,αλλά ταυτόχρονα να έχουμε αυτοπεποίθηση και προσωπικότητα,κάτι που αποκτάς με αυτοκριτική και καλή γνώση των δυνατοτήτων σου.Δε μπορώ να παραλείψω την επιμέλεια με την οποία φρόντισαν να καλλιεργήσουμε εκτός από το πνεύμα και το σώμα μας!Από πολυ μικρές και η αδελφή μου κι'εγω ασχοληθήκαμε με τον κλασσικό χορό αλλά και με τον αθλητισμό.Στην εφηβεία μου ήμουν πρωταθλήτρια στη δισκοβολία και στο βιβλίο του ΣΕΓΑΣ έχει καταχωρηθεί η επίδοση μου ανάμεσα σε κείνες των καλυτέρων αθλητών όλων των εποχών.Ο αθλητισμός και μάλιστα ο πρωταθλητισμός μου δίδαξε την ευγενή άμιλλα,μ'έκανε να αγωνίζομαι τίμια,να προσπαθώ να βελτιώνομαι συνεχώς τοποθετώντας τον πήχη όλο και πιο ψηλά,αλλά και να ξέρω να κάνω οικονομία δυνάμεων!..Τιμώ όλους τους δασκάλους μου που φρόντισαν να μου μεταδώσουν γνώσεις και με τους οποίους είχα πάντα δέσιμο ψυχής, γιατί αγαπούσα και άγαπώ τα γράμματα και τις τέχνες και τιμώ αυτούς που με βοηθούν να ανοίγω καινούργιους ορίζοντες!!Όσο για τον σύζυγο μου τι να πω;Είναι για μένα και δάκαλος,και σύντροφος,ένα άγρυπνο μάτι που με φροντίζει με βαθιά αγάπη και με προστατεύει από ο,τιδήποτε θα μπορούσε να με στεναχωρήσει.
Μαζί του μελέτησα για το δίπλωμα μου στο κλασσικό τραγούδι γιατί είναι εξαιρετικός πιανίστας και μαέστρος και συνεργαζόμαστε σε επαγγελματικό επίπεδο σε παραστάσεις και συναυλίες!Οσο για τον χαρακήρα του,αυτός και μόνο είναι παράδειγμα προς μίμηση!Μπορώ να τον περιγράψω με δύο λέξεις πολύ εύστοχα."Μεταξένιος άνθρωπος",δηλαδή ένας άνθρωπος που η καλλιέργεια και η παιδεία του αλλά και η ίδια η φύση του τον έχουν προικήσει με αρετές,με σοφία,,απλότητα,χωρίς έπαρση παρόλη την αξία του,με αγάπη και τρυφερότητα για τον πλησίον!!
8.Λέω κάπου στην αρχική σελίδα του www.apothessaloniki.gr : «Μερικοί άνθρωποι βιώνουν το παρόν - κανονικά ή παραβατικά - μόνο και μόνο για να το διηγηθούν σε κάποιους άλλους ανθρώπους ως παρελθόν!» Τα σχόλιά σας…
Πιστεύω πως πρέπει να ζούμε με μια ισορροπία ανάμεσα στο παρελθόν,το παρόν και το μέλλον.Πρέπει να είμαστε συμφιλιωμένοι με το παρελθόν μας και να κρατήσουμε τις καλές στιγμές,αλλά και ό,τι έχει αυτό να μας διδάξει μαθαίνοντας έτσι από τις εμπειρίες μας,να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να απολαμβάνουμε τις καλές στιγμές του παρόντος και να προσδοκάμε κάτι από το μέλλον,φροντίζοντας να έχουμε δημιουργήσει ,όσο περνά απ'το χέρι μας,τις ανάλογες προοπτικές γι'αυτό! Εάν ένας άνθρωπος στηρίζεται στη ζωή του πολύ σε μία από τις συνιστώσες του χρόνου και αφήνει αυτό να τον κυριεύει, μπορεί να οδηγηθεί σε καταστροφικές συμπεριφορές!Γι'αυτό ορθό είναι να αποφεύγει κανείς στη ζωή του τις υπερβολές και τις ακρότητες,και να αναζητεί και να βρίσκει σε κάθε ενέργεια του το μέτρο."Μέτρον Άριστον" Κλεόβουλος ο Λίνδιος (Ήταν ένας από τους Επτά Σοφούς της αρχαιότητας, νομοθέτης και ποιητής που έζησε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ.).Το μέτρο μπορεί να το προσεγγίσει με την παιδεία με την έννοια όχι μόνο της συσσώρευσης πληροφοριών-γνώσεων,αλλά και της εσωτερικής καλλιέργειας,που είναι εσωτερική εργασία με την οποία ο άνθρωπος ανακαλύπτει και βγάζει προς τα έξω τον πνευματικό πυρήνα της ανθρώπινης φύσης του,τις πνευματικές αξίες που βρίσκονται εν δυνάμει μέσα του! Η εσωτερική μεταμόρφωση είναι και η μόνη που μπορεί να χαρίσει στον άνθρωπο την πραγματική ευτυχία ,λέει ο Αριστοτέλης στο έργο του "Ηθικά Νικομάχεια".
