Τόνια Αντωνίου: «Βάλτε τα δικά σας κριτήρια, αλλά δημιουργήστε τη βουλή της λύσης και της ελπίδας» - Όλη η ομιλία της προς τους ετεροδημότες - Φωτογραφίες από τη συγκέντρωση

Απευθυνόμενη στους ετεροδημότες της Φθιώτιδας, αλλά και γενικότερα στους πολίτες, κατά τη διάρκεια ομιλίας της στην Αθήνα, η υποψήφια βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Τόνια Αντωνίου τους κάλεσε «να ενημερωθούν, να εκτιμήσουν, να βάλουν τα δικά τους κριτήρια και να αποφασίσουν νηφάλια και υπεύθυνα»...

...επισημαίνοντας ότι «η αυριανή βουλή μπορεί να είναι μια βουλή των άκρων και της εκτόνωσης, μπορεί να είναι μια βουλή με όποιον μας φαίνεται καλύτερος, μπορεί όμως να είναι και μια βουλή ελπίδας και λύσεων» και κατέληξε: «Η ψήφος που θα ρίξετε δεν θα εξανεμιστεί στην κάλπη. Θα διαμορφώσει την επόμενη βουλή, την επόμενη μέρα για τη χώρα, για τον κάθε πολίτη ξεχωριστά. Δημιουργήστε τη Βουλή της ελπίδας και της λύσης. Εσείς κρατάτε το κλειδί !»

Προσδιορίζοντας, μεταξύ άλλων, τα διακυβεύματα που θεωρεί υπαρξιακής σημασίας για τη χώρα σήμερα, η κ. Αντωνίου ανέφερε ότι είναι: η έξοδος από την κρίση, η διακυβέρνηση της χώρας και η δημοκρατία,  ενώ έθεσε τα ερωτήματα αυτών των εκλογών λέγοντας: «Θα συνεχίσουμε στον ευρωπαϊκό δρόμο που προσφέρει προοπτική ή θα αφεθούμε να ακολουθούμε ένα τυφλό δρόμο, σε άγνωστη κατεύθυνση; Ο τόπος πρέπει να έχει κυβέρνηση μετά από τις εκλογές. Το ερώτημα είναι με ποιες δυνάμεις και σε ποια κατεύθυνση; Ή θα αφεθούμε σε μια καταστροφική ακυβερνησία; Γιατί με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις και τις δηλώσεις των κομμάτων που φαίνεται να μπαίνουν στην επόμενη βουλή, δεν προκύπτει κανενός είδους κυβέρνηση. Για τη δημοκρατία το διακύβευμα είναι η σύνθεση της επόμενης Βουλής. Γιατί η ποιότητα της δημοκρατίας εξαρτάται από τη σύνθεση των δυνάμεων που θα την υπηρετούν. Από τα κόμματα και τα πρόσωπα που θα συμμετέχουν στην επόμενη βουλή»

Σε σχέση με την έξοδο από την κρίση η υποψήφια βουλευτής διατύπωσε την άποψη ότι αυτή «δεν θα είναι ένα ενθουσιώδες ηρωικό ξεπέταγμα, όπως προσπαθούν κάποιοι να το εμφανίσουν. Θα είναι μια διαδικασία νηφάλιων αποφάσεων, συνεννόησης και εθνικής προσπάθειας. Μόνο έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε πλαίσιο αρχών και αξιών και συνθήκες αλληλεγγύης. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να περιφρουρήσουμε τη Δημοκρατία. Με συμμετοχή, προσπάθεια και ευθύνη θα βρούμε το κουράγιο να σταθούμε όρθιοι, ξανά περήφανοι και αυτοδύναμοι».

Τέλος η κ. Αντωνίου αναφέρθηκε σε αυτούς «που είδαν την κρίση σαν ευκαιρία και άρχισαν με αφορισμούς, με γενικεύσεις, με θεωρίες συνομωσίας, με λύσεις μαγικές κι ανέξοδες, να καιροσκοπούν πάνω στη σύγχυση μιας ολόκληρης κοινωνίας» και τόνισε ότι «καμία διέξοδο δεν θα βρούμε με κραυγές. Χρειάζεται σύνεση και αποφασιστικότητα για να χαράξουμε εμείς ως κοινωνία τις δικές μας διαχωριστικές γραμμές και να τις υπερασπιστούμε Γιατί μη γελιόμαστε. Οι βασικές διαχωριστικές γραμμές ήταν και είναι πάντα οι ίδιες: η αλήθεια και το ψέμα, η ευθύνη και η ανευθυνότητα, η εντιμότητα και η διαφθορά».

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΤΟΝΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΕΤΕΡΟΔΗΜΟΤΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ: 

 

Αγαπητοί συμπατριώτες  

Φίλες και φίλοι,

Θα ήθελα πάνω απ όλα να σας ευχαριστήσω από την καρδιά μου για την παρουσία σας.

Άλλες φορές αυτή η συγκέντρωση είχε και ένα χαρακτήρα πιο χαλαρό, σχεδόν εθιμοτυπικό. Ήταν ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί, να ανταλλάξουμε απόψεις και εκτιμήσεις.

