ΕΚΤΑΚΤΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ

Όταν η φτώχεια και η ανέχεια αγκαλιάζουν σημαντικά ποσοστά μισθωτών και συνταξιούχων, στερώντας από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους αναγκαία περίθαλψη και φάρμακα για την ζωή τους.

Όταν η πείνα,  η απουσία θέρμανσης, το κομμένο ρεύμα, χτυπούν την πόρτα χιλιάδων λαϊκών νοικοκυριών σε όλη την χώρα.

Όταν μαθητές που υποσιτίζονται λιποθυμούν στα προαύλια των σχολείων.

Τα αναγκαία μέτρα κοινωνικής προστασίας είναι επιβεβλημένα και απαραίτητα.

Σαν ελάχιστη έκτακτη και επείγουσα υποχρέωση του κράτους, που πρέπει να  τα χρηματοδοτήσει άμεσα από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Σαν τέτοια τα απαιτούμε και για αυτά είμαστε υποχρεωμένοι, ως τοπική ή περιφερειακή διοίκηση να κάνουμε ότι μπορούμε, αξιοποιώντας όποιον μηχανισμό διαθέτουμε ακόμα και προσαρμόζοντας ή βελτιώνοντας τον, για να οργανωθούν και να λειτουργήσουν  σωστά ώστε να καλύψουν όλες τις ανάγκες.

Τέτοια μέτρα μπορούν να προβλέπουν :

●      Συσσίτια για μαθητές, ξεκινώντας από τις φτωχές εργατογειτονιές όπου χτυπήθηκαν ιδιαίτερα από την ανεργία.

●      Συσσίτια για άπορες οικογένειες και αστέγους.

●      Βοήθεια σε ηλικιωμένους, ασθενείς και ΑΜΕΑ, μέσα από το πρόγραμμα βοήθειας στο σπίτι που πρέπει διατηρηθεί και να επεκταθεί για να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες. Να διασυνδεθεί λειτουργικά με τα κέντρα υγείας, τα δημόσια ή δημοτικά πολυϊατρεία, .όπου υπάρχουν.

●      Βοήθεια σε φοιτητές και σπουδαστές από φτωχές οικογένειες για να αποτραπεί η διακοπή των σπουδών τους για οικονομικούς λόγους. Διευκολύνσεις σε στέγη και σίτιση.

●      Παρεμβάσεις για να αποτραπούν το κόψιμο του ρεύματος και του νερού σε φτωχές οικογένειες.

●      Παρεμβάσεις για να αποτραπεί η κατάσχεση σπιτιών σε φτωχές οικογένειες που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στους όρους δανειοδότησης τους.

Σε αυτή την βάση σας καλούμε να δείτε την υποχρέωση σας να συμβάλλετε στην υλοποίηση μιας μορφής κοινωνικής πολιτικής απαιτώντας από το κράτος όσα δικαιούνται οι εργαζόμενοι.

Αρνηθείτε να αναλάβετε ευθύνες άσκησης κοινωνικής πολιτικής χωρίς κρατικούς πόρους.

Οποιαδήποτε προσπάθεια για εξεύρεση πόρων ικανών να στηρίξουν την εφαρμογή μια κοινωνικής πολιτικής δεν μπορεί να στηρίζεται, στην εκποίηση περιουσίας του λαού, στην ανάθεση έργων με τη λογική της αυτοχρηματοδότησης ή της συγχρηματοδότησης, στην εμπορευματοποίηση υπηρεσιών και την λογική της ανταποδοτικότητας. Δεν μπορεί να στηρίζεται σε φόρους, τέλη και εισφορές που τελικά θα επιβαρύνουν τον λαό.

Αρνηθείτε να διαχειριστείτε την εμπλοκή επιχειρηματιών και τις όποιες  χορηγίες τους, που είναι ψίχουλα μπροστά σε όσα πρέπει να δώσουν αν φορολογηθούν όπως πρέπει.

Πολύ περισσότερο αρνηθείτε την συμμετοχή τους σε δίκτυα αλληλεγγύης και επιτροπές που μπορούν να χρησιμοποιήσουν και θα χρησιμοποιήσουν για να φτιάξουν το προφίλ τους σχεδιάζοντας τις επόμενες επιχειρηματικές τους δραστηριότητες.

Μην έχετε αυταπάτες για τον χαρακτήρα και τις προθέσεις της Ε.Ε. Για την κοινωνική προστασία και τις ανάγκες δίνει ελάχιστα, μόνο και μόνο για να το επικαλείται σαν άλλοθι. Για να συγκαλύπτει το γενικότερο ξεζούμισμα των λαών και τον αναπότρεπτα εκμεταλλευτικό της χαρακτήρα.

Δοκιμάστε να ζητήσετε κονδύλια για τις δραστηριότητες που σας προτείνουμε. Θα το αρνηθούν,- σίγουρα -  προβάλλοντας πως πιο δόκιμο και αναγκαίο είναι να πληρώσουν για την δημιουργία δικτύων που θα ανταλλάσσουν – δήθεν - πείρα από την κοινωνική προστασία., που παρέχουν, τα σεμινάρια και η επιδότηση των εργοδοτών για κάποιες θέσεις ολιγόμηνης ανασφάλιστης εργασίας που θα προσφέρουν.

Αρνηθείτε την φιλανθρωπία που με την λογική της ελεημοσύνης δεν μπορεί να λύσει ουσιαστικά κανένα πρόβλημα. Ενθαρρύνετε την ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων στο επίπεδο του κλάδου, του εργοστάσιου ή του εργοταξίου και της γειτονιάς, που βγαίνει μέσα από την ψυχή και την ιδιοσυστασία του εργάτη.

Αρνηθείτε την λογική της εισήγησης, που κινείται στα πλαίσια της διαχείρισης του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, σαν εργαλείου εξυπηρέτησης του συστήματος , που βλέπει την κοινωνική πολιτική που χρειάζεται ο λαός στην προέκταση των απόψεων τη κεντρικής κυβέρνησης.

Η ίδια, όμως, η ελληνική και διεθνής εμπειρία επιβεβαιώνει το γεγονός ότι καμία διοικητική δομή ή αναδιάρθρωσή της δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, η οποία εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα της αντίθεσης της κοινωνικοποιημένης εργασίας και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας του παραγόμενου από αυτήν πλούτου.

Είναι σύμφυτη με την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγι­κής διαδικασίας και ανάπτυξης που έχει κριτήριο την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και όχι την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών.

Δεν μπορεί να καταργήσει τις οδυνηρές αντιλαϊκές συνέπειες από την όποια μορφή αστικής διαχείρισης.

Δεν μπορεί να αναιρέσει την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, τη διεύρυνση της ανισομετρίας τόσο ανάμεσα στους κλάδους της οικονομίας όσο και ανάμεσα στις περιφέρειες, που αποτελούν συνέπεια του καπιταλιστικού χαρακτήρα της ανάπτυξης.

Δεν μπορεί να δημιουργήσει το έδαφος για μια ανάπτυξη που να ικανοποιεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες..Δεν αφήνει περιθώρια για την συγκρότηση και την εφαρμογή των αναγκαίων κοινωνικών πολιτικών.

Με αυτές τις σκέψεις απορρίπτουμε την εισήγηση της επιτροπής κοινωνικών υποθέσεων, που λειτούργησε μόνο για να την επικυρώσει λίγες μέρες πριν το συνέδριο, όταν όλο το προηγούμενο διάστημα που έβραζε ο τόπος στα κοινωνικά και κοινωνικοπολιτικά προβλήματα αναβαλλόταν συνεχώς.

Με την ευκαιρία αυτή θέλουμε να στιγματίσουμε και ταυτόχρονα να καταδικάσουμε πολιτικά τις αντιλήψεις, που έχουν, για την κοινωνική πολιτική και την αναγκαία συμπλήρωση της, οι άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Την Ν.Δ, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και από κοντά τους Ανεξάρτητους Έλληνες, που, στην ουσία της πολιτικής τους, συμβάλλουν στην μείωση της κοινωνικής προστασίας και στον περιορισμό της κοινωνικής πολιτικής προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα των μονοπωλίων και της ολιγαρχίας του πλούτου. Αφήνουν το έλλειμμα κοινωνικής προστασίας στα χέρια εθελοντών, των μη κυβερνητικών οργανώσεων και της εκκλησίας, στη βάση της φιλανθρωπίας που δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κρατική ευθύνη και υποχρέωση.

Τον ΣΥΡΙΖΑ, που αποκρύπτει την αντιλαϊκή ουσία των κατευθύνσεων της Ε.Ε, για το λεγόμενο κοινωνικό κράτος από τον λαό προκειμένου να την προφυλάξει. Που βλέπει την συμπλήρωση της κοινωνικής πολιτικής από την έκφραση κοινωνικής αλληλεγγύης, χωρίς να αναφέρεται στην σημασία της ταξικής αλληλεγγύης. Χωρίς να συσχετίζει την κοινωνική αλληλεγγύη με διεκδικήσεις και αγώνες για όσα δικαιούνται οι εργαζόμενοι.

Την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, που στην προέκταση των ρατσιστικών αντιλήψεων της θεωρεί πως η κοινωνική πολιτική μπορεί να κάνει διακρίσεις και φυσικά να εξαιρεί τους μετανάστες προβάλλοντας μόνο την αλληλεγγύη της σε ομοεθνείς..

Διατυπώνοντας αυτές τις σκέψεις στην συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, με τους γνωστούς συσχετισμούς δεν έχουμε αυταπάτες για το κατά πόσον θα πεισθείτε αφού - όπως, άλλωστε είναι γνωστό έχετε διαφορετικές, αντίθετες επιλογές, υποστηρίζοντας διαφορετικά συμφέροντα.

Γι’ αυτό θα επιδιώξουμε κύρια να ενημερώσουμε, τον λαό.  Να τον ευαισθητοποιήσουμε και να τον κινητοποιήσουμε να δράση προκειμένου να αντιδράσει αγωνιζόμενος για όσα του πληγώνουν την ζωή υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών του. Για όσα δικαιούται και του ανήκουν.

                            ΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ

                                        Χρονάς Τάσος.

                                        Γκικόπουλος Γιώργος.

                                        Ντούρου Σοφία (Ιωάννα)