9. Περί φιλίας...
Ο Αριστοτέλης κατατάσσει τη φιλία ανάμεσα στις αρετές και μάλιστα τις κοινωνικές γιατί προϋποθέτει το "εσυ" και αντικείμενο της έχει το αγαθό, το οποίο όμως ποικίλλει ως προς το περιεχόμενο,επειδή δεν επιδιώκουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο αγαθό.Επομένως, οι άνθρωποι δεν δίνουν το ίδιο περιεχόμενο στη φιλία.Κύριο γνώρισμα της φιλίας κατά τον Αριστοτέλη είναι η αμοιβαιότητα των συναισθημάτων.Διακρίνει τη φιλία σε κείνη που στηρίζεται στο αγαθό,σε κείνη που στηρίζεται στο συμφέρον και σ'αυτή που στηρίζεται στην ευχαρίστηση."Το "αγαθόν",το"ηδύ" και το "χρήσιμον" είναι τα τρία είδη του "φιλητού" που ως αξίες προσελκύουν τον άνθρωπο στη σύναψη φιλικού δεσμού.
Κατά τον Αριστοτέλη και πάλι, τέλεια φιλία είναι αυτή που αναπτύσσεται μεταξύ "ομοίων" και συγκεντρώνει και τα 3 είδη του"φιλητού",δηλ. το "αγαθόν",το "χρήσιμον",και το "ηδύ".Είναι η φιλία των "σπουδαίων"και είναι διαρκής,μόνιμη και ασφαλής όπως το ήθος του ενάρετου ανθρώπου.Ομως όμοιοι μεταξύ τους είναι και οι φαύλοι,όμως η φιλία τους είναι ατελής γιατί στηρίζεται στο συμφέρον και παύει να υφίσταται όταν εκλείψει το κοινό συμφέρον (το "χρήσιμον").Το ίδιο ισχύει και για κείνους που αναπτύσσουν φιλία που υποκινείται μόνο από ευχαρίστηση(το "ηδύ").Φιλία μπορούν να αναπτύξουν- και πάλι κατά τον Αριστοτέλη-άνθρωποι αντίθετοι μεταξύ τους ,στο μέτρο που είναι χρήσιμος και ευχάριστος ο ένας στον άλλο, η και τα δυο μαζί, αλλά η φιλία τους είναι ατελής , υποθάλπεται από την κολακεία και στερείται ουσίας.
Για μένα η φιλία είναι ιερό συναίσθημα και έχω ,όπως όλοι, την ψυχική ανάγκη να τη μοιραστώ με ανθρώπους με τους οποίους θα υπάρχει αμοιβαιότητα συναισθημάτων,ένας κοινός κώδικας αξιών,εμπιστοσύνη για την εχεμύθεια τους,να είναι καλοπροαίρετοι,να σκέφτονται τον πλησίον και
να προσπαθούν να είναι ωφέλιμοι για τους άλλους!"Τέλεια φιλία",έτσι όπως την περιγράφει ο Αριστοτέλης,δηλαδή φιλία που να νοιώθω ότι με ενώνει κοινός κώδικας αξιών,κοινό συμφέρον,γιατί είμαστε συνεργάτες και παίρνουμε χαρά κι'ευχαρίστηση από τη συνεργασία και από όλ'αυτά που μας ενώνουν ψυχικά και πνευματικά,δηλαδή μια σχέση που να έχει και τα 3 είδη του"φιλητού"("αγαθόν","χρήσιμον","ηδύ"),έχω με τον σύζυγο μου και με την αδελφή μου, τους οποίους εμπιστεύομαι απόλυτα και με τους οποίους συνεργάζομαι.