Τα τελευταία δύο χρόνια πολλά άλλαξαν και μαζί με αυτά άλλαξε και η στάση η δική μας.

Η ενασχόλησή μας με την πολιτική, και η δική μου ως Βουλευτής και των ενεργών πολιτών που συμμετέχουν στα κοινά, απέκτησε υπαρξιακά χαρακτηριστικά.

Και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς!

Ως γενιά, η δική μου γενιά και οι νεότερες, έχουμε διανύσει σίγουρα τη δυσκολότερη διετία της μέχρι τώρα ζωής μας.

Πρωτόγνωρη, για μας τουλάχιστον, γιατί από τους μεγαλύτερους κάποιοι έζησαν τη δικτατορία, κάποιοι άλλοι τον εμφύλιο ή και τον πόλεμο.

Η αλήθεια όμως είναι ότι και αυτό που βιώνουμε σήμερα είναι ένας άλλος πόλεμος.  Εξίσου σκληρός.

Που δεν γίνεται με τα γνωστά όπλα. Γίνεται με άλλα μέσα, αλλά με πολύ ορατά τα αποτελέσματα και τις συνέπειες για την καθημερινή μας ζωή.

Φίλες και φίλοι,

Αυτή τη συγκυρία ήταν που κλήθηκε να διαχειριστεί η Δημοκρατική παράταξή πριν από δυόμισι χρόνια.

Μια από τις μεγαλύτερες εθνικές κρίσεις στη νεότερη ελληνική ιστορία. 

Μια εθνική κρίση χρέους, χωρίς προηγούμενο, μέσα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη οικονομική κατάσταση διεθνώς, μια συγκυρία που μας ξεπερνούσε.

Ήταν εκείνη την εποχή που η κυβέρνηση του κυρίου Καραμανλή δραπέτευσε άρον, άρον από την εξουσία αφήνοντας πίσω της  συντρίμμια.  

Ένα χρέος αυξημένο κατά 130 δις ευρώ μέσα σε έξι χρόνια, ένα ιλιγγιώδες έλλειμμα 15,8% και ένα κράτος διαλυμένο.

Γιατί όταν ξεκίνησε η κρίση το 2008, αυτοί έλεγαν ότι η Ελλάδα είναι μια προστατευμένη όαση που δεν την αγγίζει καμιά κρίση και δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας.

Ο λογαριασμός ήρθε μετά,

και κανείς μέχρι σήμερα δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να πει μια  συγγνώμη, ούτε ο κύριος Καραμανλής ούτε ο κύριος Αλογοσκούφης. Κανείς.

Μια δήλωση μόνο έκανε ο πρώην Πρωθυπουργός, που έσπασε τη σιωπή του αυτές τις μέρες, κι αυτή ήταν για το κόμμα του, όχι για τη χώρα!

Δυόμισι χρόνια τώρα που η χώρα δίνει μια μάχη επιβίωσης έχουν μιλήσει οι πάντες εκτός από το πρωθυπουργό της κρίσης.

Όμως το λογαριασμό του κυρίου Καραμανλή κλήθηκε να διαχειριστεί η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Δυστυχώς, το κυβερνητικό επιτελείο εκείνης της εποχής δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένο, δεν είχε τα αντανακλαστικά που απαιτούνταν.

Υπήρξε αμηχανία και σοβαρές καθυστερήσεις στην λήψη μέτρων. Αυτά και πολλά άλλα, που τα επεσήμανα και τότε.

Ο σημερινός Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τα έχει αναγνωρίσει και έχει κατέθεσε μια ειλικρινή συγγνώμη εκ μέρους της παράταξης, για όλα τα λάθη εκείνης της περιόδου.

Αλλά, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ποτέ στο παρελθόν, καμία κυβέρνηση, δεν είχε βρεθεί αντιμέτωπη με παρόμοιας έκτασης κρίση, μια κατάσταση πραγματικά πρωτόγνωρη.

Από την άλλη, επειδή πολλά έχουν λεχθεί για τις αδυναμίες της χώρας μας και κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να φορτώσουν στην Ελλάδα βάρη και ευθύνες που δεν μας αναλογούσαν.

Πληρώσαμε την απουσία ευρωπαϊκών θεσμών και μηχανισμών, Πληρώσαμε την απουσία ευρωπαϊκών ηγεσιών ικανών να πάρουν πρωτοβουλίες και να ελέγξουν την κατάσταση .

Με λίγα λόγια, πληρώσαμε και τις αδυναμίες της Ευρώπης, που τότε δεν αντιλαμβανόταν πώς πρέπει να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

Αυτά ακριβώς είχα επισημάνει και στον Ευρωπαίο Επίτροπο τον κ. Μπαρνιέ, όταν είχε έρθει στη Βουλή.

Όσοι αντέχαμε τότε να δούμε την πραγματικότητα, είχαμε αντιληφθεί τι σημαίνει εθνική κρίση.

Κι όταν κάτι προσδιορίζεται ως εθνικό, δεν μπορεί παρά να είναι υπόθεση όλων μας.

Ένα διακύβευμα τέτοιου μεγέθους δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από μια απλή πλειοψηφία της βουλής, ούτε πολύ περισσότερο από ένα κόμμα.

