Προκλητικοί πολιτικοί θίασοι

Κατά καιρούς, «πέρασαν» στην πολιτική σκηνή, διάφοροι ακριβοπληρωμένοι πολιτικοί θίασοι, με θιασάρχες της πλάκας, που δημιούργησαν τελικά το κρατίδιο της πλάκας. 

Ο θίασος του «εκσυγχρονισμού και των χορηγιών», ο θίασος της « επανίδρυσης και της θωρακισμένης οικονομίας», ο θίασος «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε»  και τελευταία ο θίασος με  τρεις ταυτόχρονα θιασάρχες, της «επαναδιαπραγμάτευσης», ή της «απαγκίστρωσης» από το Μνημόνιο και των « ισοδύναμων μέτρων πλούτου» για ανακούφιση των κοινωνικά ασθενέστερων.

Κάθε νέος πολιτικός θίασος με τον θιασάρχη του, που προκύπτει πανηγυρικά από τις εκλογικές διαδικασίες (υπό καθεστώς φαυλοδημοκρατίας ) είναι χειρότερος από τον προηγούμενο. Κοινά τους σημεία: η απαξίωση της χώρας, παράλληλα με τον αλματώδη πλουτισμό των μελών του, πολλά από τα οποία ήταν και είναι ανεπάγγελτα και «γόνοι οικογενειών»  και δεύτερον, η άνθηση των ρουσφετοπωλείων (χώροι για  ρουσφέτια, συναλλαγές, αγοροπωλησία ψήφων, αναθέσεις, προμήθειες, δάνεια, εκφοβισμοί, επικοινωνιακά τρικ, κ.λ.) με πελάτες – θεατές εθισμένους στην υποκριτική τεχνική και στη τεχνική αρπαγής του λάφυρου - κράτους.

Ο τελευταίος πολιτικός θίασος, η εθνική Κωλοτούμπας με εθνική συνευθύνη κατάντιας, από τα πρώτα δείγματα γραφής, φαίνεται, ότι θα συνεχίσει την τεχνική των προηγούμενων. Έχει όλα τα προσόντα και τις προδιαγραφές. Και δοκιμασμένος είναι, σε πολιτικές απαξίωσης της χώρας με άξιους οικονομικούς καθοδηγητές - αφεντικά και την τεχνική της υποκριτικής την κατέχει θαυμάσια, αλλά και πολιτικό χρόνο ξέρει να κερδίζει σε βάρος του εθνικού χρόνου, μέχρι να παραδώσει στον επόμενο και τελευταίο, τη διαλυμένη χώρα.

Θα είναι, όπως όλα δείχνουν η τελευταία πράξη του κοινωνικού δράματος, με τίτλο: από τον πάτο του βαρελιού (συνηθισμένη πολιτική έκφραση)  στον απόπατο.

Μέχρι στιγμής κατέχει και  ένα παγκόσμιο ρεκόρ με την παραίτηση υφυπουργού, ακριβώς μετά την ορκωμοσία και την διπλωματική διδαχή - αρχή, δεν διαπραγματεύεσαι με τους δανειστές, γιατί έτσι  «ρίχνεις την κυβέρνηση».

Στο μικρό διάστημα των παραστάσεων είχαμε και απρόβλεπτα. Υπουργός μέσα στο υπουργείο του έχασε σπουδαίους φακέλους μετά από μεγάλες αποκαλύψεις για ρουσφέτια, άλλος υφυπουργός δήλωσε, ότι ο ΟΠΑΠ δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί, γιατί είναι αγελάδα με πολύ γάλα. Άλλοι επανδρώνουν στα γρήγορα και μουλωχτά τα πολιτικά τους γραφεία να προλάβουν τυχόν αλλαγές και κακοτοπιές. Έπονται σε λίγο οι κομματικοί πελάτες και τα προεκλογικά ταξίματα ( μετακλητοί, ειδικοί συνεργάτες, σύμβουλοι, Γραμματείς, Διευθυντές, κ.λ. ).

Ακολούθησε η θεατρική παράσταση δημιουργίας εντυπώσεων από τους τρεις γνωστούς πρωταγωνιστές, τον κ. Σαμαρά, τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Κουβέλη, για να δοθεί η εικόνα της ενωμένης κυβέρνησης, με ενιαία γραμμή, που δεν διαφωνεί με τη στάση του κ. Στουρνάρα στο τελευταίο eurogroup, που ήταν, «ό,τι πουν οι δανειστές». Στο τέλος της παράστασης, ανακοινώθηκε το νέο σενάριο, που θα παίζει επικοινωνιακά, η προώθηση της αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου με επιμήκυνση και λοιπά επικοινωνιακά τρικ.

Μετά από τις πρώτες χαρές και τα γελάκια στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στο κοινωνικό περιβάλλον της φτώχιας και της ανεργίας, ήρθε η ώρα της αλήθειας, η υλοποίηση των προεκλογικών δεσμεύσεων.

Μέχρι στις 24 Ιουλίου ζητούνται επειγόντως 3 δις και μέχρι τέλος του 2014 11,6 δις. 77 άμεσα νομοθετήματα και 210 ακόμη για ολοκλήρωση του γενικού πακέτου – Μνημόνιο 2, ήτοι: Νομοσχέδιο για μείωση 12% στα ειδικά μισθολόγια, 15.000 στο καθεστώς εργασιακής εφεδρείας, φορολογικό νομοσχέδιο, αναπροσαρμογή τιμολογίων ΔΕΗ, άνοιγμα επαγγελμάτων με έμφαση του δικηγόρου,  ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΠΑ ,  ΟΠΑΠ , ΟΣΕ,  ΕΛΠΕ, ΕΥΔΑΠ και  ΕΥΑΘ,  ανακεφαλαίωση τραπεζών και περικοπές δαπανών στην υγεία.

Στο τραπέζι συζητήσεων Υπουργών και Υφυπουργών τέθηκαν ακόμη, τα προνοιακά επιδόματα, οι δαπάνες ασφαλιστικών ταμείων, η περικοπή εφάπαξ, η μείωση φαρμακευτικής δαπάνης, οι συγχωνεύσεις νοσοκομείων και Οργανισμών, η αύξηση της στρατιωτικής θητείας, οι απολύσεις, οι μισθοί στις ΔΕΚΟ, αλλά και άλλες λειτουργικές δαπάνες.

Πολλά από τα παραπάνω, που συζητήθηκαν, η κυβέρνηση  τα βαπτίζει ισοδύναμα μέτρα  και τα θεωρεί κοινωνικά δίκαια. Γνωστά από παλιά ως φοροεπιδρομές στις τσέπες των ίδιων και ίδιων πολιτών.   Όπως φαίνεται, θα κοσκινίζουν και θα συζητούν αρκετές φορές, γιατί δεν θέλουν να ζυμώσουν. Οι αποφάσεις που θα παρθούν για τον καθημερινό πολίτη της εργασίας ή της ανεργίας θα κρίνουν την αξιοπιστία της κυβέρνησης και την κοινωνική της ευαισθησία.

Όλα στο τραπέζι των συζητήσεων, αλλά «ξέχασαν»  να θέσουν και αυτοί, τα ΔΙΚΑΙΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ισοδύναμα, αποδεκτά από την πλειοψηφία της κοινωνίας. Την άμεση πάταξη της ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ, της ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ και το κόψιμο των  βασιλικών προνομίων, που απολαμβάνουν οι αντιπαραγωγικοί μας πολιτικοί - 20.000 Ευρώ το μήνα, μας στοιχίζει έκαστος Βουλευτής, στοιχεία Βουλής, για Υπουργούς με τις στρατιές συμβούλους δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία!

Περιέργως, ενώ λύνουν και αρκετά άμεσα εισπρακτικά προβλήματα, συνεχίζουν να ψάχνουν σε λάθος τσέπες. Αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι, να αγγίξουν τη γάγγραινα της ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ και ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ. Ισοδύναμα μεν, αλλά και εθνικό σπορ απόλαυσης, γνωστών νεοελλήνων – ελληνάρων, προστάτες του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος.

Η ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ στην Ελλάδα φτάνει το 12%-15% του ΑΕΠ, που οδηγεί σε απώλειες εσόδων 40-45 δισ. ευρώ ετησίως. Τα στοιχεία αυτά παρουσίασε στην ηλεκτρονική έκδοση της γερμανικής εφημερίδας «Die Welt» ο διευθυντής ελέγχων του ΣΔΟΕ κ. Νίκος Λέκκας, ο οποίος τόνισε, πως «… από αυτά να εισπράτταμε  μόνο τα μισά, τότε το πρόβλημα της Ελλάδας θα είχε λυθεί».

Τα κόμματα της εξουσίας μιλούν για μεμονωμένα περιστατικά, δεν τολμούν να καταδικάσουν, ούτε λεκτικά, τα φαινόμενα μαζικής διαφθοράς, αντίθετα, μέμφονται αορίστως τη δυσλειτουργία των μηχανισμών και την αποτελεσματικότητα του κράτους. Η υποκρισία στην κορύφωσή της.

