Κατάληψη σχολείου Κάτω Τιθορέας: Πόσο ωφελεί; Πόσο βλάπτει;

Tα τελευταία χρόνια έχει γίνει μόδα ή συνήθεια η κατάληψη των σχολείων από τους μαθητές.

H κατάληψη, είναι μια καινούργια μορφή αγώνα που εμφανίστηκε στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Ξεκίνησε με καταλήψεις εργοστασίων από εργάτες για διεκδίκηση των αιτημάτων τους. Συνεχίστηκε με καταλήψεις δρόμων από διάφορες συντεχνίες ή τοπικές κοινωνίες για την προβολή των αιτημάτων τους. Επεκτάθηκε στα σχολεία σαν μέσο πίεσης στην κυβέρνηση από τους μαθητές για την βελτίωση της Παιδείας στη χώρα μας.

Δε θα ήθελα  να αναλύσω την έννοια της κατάληψης γενικά - η οποία έχει γίνει άλλωστε από πολλούς στο παρελθόν - από την σκοπιά της νομιμότητας. Eδώ θα ήθελα να αναλύσω την κατάληψη των σχολείων από τους μαθητές, οι οποίοι θεωρώντας τους εαυτούς τους εργαζόμενους αντιγράφουν μορφές πάλης τους και τις υιοθετούν.

Όμως η ενασχόληση με τη μόρφωση, δεν αποτελεί με κανένα τρόπο εργασία, έστω και αν είναι πολύ περισσότερο κουραστική και απαιτητική από οποιαδήποτε εργασία.

O εργαζόμενος γενικά μοχθεί και παράγει έργο από το οποίο ωφελείται ο εργοδότης και του πληρώνει εις αντάλλαγμα το αντίτιμο της εργασίας, το μεροκάματο ή το μισθό. Έτσι ο οικοδόμος επειδή αναλαμβάνει με μίσθωση έργου το κτίσιμο ενός σπιτιού, δεν μπορεί να το διεκδικήσει απ' τον ιδιοκτήτη, μετά την αποπεράτωσή του. Mε το σπουδαστή ή μαθητή όμως δε συμβαίνει το ίδιο. O σπουδαστής παράγει έργο, οικοδομεί την μόρφωσή του, δωρεάν ή πληρώνοντάς την, όμως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών το όφελος παραμένει αναπαλλοτρίωτο κτήμα του.

Άρα ο σπουδαστής ή μαθητής δεν είναι εργαζόμενος με την στενή έννοια του όρου

ή θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένας εργαζόμενος άλλου είδους, ένας οικοδόμος που μετά το τέλος των εργασιών κρατά την οικοδομή για λογαριασμό του. 

Αφού είναι έτσι, εργασιακές σχέσεις και νοοτροπίες δεν πρέπει να μεταφέρονται στο χώρο των σπουδαστών ή μαθητών .

 Οι απεργίες και οι καταλήψεις των εργαζομένων εμποδίζουν τον εργοδότη να καρπωθεί το έργο τους, ενώ

οι καταλήψεις των σπουδαστών πλήττουν τους ίδιους και όχι εκείνους προς τους οποίους απευθύνονται τα αιτήματά τους.

Γιατί μετά την έστω επιτυχή λήξη της κατάληψης οι σπουδαστές θα έχουν χάσει ένα αρκετά μεγάλο τμήμα του οικοδομήματος που είχαν σχεδιάσει να οικοδομήσουν στον συγκεκριμένο χρόνο.

Αλλά δεν είναι μόνο η ζημιά του χαμένου χρόνου η συνέπεια μιας κατάληψης. Kαι μην πάει ο νους μας σε καταστροφές των σχολείων ή γενικά σε υλικές καταστροφές οι οποίες δεν είναι συχνά αμελητέες.

O χώρος του σχολείου είναι χώρος που οι μαθητές θεωρούν και έχουν σαν ιερό, όπου οικοδομείται η γνώση και η μάθηση και διακινούνται ελεύθερα οι ιδέες. Ξεχωρίζει από τα κέντρα διασκέδασης και τα καφενεία.

Είναι σαν την εκκλησία, στην οποία μπαίνεις μέσα με προδιάθεση να προσευχηθείς. Το κατεστραμμένο μετά τις καταλήψεις σχολείο όμως, με τα κακοποιημένα έπιπλα και τους βρώμικους χώρους όχι μόνο εμποδίζει τη μάθηση αλλά και

τραυματίζει την ψυχή των παιδιών.