Στο πρώτο Μνημόνιο ήταν λάθος που δεν ζητήσαμε την έγκριση με πλειοψηφία 180 βουλευτών από τη Βουλή, όπως επέμενε ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο Βαγγέλης Βενιζέλος.

Και ήταν λάθος, όχι τόσο γιατί αφήσαμε τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να κρυφτούν πίσω μας, όσο γιατί επιτρέψαμε τη συνέχιση μιας ανεύθυνης συμπεριφοράς, από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, που σε μια τόσο δύσκολη εποχή αγγίζει τα όρια της επικινδυνότητας.

Είχα πει τότε, ότι ψηφίζουμε με το περίστροφο στο κρόταφο. Και δεν το κρατούσε κανένας αρχηγός και καμιά κομματική πειθαρχία.

Το κρατούσε η απειλή της χρεοκοπίας.

Δυστυχώς όμως, το πρόγραμμα που μας επιβλήθηκε τότε από τους εταίρους μας δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Επειδή βασίστηκε σε δικές τους λάθος προβλέψεις.

Το είχαμε επισημάνει, εγώ και πολλοί άλλοι συνάδελφοι.

Το είχαμε γράψει, 16 βουλευτές, σε επιστολή μας προς τον Πρωθυπουργό.

Και μάλιστα τότε, κάποιοι που σήμερα έχουν φύγει από το ΠΑΣΟΚ τότε μας κατηγορούσαν ότι εμείς υπονομεύαμε την παράταξη και ότι ήμασταν αποστάτες.

Όλα αυτά όμως οδήγησαν τελικά σε αλλαγή πλεύσης τον περασμένο Ιούνιο. Τότε για πρώτη φορά συνειδητοποίησαν οι εταίροι μας ότι το πρόβλημα του χρέους δεν λύνεται χωρίς κούρεμα.

Τότε ήταν που ο Βαγγέλης Βενιζέλος δέχτηκε να αναλάβει το Υπ. Οικονομικών.

Άφησε την ασφάλεια της άμυνας για να μπει στον πόλεμο, όπως είχε πει.

Έτσι φτάσαμε στην συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου που μας οδήγησε στο PSI και το κούρεμα των 107 δις χρέους, μετά από μια πολύμηνη σκληρή διαπραγμάτευση, που ήταν από τις δυσκολότερες στην ιστορία της χώρας.

Φίλες και φίλοι,

Ό,τι ανέφερα ως τώρα αφορούσε αυτό που θα λέγαμε, το πολιτικό διαχειριστικό μέρος αυτής της κρίσης.

Πριν όμως αναζητήσουμε τρόπους διεξόδου, πρέπει να κατανοήσουμε την ίδια τη φύση αυτής της κρίσης

Και η αλήθεια είναι πως έχει πολλά επίπεδα:

Το πρώτο είναι οι διαστάσεις και η εμβέλειά της που μας ξεπερνούν.

Σκεφτείτε, ότι ως χώρα γενικά δεν είχαμε και μεγάλο ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει στο εξωτερικό. Τα θεωρούσαμε όλα μακρινά.

Ακόμη και τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη, της οποίας αποτελούμε μέλος.

Και ξαφνικά βρεθήκαμε να είμαστε το επίκεντρο.

Με όλα τα διεθνή Μέσα να έχουν στραμμένα τα βλέμματά τους στην Ελλάδα.

Μπορεί να μην είμαστε τόσο μικρή χώρα, όσο θέλουν κάποιοι να μας εμφανίζουν, αλλά δεν είμαστε ούτε Γαλλία ούτε Ιταλία .

Τι σημαίνει αυτό;

Ότι ως χώρα χρειάστηκε να παλέψουμε προς δύο κατευθύνσεις:

·         τη διαχείριση μιας ιστορικών διαστάσεων κρίσης

·         και τη διαμόρφωση ευρωπαϊκών θεσμών και μηχανισμών που θα επέτρεπαν την αποτελεσματική αντιμετώπισής της

Ένα άλλο επίπεδο όμως είναι καθαρά εσωτερικό και αφορά εμάς.

Η κρίση έφερε στην επιφάνεια όλες τις δυσλειτουργίες και τα προβλήματα που έπρεπε να έχουμε λύσει εδώ και χρόνια.

Μπορεί σήμερα όλοι να μιλάνε για το πολιτικό σύστημα, το οποίο φυσικά και έχει τις ευθύνες του και είναι πολύ μεγάλες, αλλά όταν μιλάμε γ’ αυτό, πρέπει να λέμε όλη την αλήθεια.

Πολιτικό σύστημα είναι όλα τα κόμματα.

Κι αυτά που κυβερνούσαν κι αυτά που διεκδικούσαν και πίεζαν προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, επηρεάζοντας και πολλές φορές εκβιάζοντας αποφάσεις.

Πολιτικό σύστημα δεν είναι μόνο η βουλή. Είναι και η Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα συνδικάτα και οι κοινωνικοί φορείς.

Είναι και το σύστημα Μέσων Ενημέρωσης και οικονομικών συμφερόντων.