Τα τελευταία 38 χρόνια, ουδείς έχει καταδικαστεί βουλευτής ή Υπουργός για κατάχρηση εξουσίας, διασπάθιση δημοσίου χρήματος ή οποιοδήποτε άλλο αδίκημα, που σχετίζεται με την εκτεταμένη διαφθορά στο δημόσιο βίο. Συνεπώς, είτε έχουμε τους πιο τίμιους πολιτικούς, είτε τους πιο επίορκους δικαστές και πολιτικούς.

Η πάταξη της φοροδιαφυγής, με άμεση ηλεκτρονική παρακολούθηση όλων των στοιχείων, το δημόσιο περιουσιολόγιο, το ηλεκτρονικό πόθεν έσχες και η δημοσίευσή του για πολιτικά και συγγενικά πρόσωπα,  η ηλεκτρονική παρακολούθηση εκτέλεσης προϋπολογισμού,  η δημιουργία Κεντρικού πληροφοριακού συστήματος για τα νοσοκομεία, το σύστημα ηλεκτρονικών προμηθειών, η εκκαθάριση μητρώου ασφαλισμένων, το Εθνικό Ληξιαρχείο, η ενοποίηση των 4 μητρώων σ΄ένα (του πολίτη, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, Αριθμόσ Δημοτολογίου, Αστυνομική Ταυτότητα ), η ηλεκτρονική πολεοδομία, η ενιαία Αρχή πληρωμών, η απογραφή νοσοκομειακών αποθηκών, η ηλεκτρονική δικαιοσύνη – καταγραφής και σύνδεσης, η καταγραφή εκκλησιαστικής περιουσίας, η καταγραφή και απλοποίηση νόμων, η κοστολόγηση  υπηρεσιών, η μεταφορά υπαλλήλων, η πραγματική αξιολόγηση, κ.λ. είναι τα ελάχιστα, που έπρεπε να είχαν τεθεί από την πρώτη στιγμή από τους κυβερνώντες προς υλοποίηση.

Θα μπορούσαν να αραδιαστούν εκατοντάδες πολιτικές πρωτοβουλίες, που τις έχει μεγάλη ανάγκη για να μεταλλαχθεί σε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.  Δεν έχουν καμία αξία, αν λέγονται, αν περιγράφονται και κανένας δεν νοιάζεται.

Τι κοινωνικές πολιτικές να υλοποιήσουν βουλευτές και υπουργοί, όταν πριν κλείσει η Βουλή προσπαθούν να περάσουν εκατοντάδες (ν)τροπολογίες προς όφελος αφεντικών και πελατών;

Ακόμη και οι υπηρεσιακοί υπουργοί ξεπουλούν, ότι μπορούν στα αφεντικά τους. Τι να περισσεύσει για κοινωνική πολιτική, για τη φτώχια και για τους κοινωνικά ασθενέστερους, όταν ο καθένας τους θεωρεί το κράτος λάφυρο. 

Η τελευταία νομοθετική πράξη που ψηφίστηκε από τη Βουλή επί πρωθυπουργίας Παπαδήμου, ήταν, του κυβερνητικού εκπροσώπου, κ. Π. Καψή, που πέρασε το άρθρο 8, με το οποίο για άλλη μια φορά από το 1990 παρατείνεται η λειτουργία των προσωρινών αδειών των ραδιοτηλεοπτικών μέσων ( πρακτικά Βουλής ). Την άλλη ημέρα δεν ακούστηκε τίποτα από τα ανεξάρτητα κατά τ΄ άλλα ΜΜΕ. Φωνασκούσαν για προηγούμενη τροπολογία, που αφορούσε το «άδικο ωράριο» των φαρμακοποιών, για να καλύψουν την λερωμένη φωλιά τους.

Αίσχος με την φαυλοδημοκρατία, που οι ίδιοι δημιούργησαν και συντηρούν με τη βοήθεια των άπληστων αφεντικών ( οικονομική ελίτ )  και χρήσιμων πολιτών (πελατών), που βρίσκονται δίπλα μας. Επειδή είναι πάνω απ΄ όλα  θέμα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΘΕΣΜΩΝ και ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ θα συνεχιστεί το σκεπτικό σ΄ άλλη αρθρογραφία.

ΚΑΡΑΝΑΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ - gkaranasios24@gmail.com