Η αγωνία της ΔΑΚΕ για τη ΛΑΡΚΟ...

    

«Μυστικά ταξίδια» και «συναντήσεις με τους ανθρώπους σκοπιανής εταιρείας» καταγγέλλει σε ανακοίνωσή της η ΔΑΚΕ, ανησυχώντας για την τύχη της ΛΑΡΚΟ, (θυμίζουμε πως η ΔΑΚΕ μαζί με την ΠΑΣΚΕ πλειοψηφεί στη διοίκηση των σωματείων της εταιρείας). 

Διερωτάται «γιατί εξυπηρετούν τέτοια συμφέροντα», τονίζει ότι όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί και οι διαβουλεύσεις γίνονταν «ερήμην της πολιτικής ηγεσίας» και συμπληρώνει: 

«Πού είναι η κυβέρνηση; Πού είναι οι αριστερές ιδέες Βενιζέλου - Κουβέλη; Πού είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Πού είναι ο αρχηγός των Ανεξάρτητων Ελλήνων; Πού είναι η Γ. Γραμματέας του ΚΚΕ;»

Από τη σκοπιά της συγκεκριμένης παράταξης είναι και κατανοητό και αποδεκτό το πρόβλημά που έχει: 

Τη νοιάζει η καταγωγή του επίδοξου αγοραστή της εταιρείας, όπως και το κατά πόσο θα καταλήξει στα χέρια αποκλειστικά ενός επιχειρηματικού Ομίλου. Δεν τη νοιάζει αν η ΛΑΡΚΟ θα αξιοποιηθεί προς όφελος του ελληνικού λαού. Γιατί δε γίνεται να στηρίζεις και το λαϊκό όφελος και να δέχεσαι γενικά και αόριστα «το κράτος οπωσδήποτε να συνεχίσει να συμμετέχει στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας, για τον έλεγχο και την ορθολογική διαχείριση του ορυκτού πλούτου της χώρας» (ψήφισμα που εγκρίθηκε σε ημερίδα που οργάνωσαν τα σωματεία της εταιρείας τον περασμένο Νοέμβρη). Η επίκληση -γενικά- της διατήρησης της εταιρείας και της «ορθολογικής διαχείρισής» της είναι το επιχείρημα με το οποίο, ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, έχουν στηρίξει διαχρονικά τις μειώσεις των μισθών, την εισβολή εργολάβων κτλ. Σε μια σειρά άλλους χώρους, με αντίστοιχα επιχειρήματα αυτές οι παρατάξεις μπαίνουν μπροστά και καλούν τους εργάτες να αναζητήσουν αξιόπιστους επενδυτές (βλ. ναυπηγεία Σκαραμαγκά), καλλιεργώντας την αυταπάτη ότι κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε προς δικό τους όφελος.

Η αγωνία τους είναι αν θα βρεθεί ένα «καλός» και «σοβαρός» επιχειρηματίας, ποσώς τους ενδιαφέρει αν αυτός θα συνεχίσει να λεηλατεί τον ορυκτό πλούτο της χώρας και θα εκμεταλλεύεται τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ. Με γεια και με χαρά τους. Δεν έχουν όμως κανένα δικαίωμα να τσουβαλιάζουν το ΚΚΕ με πολιτικές δυνάμεις που βάζουν πλάτη στην ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης.

Ξέρουν πολύ καλά πως τη ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ δε θα τη βρουν να εναντιώνεται σε μια συγκεκριμένη μερίδα του κεφαλαίου. Το πρόβλημα του ΚΚΕ δεν είναι σε ποιόν απ' όλους τους κεφαλαιοκράτες θα καταλήξει ο πλούτος του λαού ούτε και το πώς αυτό θα συμβεί. Το ζήτημα στο οποίο το ΚΚΕ διαθέτει όλες του τις δυνάμεις είναι πώς ο πλούτος του λαού θα παραμείνει στα δικά του χέρια και θα αξιοποιείται για τα δικά του συμφέροντα. Γι' αυτό και διεκδικεί να γίνει ο ορυκτός πλούτος (και η ΛΑΡΚΟ) της χώρας λαϊκή περιουσία, να αναπτύσσεται και να οργανώνεται προς όφελος αληθινά των λαϊκών συμφερόντων.

Τέτοια ήταν και η παρέμβαση που ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ έκανε στην ημερίδα που οργάνωσαν τα σωματεία τον περασμένο Νοέμβρη. Τέτοια είναι και η παρέμβαση που δυναμώνει το ΚΚΕ, ενάντια στο ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ που έχει μπει στην τελική ευθεία (το οποίο επισπεύδεται όχι «ερήμην» της κυβέρνησης και της πολιτικής ηγεσίας - όπως ισχυρίζεται η ΔΑΚΕ - αλλά κατά συνέπεια ακριβώς της πολιτικής που στηρίζει και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και οι Αν. Έλληνες και ο ΣΥΡΙΖΑ και όλοι εκείνοι που ταυτίζουν την ανάπτυξη με τις επενδύσεις των μονοπωλίων). Τέτοιοι είναι και οι στόχοι με τους οποίους παρεμβαίνουν και τα μέλη του Κόμματος τόσο μέσα στο εργοστάσιο όσο και γενικά στο Μέταλλο.

Αν η ΔΑΚΕ ψάχνει να βρει το ΚΚΕ και τις δυνάμεις του ανάμεσα σ' εκείνους που διαφωνούν με κάποια μονοπώλια για να στείλουν τους εργάτες στην αγκαλιά κάποιων άλλων μονοπωλίων, είναι γελασμένη.