Όλοι αυτοί που διαμόρφωναν και κατεύθυναν το δημόσιο διάλογο προκειμένου να επηρεάσουν και να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη, για να σπρώξουν τα πράγματα προς την κατεύθυνση που επιδίωκαν.

Η διακυβέρνηση της κάθε χώρας είναι ένα σύστημα θεσμών, αξιών και φορέων. Και όλα αυτά εκπροσωπούνται από πρόσωπα.

Μέσα σε αυτό το σύστημα είναι που λειτουργεί και το πολιτικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό.

Και η ευθύνη του πολιτικού συστήματος είναι διπλή:

• Πρώτον, γιατί στο παρελθόν δεν μπόρεσε να προβλέψει, να διορθώσει, να αλλάξει
• Δεύτερον, γιατί σήμερα ενώ κάποιοι κάνουν την αυτοκριτική τους και εγκαταλείπουν τα μεγάλα λόγια και την πρακτική του παρελθόντος, κάποιοι άλλοι συνεχίζουν στον παλιό δρόμο, ανέμελα και καιροσκοπικά.

Δεν υπάρχουν όμως άλλα περιθώρια.

Αυτό που σήμερα βλέπουμε να γίνεται στη χώρα μας και στις άλλες χώρες του Νότου, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, αυτό που φτάνει να απειλεί το σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, τη Γαλλία, είναι: ο πόλεμος των αγορών εναντίων των κυρίαρχων κρατών. Οι λαοί, τα κράτη και οι κυβερνήσεις, στην ουσία η Δημοκρατία, είναι που σήμερα βρίσκονται αντιμέτωποι με τις αγορές.

Αυτή είναι η ουσιαστική διαμάχη.

Φίλες και φίλοι,

Η κατάσταση μέσα στην οποία ζούμε αυτά τα δύο χρόνια, έφερε πολλές ανατροπές.

Δημιούργησε μεγάλη σύγχυση, απογοήτευση, θυμό και ανασφάλεια

Έντονα συναισθήματα σε όλους μας.

Όμως, αυτή η κατάσταση εκτός από όσα δεινά έφερε μαζί της, έφερε και μια βίαιη ενηλικίωση σε πολλά επίπεδα.

Αυτό σημαίνει ότι σήμερα,

πέρα από την αλλαγή στα οικονομικά δεδομένα μετά το PSI,

πέρα από το ενδεχόμενο αλλαγής συσχετισμών στην Ευρώπη, μετά την εκλογή του Ολαντ στη Γαλλία, όπως όλα δείχνουν,

υπάρχει και μια άλλη αλλαγή που είναι πολύ σημαντική και καθοριστικής σημασίας για την πορεία μας από δω και πέρα.

Και αυτή είναι η ωριμότητα.

Μπορεί αυτό να μην ακούγεται επαναστατικό, να μη γοητεύει, να μην εκτονώνει, να μη χαϊδεύει αυτιά. Μπορεί να είναι μια διαδικασία  επώδυνη.

Αλλά, πιστέψτε με, είναι ο μόνος τρόπος για να οδηγηθούμε στην έξοδο από τη σημερινή κατάσταση. 

Η έξοδος από την κρίση δεν θα είναι ένα ενθουσιώδες ηρωικό ξεπέταγμα, όπως προσπαθούν κάποιοι να το εμφανίσουν.

Θα είναι μια διαδικασία νηφάλιων αποφάσεων και συνεννόησης.

Μόνο έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε πλαίσιο αρχών και αξιών και συνθήκες αλληλεγγύης. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να περιφρουρήσουμε τη Δημοκρατία.

Με συμμετοχή, προσπάθεια και ευθύνη θα βρούμε το κουράγιο να σταθούμε όρθιοι, ξανά περήφανοι και αυτοδύναμοι

Γιατί η εκτόνωση είναι για τα γήπεδα. Κι εκεί ακόμη σε λογικά πλαίσια.

Γιατί η εκτόνωση δεν είναι τρόπος επίλυσης των θεμάτων που αφορούν στα κοινά, στο μέλλον της χώρας και την πορεία μας από εδώ και πέρα.

Και το λέω αυτό, για εκείνους που είδαν την κρίση σαν ευκαιρία και άρχισαν με αφορισμούς, με γενικεύσεις, με θεωρίες συνομωσίας, με λύσεις μαγικές κι ανέξοδες, να καιροσκοπούν πάνω στη σύγχυση μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Για να μπορέσουμε όμως να πάμε στην επίλυση του προβλήματος της χώρας, θα πρέπει να βάλουμε τις σωστές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε αυτό που πρέπει να αφήσουμε πίσω μας και σε αυτό με το οποίο πρέπει να προχωρήσουμε.

Καμία διέξοδο δεν θα βρούμε με κραυγές.

Χρειάζεται σύνεση και αποφασιστικότητα για να χαράξουμε εμείς, ως κοινωνία τις δικές μας διαχωριστικές γραμμές και να τις υπερασπιστούμε

Γιατί μη γελιόμαστε.

Οι βασικές διαχωριστικές γραμμές ήταν και είναι πάντα οι ίδιες:

Η αλήθεια και το ψέμα

Η ευθύνη και η ανευθυνότητα

Η εντιμότητα και η διαφθορά

Κι αυτές οι διαχωριστικές γραμμές διαπερνούν οριζόντια, και όχι κάθετα, την κοινωνία, την πολιτική, την οικονομία, τους θεσμούς και τους νόμους.