Η υποβάθμιση του χώρου συμπαρασύρει και την υποβάθμιση του κύρους του.  Πως θα μπορέσουν οι καθηγητές πλέον να εμπνεύσουν τους μαθητές και θα τους βοηθήσουν να ανακαλύψουν τις αλήθειες της ζωής σε ένα χώρο που αλλοτριώθηκε; Kαι αυτή είναι η μεγαλύτερη ζημιά που φέρνει μια κατάληψη. Το δε τραγικό στην όλη ιστορία είναι ότι οι καταλήψεις γίνονται για την βελτίωση της παιδείας.

Τίθεται βέβαια το ερώτημα: Όταν η παιδεία νοσεί τι να κάνουμε; Nα μη παλέψουμε για την βελτίωσή της; Nα μη κάνουμε καταλήψεις;

Ασφαλώς και θα παλέψουμε για την βελτίωσή της με νύχια και με δόντια,

όχι όμως με μεθόδους που θα την ζημιώσουν ανεπανόρθωτα.

 ΑΣ φανούμε άξιοι των περιστάσεων, ας δείξουμε ότι έχουμε τη φαντασία αλλά και τη διάθεση να βρούμε καινούργιους τρόπους πάλης και διεκδίκησης.

Πρέπει να υπάρχουν και άλλοι τρόποι, πιο αποτελεσματικοί από την κατάληψη και λιγότερο τραυματικοί για να προβάλουμε τα αιτήματά μας για τη βελτίωση της πολύπαθης παιδείας.

  

Zούμε στον εικοστό αιώνα, ανακαλύψαμε την βόμβα νετρονίου που σκοτώνει τους ανθρώπους αφήνοντας τα υλικά αγαθά ανέπαφα, δεν μπορούμε να επινοήσουμε μορφή αγώνα για τη βελτίωση της παιδείας που να την ωφελήσει περισσότερο απ' ότι θα την βλάψει;

Ένα σχολείο όχι ως κτήριο αλλά ως έχοντας υπεύθυνους καθηγητές και διευθυντές δεν οφείλει να παρακινήσει τους μαθητές σε καταλήψεις.

Συμφωνώ απόλυτα και δεν αμφισβητώ ότι μερικά τσάμια παραθύρων θέλουν φτιάξιμο και μερικά θερμαντικά σώματα δεν λειτουργούν αλλά το σε ΑΝΤΙΞΟΕΣ ΚΤΗΡΙΑΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ  ΜΑΘΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΤΗΡΙΑ ΕΧΟΥΝ ΕΛΕΝΧΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΜΟΔΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΝΙΣΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΦΕΡΟΥΝ  ΒΛΑΒΕΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΜΦΙΚΛΕΙΑΣ- ΕΛΑΤΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΝΧΟ ΑΥΤΟ!

Με μια καλή συνεργασία και επικοινωνία  τόσο των υπεύθυνων όσο και της δημοτικής αρχής θα λυθεί  και το πρόβλημα των διαφόρων ζημιών και αποκαταστάσεων των τσαμιών και της θέρμανσης θέλω να πιστεύω.

Δεν θέλω να πιστεύω ότι είναι τόσο πολύ αδιάλλακτοι οι καθηγητές , οι διευθυντές αλλά και οι υπεύθυνοι για να λυθεί ένα θέμα τόσο απλό από ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά και φροντίζουν τα παιδιά μας!

    

Η προσωπική μου ερώτηση παρόλα αυτά είναι άλλη :

  

Αν για χ λόγους στο μέλλον έκλειναν τα σχολεία μας  και η εκκλησιές μας.

Αν έπρεπε να ιδρύσουμε ξανά κρυφό σχολειό για μάθηση και κατακόμβες για προσευχή …

ΠΟΙΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ, ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ, ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ ΔΙΕΥΘΗΝΤΕΣ, ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ ΑΙΡΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ ΓΑΛΟΥΧΙΜΕΝΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟ ΦΟΡΤΙΟ ΜΕΤΑΔΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΔΩΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΟΥΣ;

Αυτό το σκέφτηκες ποτέ η ξέχασες πως μέσα στο κρύο η μάνα σου σε έστελνε σχολειό ΚΑΙ το κρύο δεν υπολόγισε γιατί γνώριζε πως η Ελλάδα υποδουλωμένη στο φθόνο δεν θα παραμείνει;

Βασιλοπούλου παναγιωτά