10.Κάποια πρόσωπα τα οποία θαυμάσατε και τα θυμάστε με πολύ αγάπη;
Εκτός από τους γονείς μου που ήταν πρότυπα ηθικών ανθρώπων,με παιδεία κι'εσωτερική καλλιέργεια,αγάπησα και κρατώ στη μνήμη μου και την καρδιά μου όλους αυτούς που μου μετέδωσαν γνώσεις και από τους οποίους έμαθα,υπήρξαν δηλαδή για τη ζωή και την τέχνη μου δάσκαλοι.
11.Κάποιες φράσεις που στο πέρασμα του χρόνου χαράχτηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη σας;
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
ΣΟΦΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΝΘΕΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ,ΑΛΛΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΧΕΙ(ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ)
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ
ΜΗΔΕΝΙ ΔΙΚΗΝ ΔΙΚΑΣΗΣ,ΠΡΙΝ ΑΜΦΟΙΝ ΜΥΘΟΝ ΑΚΟΥΣΗΣ
ΑΡΧΗ ΑΝΔΡΑ ΔΕΙΚΝΥΣΙ
ΣΟΦΟΝ ΤΟ ΣΑΦΕΣ
ΑΙΔΟΥ ΣΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΝ ΟΥ ΑΙΣΧΥΝΘΗΣΕΙ
(Αν ντρέπεσαι τον εαυτό σου δε θα χρειάζεται ποτέ να ντραπείς κανένα).
ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ
ΤΟ ΔΙΣ ΕΞΑΜΑΡΤΕΙΝ ΟΥΚ ΑΝΔΡΟΣ ΣΟΦΟΥ
ΟΜΟΙΟΣ ΟΜΟΙΩ ΑΕΙ ΠΕΛΑΖΕΙ
ΓΗΡΑΣΚΩ Δ'ΑΕΙ ΠΟΛΛΑ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ
ΕΝ ΟΙΔΑ ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΟΙΔΑ
ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ
ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ
ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟΝ ΑΜΙΓΕΣ ΚΑΛΟΥ
ΟΥΚ ΕΝ ΤΩ ΠΟΛΛΩ ΤΩ ΕΥ, ΑΛΛ' ΕΝ ΤΩ ΕΥ ΤΟ ΠΟΛΥ
Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟΝ ΕΝ ΚΙΝΔΥΝΟΙΣ ΓΙΓΝΩΣΚΕΙ
ΩΣ ΟΥΔΕΝ ΓΛΥΚΙΟΝ ΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΟΥΔΕ ΤΟΚΗΩΝ ΓΙΝΕΤΑΙ(Όμηρος)
Δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο από την πατρίδα και τους γονείς
12.Υπάρχουν συνταγές της ευτυχίας που να στηρίζονται και στην υποκειμενική και στην αντικειμενική αλήθεια; Θα με βοηθούσε η ματιά σας…
Θα πρέπει πρώτα απ'όλα να ορίσουμε τι είναι αντικειμενική και τι υποκειμενική αλήθεια.Πιστεύω πως αντικειμενική αλήθεια είναι αυτή που παράγεται από κοινώς παραδεκτούς και συμφωνημένους κανόνες,ενώ υποκειμενική αλήθεια αυτή που εξάγεται από την προσωπική κρίση του καθενός μας και από τους κανόνες που έχει ο καθένας μας.