Είναι λίγοι όσοι αμαυρώνουν τον κάθε χώρο, αλλά αυτοί φαίνονται, δημιουργώντας μια λάθος και άδικη πολλές φορές εικόνα για τους υπόλοιπους.

Κάνοντας πολλούς συνανθρώπους μας να χάσουν την ελπίδα, να πιστεύουν ότι όλοι έτσι είμαστε.

Κι όταν το πιστεύεις αυτό, δε βρίσκεις και κανένα νόημα να παλέψεις.

Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα.

Γι’ αυτό λέω ότι οι γενικεύσεις είναι επικίνδυνες.  

Γιατί οι γενικεύσεις, αυτό το «όλοι ίδιοι είναι», λειτούργησε σαν κουρτίνα για να κρύψουν κάποιοι τις δικές τους πολύ συγκεκριμένες ευθύνες.

Ούτε όλοι οι πολιτικοί είναι ανήθικοι ή ψεύτες,

ούτε όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες και διεφθαρμένοι,

ούτε όλοι οι γιατροί παίρνουν φακελάκι,

ούτε όλοι οι δάσκαλοι είναι αδιάφοροι,

ούτε όλοι οι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες είναι ασυνείδητοι.

Η κοινωνία δεν χωρίζεται σε ομάδες, που η μία πρέπει να πολεμήσει την άλλη. Δεν υπάρχουν υγιείς και άρρωστες κοινωνικές ομάδες.

Μέσα σε κάθε κοινωνική ομάδα υπάρχει και το υγιές και το άρρωστο.

Το ηθικό και το ανήθικο.

Και αυτά έχουν ονοματεπώνυμο. Δεν είναι γενικά και αόριστα.

Και ανάμεσα σε αυτά υπάρχει μια διαρκής μάχη.

Προσωπικά πιστεύω ότι η μάχη αυτή δεν μπορεί να κερδηθεί

χωρίς ένωση των υγιών δυνάμεων,

χωρίς ρεαλισμό και ειλικρίνεια,

χωρίς υπευθυνότητα.

Πάνω σε αυτές τις αρχές είναι που θα δώσουν εξετάσεις και θα κριθούν, τα κόμματα, αλλά και τα πρόσωπα.

Δεν θα ήθελα ούτε να σας κουράσω ούτε να αναφερθώ στο τι λέει το κάθε κόμμα.

Δεν μπορώ όμως να μη σταθώ σε αυτό που θεωρώ ζήτημα αξιών

Ανεξάρτητα από τις όποιες διαφορές μπορεί να έχουμε με τα κόμματα της αριστεράς ή της δεξιάς, όλοι οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, να μιλήσουμε με ειλικρίνεια, να βάλουμε πάνω απ’ όλα το εθνικό διακύβευμα.

Κι όμως, αντί γι’ αυτό, είδαμε τη ΝΔ ν’ αφήνει συντρίμμια και μετά να κατηγορεί το συνεργείο διάσωσης, όπως έλεγε και ο Βαγγέλης Βενιζέλος

Την είδαμε, αντί να τρέξει να συνταχθεί, σε μια εθνική προσπάθεια, να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διαφυλάξει το κομματικό συμφέρον της.

Και όταν αναγκάστηκε πια από τα πράγματα να στηρίξει, το έκανε το ίδιο ανεύθυνα.

Συνέχισε να αντιπολιτεύεται την δική της συμμετοχή στη κυβέρνηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από τη πλευρά του, σοβάρεψε το ύφος του, για να ταιριάζει στην περίσταση, αυτοδιορίστηκε εκπρόσωπος των κινημάτων και με όψιμο πατριωτισμό συνέχισε να πολιτεύεται ως ο καλός σε ένα κόσμο κακών.

Η Δημοκρατική Αριστερά, η ελπιδοφόρα αρχή μιας υπεύθυνης αριστεράς, όπως διακήρυττε στην ίδρυσή της, χάθηκε σε μια εντελώς καιροσκοπική συνάθροιση προσώπων, χωρίς αρχές και ιδεολογία,

Πρόσφατα μάλιστα άκουσα να ζητάει από τους πολίτες να τιμωρήσουν στις εκλογές τα μεγάλα κόμματα. 

Κι αναρωτιόμουν, πόσο αριστερό είναι να ζητάει κάποιος από τους πολίτες να αποποιηθούν την ουσία των εκλογών που είναι η επιλογή.

Δηλαδή η υπεύθυνη άποψη και θέση του πολίτη για την πορεία της χώρας

Το ΚΚΕ, περιχαρακωμένο στη δική του λογική,  προτείνει ένα μοντέλο στο οποίο δεν μπορείς καν να απαντήσεις γιατί το έχει ξεπεράσει ο χρόνος και η πραγματικότητα. 

Αρνείται να αντιληφθεί τι μπορεί να σημαίνει Εθνική κρίση.

Υιοθέτησε πρακτικές, όπως το πρόσφατο παράδειγμα με την απεργία στα λιμάνια και τις καταλήψεις, φτάνοντας στο σημείο να στρέψει εναντίον του ακόμη και κοινωνικές ομάδες που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί.

Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και δημιουργήθηκαν και νέα κόμματα, αλλά από παλιά γνώριμα πρόσωπα.

Ανεξάρτητα από τα δημοσκοπικά τους ποσοστά, έχει αναρωτηθεί κανείς τι αντιπροσωπεύουν;

Αν, παράλληλα με την ερώτηση «θα τα ψηφίζατε ή όχι», έμπαινε και η ερώτηση «γιατί δημιουργήθηκαν και τι πρεσβεύουν», ποια θα ήταν η απάντηση;

Γιατί είδαμε νέες δυνάμεις, νέες πρακτικές, που μόνο νέες δεν είναι.

Έρχονται από το σκοτεινότερο  παρελθόν του 20υ αιώνα, με ζωντανές ακόμα τις μνήμες του πολέμου, των αγώνων και των θυμάτων.

Όσοι σήμερα πολιτικά συντάσσονται με αυτές τις απόψεις, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Κι αυτό, ας το ξανασκεφτούν όσοι σήμερα πιστεύουν ότι θα άντεχαν να δουν ναζιστικούς χαιρετισμούς στην ελληνική βουλή, να πληγώνουν τις μνήμες μιας ολόκληρης χώρας.

Κι εδώ θα ήθελα να απευθυνθώ σε κάποιους φίλους αριστερούς, που υιοθέτησαν αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, πιστεύοντας ό,τι μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε στο δημόσιο βίο και μετά να επαναφέρουμε τα πράγματα σαν να μην έγινε τίποτα.

Δεν είναι πάντα έτσι.

Ξέρετε τις προάλλες, όταν ο κ. Ευθυμίου δέχτηκε επίθεση,

τις πρώτες ώρες πολλοί πίστευαν ότι ήταν οι γνωστές ομάδες κάποιων αριστερών.

Για να μάθουμε τελικά ότι ήταν μια ναζιστική ομάδα.

Το βρίσκω τραγικό!

Το βρίσκω τραγικό να υπάρχουν σήμερα τέτοια σημεία σύγκλισης αριστερής και ακροδεξιάς πρακτικής, που να μην ξεχωρίζεις ποιος είναι, αν δεν σου πουν.  

Και το μόνο που λέω είναι:

να ξαναβρούμε το μέτρο και τη σύνεση πριν να είναι αργά.

Φυσικά και είναι δύσκολα όσα ζούμε, αλλά εδώ θα φανεί και το σθένος του καθενός μας.

Ας δούμε ξεκάθαρα τα πράγματα και την πραγματικότητα.

Τα συναισθήματα είναι έντονα σε όλους μας. Δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας σήμερα που να μην τα έχει βιώσει.

 Όσοι όμως σήμερα πατάνε - στην κυριολεξία πατάνε - πάνω σε αυτά τα έντονα συναισθήματα, για να μιλήσουν στους πολίτες σαν να είναι παιδιά, που δεν καταλαβαίνουν και που δεν βλέπουν,

όσοι θεωρούν ότι αρκούν πέντε ψέματα για να τους ξεγελάσουν,

προσφέρουν τις χειρότερες υπηρεσίες και στη χώρα και στους πολίτες.

Το μόνο που κάνουν είναι να δυναμιτίζουν κάθε προοπτική.

Φίλες και φίλοι,

Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν γίνει πρωτοφανείς θυσίες από τους πολίτες. Θυσίες που γίνονται μόνο σε περιπτώσεις επείγουσας εθνικής ανάγκης. Σε συνθήκες πολεμικές, όπως αυτές που ζούμε.

Έγιναν οριζόντιες περικοπές, υπήρξαν έκτακτες εισφορές. Ό,τι πιο άδικο δηλαδή.

Όμως αυτές οι θυσίες των Ελλήνων ήταν που κράτησαν τελικά όρθια την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη.

Αυτές είναι που έχουν δημιουργήσει ένα εθνικό κεφάλαιο σταθερότητας και αν αξιοποιηθούν σωστά θα μας βγάλουν από τις σημερινές δυσκολίες.

Θα ήταν εξαιρετικά άδικο σήμερα να σπαταληθούν και να πάνε χαμένες.

Θα ήταν εξαιρετικά άδικο μετά από τόση προσπάθεια να γκρεμιστεί ό,τι χτίστηκε με τόσο κόπο.

Γιατί είναι το κομμάτι της περιουσίας και του εαυτού μας, που βάλαμε όλοι μας.

Είναι το στέρεο έδαφος που μπορούμε να πατήσουμε σήμερα για να κάνουμε τα επόμενα κρίσιμα βήματα.

Και αυτά τα βήματα, σε επίπεδο διαχείρισης, πρέπει να είναι: 

1)  Η διεκδίκηση ενός ακόμα χρόνου από τους δανειστές μας, για να μπορέσει να γίνει πιο ήπια η προσαρμογή. Αντί για τα 2 χρόνια, να πάμε στα 3.

Είναι η πρωτοβουλία που έχει λάβει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αυτές τις ημέρες και έχει βρει θετική ανταπόκριση. Αρκεί να συμφωνήσουν και τα άλλα κόμματα, που ακόμα δεν έχουν απαντήσει.

