Αναγκαία η εφαρμογή Εθνικού Σχεδίου Ανάπτυξης

Τα αδιέξοδα της ασκούμενης πολιτικής τα οποία συσσώρευσε η προηγούμενη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατέστησαν αναπόφευκτη την απόφαση της 26ης – 27ης Οκτωβρίου 2011 και αναγκαία την άμεση υλοποίησή της.

Αναγκαία, διότι, σύμφωνα με τις εκθέσεις βιωσιμότητας του χρέους, η ύφεση είναι βαθιά και χρονικά μακρά, οι διαρθρωτικές αλλαγές στο κράτος και στη λειτουργία των αγορών δεν υλοποιήθηκαν, αποκρατικοποιήσεις δεν πραγματοποιήθηκαν, οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται.

Με την ολοκλήρωση της αναδιάρθρωσης του χρέους δίνεται η δυνατότητα, υπό προϋποθέσεις, αυτό να καταστεί βιώσιμο.
 

Αλλά δεν διασφαλίζεται η μακροχρόνια βιωσιμότητά του.

Άλλωστε, το δημόσιο χρέος αναμένεται να ανέλθει στο 116,5% του ΑΕΠ το 2020. Δηλαδή περίπου στο επίπεδο του 2009.
 

Η χώρα απλά κερδίζει χρόνο, για να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων ώστε να βγει από την κρίση και να εισέλθει στον «ενάρετο» κύκλο της αειφόρου ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής.

Βέβαια για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται έμπνευση, ενότητα, αλληλεγγύη και εθνικό στρατηγικό σχέδιο.
 

Απαιτείται:

1ον. Η επίτευξη υψηλών και διατηρήσιμων πρωτογενών πλεονασμάτων μέσα από την αναγκαία δημοσιονομική προσαρμογή και πειθαρχία. Οι πολιτικές πρέπει διαρκώς να επαναξιολογούνται με μεθοδολογίες κόστους - οφέλους ή κόστους - αποτελεσματικότητας. Όσες εξ αυτών αποδεικνύονται οικονομικά αναποτελεσματικές ή κοινωνικά άδικες θα πρέπει να τροποποιούνται.

2ον. Η εφαρμογή ενός Εθνικού Σχεδίου Ανάπτυξης που θα συμπληρώνει τις ασκούμενες πολιτικές με μέτρα για την ανάσχεση της ύφεσης, την αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας και τον περιορισμό της ανεργίας. Είναι πλέον κοινή πεποίθηση, και όχι μόνο της Νέας Δημοκρατίας, ότι χωρίς ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας ούτε οι άμεσοι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν, ούτε το χρέος θα καταστεί μακροχρόνια βιώσιμο.

Άξονες αυτού του Σχεδίου, μεταξύ άλλων, πρέπει να είναι:

1ος. Η μείωση του διαρθρωτικού ελλείμματος, κυρίως μέσω της περιστολής των πρωτογενών δαπανών και του εξορθολογισμού του μεγέθους και της λειτουργίας του δημοσίου τομέα.

2ος. Η ενίσχυση των φορολογικών εσόδων. Με την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας και του συντονισμού σε όλα τα επίπεδα του φορολογικού, ελεγκτικού και εισπρακτικού μηχανισμού και με τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης.

3ος. Η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των κοινωνικών δαπανών ώστε να αντιμετωπισθεί το κύμα φτώχειας και ανεργίας που σαρώνει τη χώρα. Με στοχευμένες παρεμβάσεις κοινωνικής πολιτικής που θα επαναφέρουν το αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης.

4ος. Η ανάληψη των αναγκαίων μέτρων τόνωσης της οικονομίας (με την εμπροσθοβαρή αξιοποίηση του ΕΣΠΑ, την προώθηση ΣΔΙΤ, το «ξεπάγωμα» των οδικών «Αξόνων Ανάπτυξης» κ.α.).

5ος. Η πληρωμή των ανεξόφλητων υποχρεώσεων του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα ώστε να ενισχυθεί η ρευστότητα της οικονομίας.

6ος. Η πραγματοποίηση αποκρατικοποιήσεων και η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου, εξασφαλίζοντας σημαντικά, σταθερά και σε μακροχρόνια βάση έσοδα για το Δημόσιο ώστε να μειώσει το ύψος του χρέους και να δημιουργήσει πρόσθετα αναπτυξιακά οφέλη.

7ος. Η επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων ώστε να αξιοποιηθούν λιμνάζουσες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας.

8ος. Η επένδυση στη γνώση, στην έρευνα και στην καινοτομία που αποτελούν βασικό παράγοντα βελτίωσης των δυνητικών ρυθμών ανάπτυξης.

9ος. Η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Με τη διαμόρφωση απλών και σταθερών κανόνων, τη βελτίωση του ρυθμιστικού και ανταγωνιστικού πλαισίου των αγορών και τη μείωση των φόρων και του μη μισθολογικού κόστους εργασίας.

10ος. Η δημιουργία ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους, με τη βελτίωση της ποιότητας των θεσμών, τον περιορισμό της γραφειοκρατίας, τη μείωση της διαφθοράς.

11ος. Η ανάκαμψη και αναβάθμιση του πρωτογενούς τομέα, υλοποιώντας αγροτικά έργα υποδομής και προωθώντας συγκροτημένες δράσεις για τη δημιουργία προοπτικών εξωστρέφειας της εγχώριας αγροτικής παραγωγής.

12ος. Η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας με την ανάδειξη των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της χώρας και την ενθάρρυνση της εξωστρέφειας.

13ος. Η επένδυση στους πυλώνες του τουρισμού και της ναυτιλίας.

14ος. Η αναδιάρθρωση του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος προκειμένου να είναι σε θέση ξανά να επιτελέσει το σημαντικό διαμεσολαβητικό του, καιόχι μόνο, ρόλο, παρέχοντας ρευστότητα στην πραγματική οικονομία.

Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς, δύσκολος και ανηφορικός. Είναι, όμως, ανοικτός. Γίνεται να τον περπατήσουμε με επιτυχία.

_____________________

Ο Χρ. Κ. Σταϊκούρας, είναι Βουλευτής Φθιώτιδας της Ν.Δ. – Αναπλ. Τομεάρχης Οικονομικών Ν.Δ. και Επίκ. Καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών