Σχέδιο Αθηνά. "Εξορθολογισμός" ή κάτι άλλο;

Τσιγώνιας Μάριος

Εργαστηριακός Συνεργάτης ΤΕΙ-Αθ.

Το σχέδιο Αθηνά φαίνεται να είναι με μια πρώτη ματιά ένα κακοσχεδιασμένο και πρόχειρο εγχείρημα. Κάθε άλλο. Στην πραγματικότητα είναι μια παγίδα την οποία έστησε το Υπουργείο Παιδείας στην κοινωνία και την Ακαδημαϊκή Κοινότητα.

Είναι προφανές ότι πολλές από τις τραγικές μεταβολές, που το αρχικό σχέδιο συμπεριλάμβανε, μπήκαν μόνο και μόνο για να θολώσουν τα νερά. Οι ίδιοι οι συντάκτες του γνώριζαν ότι πολλά από αυτά ήταν ανέφικτα να υλοποιηθούν και  σε μεγάλο βαθμό ενάντια στις αρχές με τις οποίες "υποτίθεται" ότι το σχέδιο δομήθηκε. Επομένως συμπεριλήφθησαν απλά και μόνο για να μπορεί το Υπουργείο να υπαναχωρήσει σε κάποια πράγματα και να φανεί διαλλακτικό απέναντι στον κοινωνικό διάλογο που δήθεν επικαλείται.

Για τα άλλα όμως, τα σημαντικά, τα πέρα και πάνω από τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες και τις πελατειακές πολιτικές· σε αυτά παραμένει ακλόνητο. Όπως το είχε αρχικά σχεδιάσει. Και αφού έβαλε την κοινωνία ολόκληρη να διχάζεται για θέματα που δεν κατέχει ο καθένας, θα μπορέσει να ολοκληρώσει το έργο του που δεν είναι άλλο από την πραγματική διάλυση της ανώτατης εκπαίδευσης και κατά συνέπεια και την διάλυση της παραγωγής και της οικονομίας της Χώρας. Και αυτό είναι πρόδηλο από το μένος του Υπουργείου όταν στρέφεται εναντίον των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, τα οποία έχουν άμεση σχέση με την παραγωγή και την ανάπτυξη της χώρας και κατά συνέπεια με το βιοτικό επίπεδο του λαού της.

Και μιλούμε για τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα μόνο, γιατί απλώς, τα Πανεπιστήμια, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων,  τα είχαν βάλει στο χέρι από καιρό. Δυστυχώς ένα από τα δύο φαίνεται ότι είναι ο στόχος τους. Ή που θέλουν να εξαθλιώσουν τη χώρα από κάθε άποψη και για τον λόγο αυτό μέσω του χτυπήματος στην Παιδεία προετοιμάζουν αντίστοιχο πλήγμα στην πρωτογενή παραγωγή και την μεταποίηση ή που θέλουν να μεταβιβάσουν στους ιδιώτες τον έλεγχο και την εκμετάλλευση όλων των Σχολών που παράγουν επιστήμονες προσανατολισμένους στην παραγωγή.

Με τον τρόπο αυτό αντιστοίχως θα μπορούσαν να ελέγξουν και τους ίδιους τους παραγωγικούς τομείς.

Και το αποτέλεσμα; H Ελλάδα δεν χρειάζεται Ιχθυολόγους καλλιεργειών παρόλο που παράγει το ήμισυ της  παραγωγής της Μεσογείου. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται Τεχνολόγους Ιατρικών Οργάνων και αυτοί πρέπει να απορροφηθούν από τους Ηλεκτρονικούς λες και έχουν το ίδιο αντικείμενο ή είναι μια απλή μετεκπαίδευση.

Παρ' όλα αυτά στα νοσοκομεία μας σαπίζουν εκατομμύρια ευρώ  σε ασυντήρητο εξοπλισμό, ενώ οι επιστήμονες αυτοί μαζί με τους γιατρούς εγκαταλείπουν τη χώρα για  να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό. Οι Τεχνολόγοι Γραφικών Τεχνών, μια ειδικότητα που είναι άκρως τεχνολογική με προσανατολισμό στην παραγωγή κάθε είδους εντύπων, θα πρέπει να απορροφηθούν από το τμήμα της Γραφιστικής, ένα τμήμα που βρίσκεται ναι μεν σε συγγενές πεδίο, αλλά τελείως διαφορετικό αφού δεν σχετίζεται καθόλου με τον κυρίως παραγωγικό κλάδο του εντύπου.

Σε αυτή τη χώρα, όπως φαίνεται, δεν έχουμε ανάγκη από την παραγωγή βιβλίων ούτε και Τύπου. Κανείς δεν θέλει να το συνδέσει με την πρόσφατη βίαιη κατάργηση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου -θα έπρεπε τότε να κάνει και δεύτερες σκέψεις, δυσάρεστες για πολλούς. Δεν έχουμε ανάγκη ούτε από την παραγωγή τυπωμένων φωτοβολταϊκών που θα μπορούσαν να λύσουν το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας. Θα το κάνουν οι Γερμανοί για εμάς. Δεν έχουμε ανάγκη ούτε από την Συσκευασία των προϊόντων της αγροτικής μας παραγωγής και προτιμάμε να πουλάμε το λάδι στους Ιταλούς σε χύμα μορφή αφήνοντας τους αγρότες μας να λιμοκτονούν με τις τιμές που αναγκάζονται να το πουλάνε, διαφορετικά θα πρέπει να αφήσουν την σοδειά τους να σαπίζει.

Όσο δε για τον δημόσιο διάλογο τα πράγματα είναι απλά, κανείς διάλογος δεν έγινε με τους Ακαδημαϊκούς για αυτά τα θέματα, και εάν κάποιοι ισχυριστούν ότι έγινε, η απάντηση είναι ότι ναι μάλλον έγινε, σε μεγάλο βαθμό με "διορισμένους" και σε μεγάλο βαθμό με τους "δικούς" τους ανθρώπους.

Και βέβαια έβαλαν μπροστά τα μεγάλα μέσα: την "Δημοκρατία" που άγουν και φέρουν τόσα χρόνια, ενώ ταυτόχρονα ασελγούν πάνω της. Επί της Αθηναϊκής Δημοκρατίας του 4ου Αιώνα όταν ήθελες να συζητήσεις ένα πολιτικό θέμα καλούσες την Εκκλησία του Δήμου, όταν όμως ήθελες να χτίσεις καράβια, απευθυνόσουν στους ναυπηγούς. Και τώρα ανέθεσαν στην Εκκλησία του Δήμου να φέρει εις πέρας το εγχείρημα. Και μάλιστα με συγκεκριμένη ατζέντα και όχι με λευκή επιταγή. Και ο Λαός μας κάνει ότι του έμαθαν τόσα χρόνια: προσπαθεί να λύσει το θέμα εξυπηρετώντας τα μικροσυμφέροντά του, κατά περίπτωση τοπικιστικά, οικονομικά, καριέρας κλπ.

Η χάραξη της Εκπαιδευτικής Πολιτικής μιας Χώρας πρέπει να γίνεται με γνώμονα τις ανάγκες της κοινωνίας και των ανθρώπων που την αποτελούν. Δεν πρέπει να γίνεται για την εξυπηρέτηση των διαφόρων συμφερόντων, μικρών ή μεγάλων. Είναι, επίσης, πολύ βλαβερό να γίνεται εσπευσμένα υπό το βάρος της κρίσης. Η Εκπαιδευτική Πολιτική ενός Λαού πρέπει να βλέπει μπροστά, να δίνει προοπτική για την έξοδο από την κρίση και να προετοιμάζει το κατάλληλο έδαφος για την πορεία της χώρας και των ανθρώπων της για την μετά την κρίση εποχή.