Τώρα μπορούμε να το κάνουμε. Τώρα που έχει κλείσει με επιτυχία το PSI, που έφτασε στο 100%, πολύ πάνω από τις προβλέψεις, και αλλάζει τα οικονομικά δεδομένα.

2) Η εφαρμογή ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης με βασικούς άξονες :

τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις,

την ανάπτυξη,

την προστασία των πιο αδύναμων

και την εφαρμογή της φορολογικής μεταρρύθμισης.

Με ένα νέο φορολογικό σύστημα ευρείας αποδοχής, πιο δίκαιο, πιο αναπτυξιακό και σταθερό για 10 χρόνια. Ένα σύστημα που θα εξασφαλίζει ότι θα λειτουργούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους.

Ξεκινήσαμε στην προηγούμενη βουλή να το δημιουργήσουμε, αλλά δυστυχώς η ΝΔ έφυγε από το διάλογο.

Αυτές οι πολιτικές θα επιτρέψουν να φύγουν από την πλάτη του ελληνικού λαού, σταδιακά, όλα τα έκτακτα μέτρα και να υπάρξει αποκατάσταση αδικιών.

3) Γενναίες θεσμικές αλλαγές, που θα οδηγούν σε εξυγίανση του πολιτικού συστήματος.

Και κορυφαία θεσμική αλλαγή είναι η Ολική αναθεώρηση του συντάγματος, που πρότεινε ο Βαγγέλης Βενιζέλος, αλλά και πιό άμεσα μέτρα όπως η παραίτηση από κάθε ασυλία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στην επόμενη Βουλή. Καλούμε και τους άλλους να συμφωνήσουν.

Γιατί αυτές οι αλλαγές είναι που χρειάζεται σήμερα η κοινωνία για να αισθανθεί ότι υπάρχει κράτος δικαίου και νόμοι που εφαρμόζονται αδιάκριτα, ότι δεν υπάρχει ατιμωρησία, ούτε προνόμια για κανέναν.

Πιστεύω ειλικρινά ότι μπορούμε να πετύχουμε το στόχο μας που είναι μια Ελλάδα αυτοδύναμη.

Κι όταν λέμε αυτοδύναμη, δεν εννοούμε μόνο απαλλαγμένη από τις εξαρτήσεις που δημιουργεί ο δανεισμός.

Εννοούμε μια Ελλάδα που πατάει στις δικές της υγιείς παραγωγικές δυνάμεις. Τις μόνες ικανές να την οδηγήσουν σε διέξοδο.

Κι αυτό αφορά ιδιαίτερα την περιφέρεια και τον τόπο μας.

Γιατί, η κρίση έφερε την κατάρρευση του παραγωγικού μοντέλου που δέσποζε μέχρι σήμερα στη χώρα.

Ένα μοντέλο, άρρωστο, παρασιτικό, αθηναιοκεντρικό

Που οδήγησε την ύπαιθρο σε υποβάθμιση.

Που μας έχει οδηγήσει στο σημείο να μην έχουμε αυτάρκεια ούτε σε τρόφιμα..

Ακόμη και σήμερα, εισάγουμε το 75% των τροφίμων που καταναλώνουμε.

Ο Πρωτογενής τομέας μπορεί να γίνει η ατμομηχανή της ανάπτυξης, που θα μας βγάλει από την κρίση.

Η ανασυγκρότηση της χώρας πρέπει να αρχίσει από την περιφέρεια, με τη στήριξη των υγιών παραγωγικών δυνάμεων, αλλά και των νέων που το αντιλαμβάνονται και επιστρέφουν σ’ αυτήν, κάνοντας σχέδια και έχοντας νέες επιχειρηματικές ιδέες.

Η γεωργία και η κτηνοτροφία είναι ο μεγάλος μας πλούτος.

Πρέπει να γίνει η βαριά βιομηχανία της χώρας μας, με τη μεταποίηση, την ποιότητα, την πιστοποίηση και τις νέες μορφές συνεργασίας των παραγωγών, ώστε τα προϊόντα να αποκτήσουν μεγαλύτερη αξία και ανταγωνιστικότητα και οι παραγωγοί να μην είναι θύματα μεσαζόντων και καρτέλ.

Έχουμε ως τόπος τεράστια πλεονεκτήματα που μπορούμε να αξιοποιήσουμε.  Άλλες χώρες έχουν φτάσει σε καλύτερο επίπεδο από μας,  χωρίς να έχουν τα δικά μας πλεονεκτήματα. 

Όλα αυτά που σας είπα είναι, σε γενικές γραμμές, η δική μας στάση και η δική μας πρόταση απέναντι στο μέλλον του τόπου.

Μπορούμε να κατηγορήσουμε για πολλά τη Δημοκρατική παράταξη αλλά όχι για ανευθυνότητα ή έλλειψη ωριμότητας 

Αυτή η ωριμότητα  δεν προέκυψε τυχαία και ανώδυνα.

Προέκυψε πολύ επώδυνα και με τραυματικό τρόπο.

qπό τις εμπειρίες μιας μακράς ιστορικής διαδρομής.