Επομένως η αντικειμενική αλήθεια είναι τέτοια, όχι όμως σε σχέση με την πραγματικότητα,αλλά ως προς τους κανόνες που χρησιμοποιούμε.Πολλοί άνθρωποι συσχετίζουν την ευτυχία με πράγματα που είναι απλά και απτά,υλικά αγαθά,απολαύσεις και πράγματα που τους λείπουν.Αυτή όμως είναι σχετική ευτυχία,γιατί αυτό που κάνει κάποιον ευτυχισμένο,για κάποιον άλλο δεν έχει καμιά αξία.Κατά τον Αριστοτέλη ευδαίμων είναι ο άνθρωπος που καταφέρνει κατά τη διάρκεια της ζωής του,να εκφράσει με τις πράξεις και τα έργα του την ανθρώπινη λογική φύση του.Ο Λόγος, η λογική κάνει τον άνθρωπο να ξεχωρίζει από τα άλλα έμβια όντα.Η ευδαιμονία είναι κάτι πολύ περισσότερο από την ευτυχία,γιατί πραγματοποιείται με συνείδηση και δεν είναι κάτι παροδικό ,δεν είναι κατάσταση αλλά ενέργεια.Είναι σύνολο πράξεων και όχι μόνο γνώσεων,πράξεις που καθοδηγούνται από την Αρετή και μάλιστα από αυτή που είναι τελειότερη ανάμεσα στις αρετές,τη Σοφία στην οποία φθάνεις με τη φρόνηση.Η ενάρετη,λοιπόν, ζωή μας οδηγεί στην ευδαιμονία.Αυτό που διακρίνει τον καλό άνθρωπο της πράξης – τον φρόνιµο – είναι η ικανότητά του να διακρίνει τι είναι καλό για τον ίδιο και τους άλλους. Η φρόνηση είναι διαφορετική από την «επιστήµην» διότι η τελευταία αποσκοπεί µόνο στην καθολική γνώση-για πράγµατα που δεν µπορεί να είναι διαφορετικά·είναι επίσης διαφορετική από την «τέχνην» διότι η τελευταία ενδιαφέρεται µόνο για την πρακτική γνώση – πως θα παραχθεί κάτι.Ενώ η «τέχνη», η γνώση δηλαδή της παραγωγής, αναζητά τρόπους µε τους οποίους θα παραχθεί το προϊόν, η φρόνηση µελετά πως η «τέχνη» µπορεί να χρησιµοποιηθεί χάριν της ευδαιµονίας. Η φρόνηση, µε άλλα λόγια, µετατρέπει την «τέχνη» σε «ευπραξία».Πιστεύω ότι ο άνθρωπος μπορεί να γίνει ευτυχισμένος και μάλιστα "ευδαίμων", όταν η υποκειμενική του αλήθεια-η προσωπική του κρίση -και η αλήθεια που εξάγεται βάσει κοινώς παραδεκτών κανόνων συγκλίνουν και έχουν σκοπό το κοινό καλό,ενεργώντας με αίσθημα δικαίου,προτάσσοντας το "εμείς" στη θέση του "εγώ",με ευαισθησία και γενναιοδωρία,υπακούοντας σε κανόνες.Όμως για να ζουν και να ενεργούν κατ'αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι,πρέπει να έχουν σωστή παιδεία που δε θα είναι στείρα πληροφόρηση ,αλλά μια βαθύτερη καλλιέργεια ψυχής.Είναι δε βασικό να προβάλλονται στη ζωή σωστά προτυπα για να μας βοηθούν να "εθιζόμαστε "στις ηθικές αξίες.
