H Κεντροαριστερά ενώπιον της Ιστορίας

(και της Χρυσής Αυγής)

Η υπόθεση του αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού αγώνα είναι υπόθεση όλων και δη της ίδιας της κοινωνίας. Η ριζική αντιμετώπισή του φαινομένου της «Χρυσης Αυγής» δεν μπορεί να γίνει απλά και μόνο με την έκδοση μιάς «διοικητικής πράξης» ή μίας νομοθετικής ρύθμισης. Απαιτείται ενότητα όλων των κοινωνικών δυνάμεων και των πολιτικών κομμάτων που επιδιώκουν να διεκδικήσουν μία νέα πολιτική της ΕΕ για τις χώρες του Νότου, χώρες που μαστίζονται από πολιτική, κοινοβουλευτική αποσταθεροποίηση- πέραν της οικονομικής και κοινωνικής. Κι όμως, στην Ελλάδα η συζήτηση για ενδεχόμενη πολιτική αποσταθεροποίηση εντάθηκε με την εξάρθρωση της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής. Ρήγματα εμφανίζονται στον πολιτικό διάλογο, στον τρόπο λειτουργίας του κράτους και της Δικαιοσύνης ενώ για μια ακόμη φορά εγείρεται θέμα πρόωρων εκλογών.

 

Γεννιούνται όμως ορισμένοι προβληματισμοί για την θέση των πολιτικών δυνάμεων και κυρίως εκείνων της αριστεράς- όπως αυτές συνθέτουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Διακρίνω μία αμηχανία για την επόμενη μέρα του πολιτικού σκηνικού, μια «φοβικότητα» για την αναγκαία και ικανή συνθήκη της πολιτικής σταθεροποίησης στη χώρα μας.

 

Ποιo πολιτικό κόμμα όμως όσο και αν επαίρεται ότι έχει ολοκληρωμένη, ανατρεπτική πρόταση για την ανασυγκρότηση της χώρας και της επαναδιαπραγμάτευσης του δημόσιου χρέους της με τους διεθνείς εταίρους, θα μπορέσει να το εφαρμόσει αν δε διασφαλίζεται η πολιτική σταθερότητα στη χώρα μας; Ποια κυβέρνηση θα έχει βιωσιμότητα όταν σε καθημερινή βάση πρέπει να αντιμετωπίζει τραμπουκισμούς εντός και εκτός Βουλής, την ισχυροποίηση του παρακράτους και στην κοινωνία την ανάπτυξη του ρατσισμού και φασισμού;

 

Ποιο πολιτικό κόμμα δημοκρατικό και μάλιστα υποστηριζόμενο από αριστερές, κεντροαριστερές κοινωνικές δυνάμεις που ιστορικά έδωσαν μάχες κατά των δοσίλογων και της πολιτικής ανωμαλίας μπορεί να αποφασίσει να «παραδώσει» εμμέσως πλην σαφώς την αντιπαράθεση μαζί τους, σε κόμμα που ακουμπάει ιστορικά -ανάλογα την περίπτωση-, σε ακροδεξιές δυνάμεις και μηχανισμούς ;

 

Ποιο αριστερό και κεντροαριστερό πολιτικό κόμμα δεν θα επιδιώξει να κεφαλαιοποιήσει την δομική και λειτουργική εξάρθρωση μίας νεοναζιστικής οργάνωσης και να πέσει στο λάθος να αφήσει στα «χέρια» της συντηρητικής παράταξης να το επιλύσει ως μία εσωτερική υπόθεση και όχι σαν υπόθεση δημοκρατίας;

 

Ποιο πολιτικό κόμμα που προετοιμάζεται να έρθει στην εξουσία δεν οφείλει να αναπροσαρμόζει την ατζέντα των διεκδικήσεων του, να έχει ευελιξία και να κερδίζει την κοινωνία από την ικανότητα και αμεσότητα του να ανταποκρίνεται στα νέα δεδομένα και στην σαφήνεια των απόψεων του;.

 

Ποιο πολιτικό κόμμα δεν θα υποστηρίξει την αποσαφήνιση του Συντάγματος για την σταθερότητα της χώρας με την αποφυγή συνεχών εκλογών ή άλλων βίαιων παρεμβάσεων και μάλιστα σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο;

 

Η κοινωνία συνειδητοποιεί την σκοτεινή, εγκληματική πλευρά της Χρυσής Αυγής- το συνειδητοποιούν και αρκετοί από τους πολίτες την ψήφισαν .Η φράση της Αγγελικής «εεε, όχι και όπλα» εκφράζει μια ευρύτερη αντίθεση των πολιτών στην κλιμάκωση της βίας. Δεν αρκεί όμως αυτό για την εξουδετέρωση δήθεν αντισυστημικών αντιλήψεων που κατόρθωσε να περάσει σταδιακά ευρέως σε ικανό αριθμό πολιτών, μεταξύ αυτών και νέων.

 

Απαιτείται μεγάλη προσπάθεια για να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στη δημοκρατία μας.

 

Η κάθε προσπάθεια για μια ριζική αντιμετώπιση της νεοναζιστικής οργάνωσης και του παρακράτους -που τελευταία έδινε την εντύπωση ότι ήταν σε ένα είδος συναγερμού για έφοδο...-, δεν θα μπορέσει να αποδώσει αν μετατραπεί σε πεδίο κομματικών αντιπαραθέσεων για το ποιος φταίει, γιατί υπήρχαν καθυστερήσεις κλπ. Ορισμένα θέματα είναι αυτονόητα, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στο κέντρο ενώ οι σφοδρές αντιπαραθέσεις συνήθως αποπροσανατολίζουν και απογυμνώνουν από σοβαρότητα το κάθε πολιτικό σύστημα .

 

Η αριστερά και κεντροαριστερά πρέπει να βρουν κοινό βηματισμό σε μια διαδικασία δημοκρατικής αναγέννησης της χώρας, που εξακολουθεί να δοκιμάζεται σκληρά από την βίαιη εφαρμογή της δημοσιονομικής της προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων. Πιστεύω ότι αν διεξαχθούν εκλογές μέσα στο κλίμα αυτό , θα χαθούν και τα δύο τεραστίας σημασίας ζητήματα: Και της αντιμετώπισης του νεοφασισμού και εκείνου της ανασυγκρότησης της χώρας…