Αλλά κι από τις εμπειρίες της προηγούμενης διετίας.

Τα διακυβεύματα σήμερα για τη χώρα είναι πλέον υπαρξιακής σημασίας.

Για την έξοδο από την κρίση το διακύβευμα είναι ξεκάθαρο:

Θα συνεχίσουμε στον ευρωπαϊκό δρόμο που προσφέρει προοπτική ή θα αφεθούμε να ακολουθήσουμε ένα τυφλό δρόμο, σε άγνωστη κατεύθυνση;

Για τη διακυβέρνηση του τόπου, το διακύβευμα είναι εξίσου καθαρό:

Ο τόπος πρέπει να κυβερνηθεί. Το ερώτημα είναι με ποιες δυνάμεις και σε ποια κατεύθυνση;

Για τη δημοκρατία το διακύβευμα είναι:

Η σύνθεση της επόμενης Βουλής

Γιατί η ποιότητα της δημοκρατίας εξαρτάται από τη σύνθεση των δυνάμεων που θα την υπηρετούν.

Από τα κόμματα και τα πρόσωπα που θα την υπηρετούν.

Γι’ αυτό και θα ήθελα να απευθυνθώ ιδιαίτερα στους πολίτες αυτού του χώρου,

του δικού μας χώρου, της Δημοκρατικής παράταξης που σήμερα μπορεί κάποιοι να σκέφτονται την ψήφο τους ως διαμαρτυρία ή τιμωρία.

Ας σκεφτούν τον τρόπο που θα το κάνουν.

Ας σκεφτούν τι ακριβώς πρέπει να τιμωρήσουν.

Φίλες και φίλοι,

Προσωπικά πιστεύω ότι μόνο με εθνική προσπάθεια και συστράτευση θα μπορέσουμε να τα καταφέρουμε.

Θεωρώ ότι η χώρα χρειάζεται πολιτική σταθερότητα και ικανή ηγεσία, προκειμένου να συντονίσει αυτή την εθνική προσπάθεια.

Πιστεύω ειλικρινά ότι ο Β. Βενιζέλος συγκεντρώνει αυτά τα προσόντα. Το απέδειξε όταν μπήκε στη μάχη στην πιο δύσκολη στιγμή για τη χώρα και πέτυχε στη μεγαλύτερη διαπραγμάτευση της μεταπολεμικής ιστορίας μας.

Πιστεύω επίσης ότι χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ να είναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές.

Όχι σαν δικαίωση, αλλά γιατί είναι ίσως ο μόνος πολιτικός χώρος που μπορεί να αποτελέσει πόλο διαμόρφωσης ευρύτερων συναινέσεων και συνεργασιών την επομένη των εκλογών.

 Κι επειδή σήμερα το αποτέλεσμα των εκλογών και η μοίρα του τόπου κρίνεται και στο εσωτερικό της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης.

Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, πιστεύω ότι για να παίξει τον πατριωτικό και προοδευτικό του ρόλο, πρέπει να αλλάξει, να αναγεννηθεί.

Για να αλλάξει όμως πρέπει να υπάρξει.

Εσείς θα αποφασίσετε, για την ιστορική ύπαρξη της παράταξης και για τη φυσιογνωμία της από εδώ και πέρα.

Εσείς θα επιλέξετε τα πρόσωπα που θα καθορίσουν αυτή τη φυσιογνωμία.

Γιατί το γνωρίζετε κι΄οι παρατάξεις και τα κόμματα, από πρόσωπα υπηρετούνται

Και τα πρόσωπα παίζουν καθοριστικό ρόλο, όπως έχει δείξει η πολιτική ιστορία, ακόμα και η πολύ πρόσφατη.

Εσείς θα αποφασίσετε ποιον θέλετε να στείλετε στη βουλή να σας εκπροσωπεί.

Φίλες και φίλοι,

η αυριανή βουλή

• μπορεί να είναι μια βουλή των άκρων και της εκτόνωσης 
• μπορεί να είναι μια βουλή με όποιον μας φαίνεται καλύτερος.
• μπορεί όμως να είναι και μια Βουλή ελπίδας και λύσεων

Η  συμμετοχή και η διαχείριση των κοινών είναι υπόθεση όλων μας.

Ενημερωθείτε, εκτιμήστε,

Βάλτε εσείς τα κριτήρια με τα οποία θα επιλέξετε,

Αποφασίστε όμως νηφάλια και υπεύθυνα. 

Γιατί η  ψήφος που θα ρίξετε δεν θα εξανεμιστεί στην κάλπη. 

Θα διαμορφώσει την επόμενη βουλή, την επόμενη μέρα για τη χώρα, για τον κάθε πολίτη ξεχωριστά.  

Δημιουργήστε τη Βουλή της ελπίδας και της λύσης

Εσείς κρατάτε το κλειδί !

Εγώ το μόνο που μπορώ να σας υποσχεθώ είναι να συνεχίσω να υπερασπίζομαι τις  θέσεις και τις απόψεις μου όπως έκανα ως τώρα,

Να συνεχίσω να πορεύομαι με τις αρχές και τις αξίες που έμαθα από το σπίτι μου.

Σας ευχαριστώ όλους!