13.. Ο καλλιτέχνης του σήμερα οφείλει να φέρει κάποια φιλοσοφική θεώρηση;
Η φιλοσοφική προσέγγιση οποιουδήποτε αντικειµένου συχνά συνεπάγεται τη βαθιά αµφισβήτηση.Έτσι, η φιλοσοφική θεώρηση αποτελεί το βασικότερο εργαλείο για να καλλιεργήσει κανείς αυτόνομη κριτική σκέψη με την έννοια του διερωτώµαι, προβληµατίζοµαι, υποθέτω και με αυτόν τον τρόπο µπορεί να προσφέρει νέες οπτικές.Θρησκεία, τέχνη και φιλοσοφία αποτελούν κατά τον Έγελο(σημαντικός Γερμανός φιλόσοφος Georg Wilhelm Friedrich Hegel), το απόλυτο πνεύμα και τούτο σημαίνει ότι με τους τρεις αυτούς τρόπους ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον μεταφυσικό πυρήνα του είναι του, τη μεταφυσική του καταγωγή και καταβολή. Η τέχνη δουλεύει με εικόνες, είναι πάντοτε παραστατική, καλεί τον άνθρωπο να δει ή ν’ ακούσει, να συλλάβει οπτικά ή ακουστικά εικόνες, όπου μέσα περιέχεται το νόημα της ζωής του.Η φιλοσοφία απευθύνεται στη λογική, στον νου του ανθρώπου, και καλεί τον άνθρωπο να σκεφθεί και να κρίνει. Με όλ'αυτά θέλω να υποστηρίξω την άποψη ότι ο καλλιτέχνης όχι μόνο του σήμερα ,αλλά της κάθε εποχής οφείλει να έχει φιλοσοφική θεώρηση,γιατί η φιλοσοφία ενυπάρχει στην τέχνη. Σήμερα, πολλά έργα τέχνης δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν αν δεν υπήρχε η φιλοσοφία που τα συνιστά, τα δικαιολογεί και τους δίνει νόημα. Ο Γιωργος Σεφέρης στο φιλολογικό του δοκίμιο "Η Τέχνη και η εποχή" λέει ότι αν κοιτάξουμε τα συμπεράσματα που βγαίνουν από τα καλά έργα της τέχνης, περασμένα ή σημερινά, εκείνα που νομοθετούν, εκείνα που θα μας διδάξουν, θα δούμε πως δεν είναι διόλου ξένα από τους αγώνες και τους πόθους της εποχής τους."
14.Αφού σας ευχαριστήσω θα ήθελα να μοιραστείτε μαζί μας τα του παρόντος και τα σχέδια του μέλλοντος.
Τον Νοέμβριο θα τραγουδήσω στην Εθνική Λυρική Σκηνη τραγούδια μιας πολύ πλούσιας σε ακούσματα εποχής,στην οποία έχει τις ρίζες του το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι,της εποχής του μεσοπολέμου(1923-1940),που δέχθηκε επιρροές από διάφορα μουσικά ρεύματα και ρυθμούς. Οπερέττα,καντσονέττα,τανγκό,βάλς,φοξ τροτ,πόλκα,τσάρλεστον, χοροί διάσημοι και αγαπημένοι μέσα απ'το γραμμόφωνο,το σινεμά,το θέατρο στάθηκαν αφορμή για πολύ ωραία τραγούδια από λαμπρούς έλληνες δημιουργούς:
Ν.Χατζηαποστόλου, Θ.Σακελλαρίδης, Σ.Ιατρίδου, Στ.Μάστορας, Ε.Κάλμαν, Κ.Γκαρντέλ, Κ.Βάϊλ, Αλ.Μποροντίν-Ρ.Ράϊτ-Γκ.Φόρεστ, Αλ.Σακελλάριος,Ε.Μπιάνκο, Αττίκ, Κ.Γιαννίδης, Μιχ.Σουγιούλ, Ο.Μπόργκμαν, Π.Μενεστρέλ,
Σπυρόπουλος-Παπαδούκας,Γ.Κωνσταντινίδης
Στο πιάνο θα είναι ο σύζυγος μου μαέστρος και πιανίστας ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΑΡΧΟΣ με τον οποίο συνεργάστηκα και στην επιλογή του μουσικού υλικού.
Συμμετέχει ο βαρύτονος Ηλίας Τηλιακός
Σκηνική επιμέλεια: Νανά Θρασυβουλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε γράφετε τα σχόλια σας με ελληνικούς χαρακτήρες (κεφαλαία ή μικρά). Επίσης παρακαλούμε πολύ να μην γράφετε υβριστικά σχόλια. Πάντα υπάρχει τρόπος να περιγράψετε μία κακή κατάσταση χωρίς ύβρεις.
Σχόλια με λατινικούς ή άλλους χαρακτήρες, όπως επίσης σχόλια υβριστικά και συκοφαντικά στο εξής θα διαγράφονται.
Παρακαλούμε λοιπόν τους φίλους αναγνώστες:
ΟΧΙ SPAM,
ΟΧΙ GREEKLISH,
ΟΧΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ
Παρακαλούμε επίσης τα σχόλιά σας να είναι σχετικά με την ανάρτηση.
ΣΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΑΡΘΡΑ, ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ.