Μητέρα της Βίκυς Σταμάτη: Δώστε στο εγγόνι μου πίσω τη μάνα του

Την επίδειξη ανθρωπιάς από τις δικαστικές Αρχές ζητάει η Γεωργία Σταμάτη, η οποία ζει στο Ζέλι Φθιώτιδας μαζί με τον επίσης ηλικιωμένο σύζυγό της και έχουν επιφορτιστεί με τη φροντίδα και την ανατροφή του 5,5 ετών εγγονού τους

Με όπλο την απόγνωσή της, η 73χρονη μητέρα της Βίκυς Σταμάτη, Γεωργία Σταμάτη, η οποία μετά την προφυλάκιση της κόρης της και του πρώην υπουργού Ακη Τσοχατζόπουλου έχει επιφορτιστεί με τη φροντίδα και την ανατροφή του 5,5 ετών εγγονού της, έστειλε πρόσφατα γράμμα στον ειδικό ανακριτή Γ. Μαλλή, ο οποίος χειρίζεται την ανάκριση για την υπόθεση του «μαύρου πολιτικού χρήματος», που φέρεται ότι ξεπλύθηκε μέσω της αγοράς ακινήτων.

Λίγο πριν ξεκινήσουν οι συμπληρωματικές απολογίες του πρώην υπουργού και των συγκατηγορουμένων του, η κ. Γεωργία Σταμάτη, η οποία ζει με τον επίσης ηλικιωμένο σύζυγό της στο χωριό Ζέλι της Φθιώτιδας, έξω από την Αταλάντη, απευθύνθηκε στον ανακριτή, ζητώντας του να αντιμετωπίσει «με ανθρωπιά», όπως αναφέρει, τις αιτήσεις αποφυλάκισης της κόρης της «για να ασχοληθεί η ίδια με το παιδί της».

Στην επιστολή αποκαλύπτεται η συγκινησιακή φόρτιση της ηλικιωμένης γυναίκας, η οποία θεωρεί δυσβάσταχτο το βάρος τού να μεγαλώνει ο εγγονός της στο χωριό, όχι μόνο επειδή η ίδια βρίσκεται σε προχωρημένη ηλικία, αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας και δεν έχει τις αντοχές, αλλά κυρίως επειδή αδυνατεί, όπως υποστηρίζει, να χειριστεί την ιδιαίτερα ευαίσθητη ψυχολογική κατάσταση του μικρού, ο οποίος υποφέρει κυρίως από την έλλειψη και την απουσία της μητέρας του και το εκδηλώνει λέγοντας ακόμη και ότι θέλει να πεθάνει!

Στο γράμμα, που αποτελεί πια στοιχείο της δικογραφίας, η κ. Γεωργία Σταμάτη γράφει:

«Κύριε Ανακριτά. Ζω με τον σύζυγό μου εδώ και 73 χρόνια στο ορεινό χωριό της Φθιώτιδας, το Ζέλι. Εργαστήκαμε και οι δύο σκληρά και τίμια, κάτω από δύσκολες συνθήκες και σκληρές εποχές για όλη την Ελλάδα. Μεγαλώσαμε τα δύο παιδιά μας, τον Παναγιώτη και τη Βασιλική, με αρχές και αξίες. Τους μάθαμε να είναι έντιμοι και αξιοπρεπείς.

Ευθύνομαι για όλα τα δεινά

Σήμερα η κόρη μου βρίσκεται φυλακισμένη για ένα έγκλημα που εγώ δεν έχω ακόμα καταλάβει, αλλά ούτε και η ίδια.

Από ό,τι ακούω και βλέπω στην τηλεόραση, είμαι υπεύθυνη εγώ και η οικογένειά μου για όλη τη φτώχεια της χώρας.

Μπαίνουν στο σπίτι μου με τις κάμερες, τρομάζοντας εμένα και τον άτυχο εγγονό μου.

Κανένας δεν μας προστάτευσε. Εγώ είμαι άρρωστη, πάσχω από σαρκοείδωση λένε οι γιατροί και μπορεί ανά πάσα στιγμή να πεθάνω. Εχω ένα τεράστιο φορτίο.

Εχω ένα άρρωστο παιδί, που δεν μπορώ άλλο να το φροντίζω, αλλά και δεν μπορώ να το παρατήσω. Εχει προσκολληθεί πάνω μου και φοβάται μήπως το αφήσω και εγώ. Κλαίει το βράδυ και μου λέει ότι θέλει να πεθάνει! Το ίδιο μου λέει συνέχεια και η μάνα του στο τηλέφωνο. Οτι θα αυτοκτονήσει.

Θέλω πολύ να σας παρακαλέσω, αν αυτό που λέτε εσείς δικαιοσύνη, έχει ανθρωπιά και πρέπει να έχει, δώστε σ' αυτό το παιδί τη μάνα του να ασχοληθεί η ίδια μαζί του, μέχρι να γίνει η δίκη.

Εγώ δεν αντέχω άλλο.

Σας ευχαριστώ,

Σταμάτη Γεωργία».

Σκληρή δουλειά

«Ζω με τον σύζυγό μου εδώ και 73 χρόνια στο ορεινό χωριό της Φθιώτιδας, το Ζέλι. Εργαστήκαμε και οι δύο σκληρά και τίμια, κάτω από δύσκολες συνθήκες και σκληρές εποχές για όλη την Ελλάδα. Μεγαλώσαμε τα δύο παιδιά μας, τον Παναγιώτη και τη Βασιλική, με αρχές και αξίες. Τους μάθαμε να είναι έντιμοι και αξιοπρεπείς», λέει στην αρχή της επιστολής η κ. Γεωργία Σταμάτη.

ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ

  

Ο μικρός έχει πάψει να είναι χαρούμενος και φοβάται

Αναφορά στη γιαγιά και στον παππού του μικρού κάνει ?σύμφωνα με πληροφορίες? και ο έτερος παιδοψυχίατρος στη γνωμάτευσή του, τον περασμένο Αύγουστο. Οπως αναφέρεται «οι παππούδες, παρά την προχωρημένη ηλικία, τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει η γιαγιά και το χαμηλό μορφωτικό τους επίπεδο, προσπαθούν να αναθρέψουν το εγγόνι τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο...».

Ωστόσο, όπως αναφέρεται σε άλλο σημείο, «σύμφωνα με την κ. Γεωργία Σταμάτη (σ.σ. γιαγιά), το παιδί προοδευτικά έχει πάψει να είναι ένα χαρούμενο παιδί από τότε που έχει συνειδητοποιήσει ότι οι γονείς του δεν επιστρέφουν, όπως του έχουν υποσχεθεί «από τη Γερμανία που είχαν πάει ταξίδι για δουλειές». Οπως υποστηρίζει ο παιδοψυχίατρος μεταξύ άλλων «το παιδί εκδηλώνει φόβο μήπως το εγκαταλείψουν η γιαγιά, ο παππούς, ο θείος. Διαρκή απαίτηση της παρουσίας κάποιου από τα τρία ενήλικα πρόσωπα που το φροντίζουν (γιαγιάς, παππού, θείου), οπουδήποτε και εάν βρίσκεται.

Ξαφνικές αλλαγές στη διάθεσή του (από την έντονη δραστηριότητα περνά στην απάθεια και μελαγχολία). Η γιαγιά μάλιστα τρόμαξε, όταν μετά από ένα τηλεφώνημα της μητέρας του, κατά το οποίο εκείνη για πολλοστή φορά τού μετέθεσε την ημερομηνία επιστροφής της στο σπίτι, ο μικρός είπε: ''Θέλω να πεθάνω, φέρτε μου ένα μαχαίρι να το βάλω εδώ - δείχνοντας τον κρόταφό του''». Σε άλλο σημείο αναφέρεται σύμφωνα με πληροφορίες ότι «ο μικρός έχει μειώσει την ποσότητα του προσλαμβανόμενου φαγητού (δικαιολογούμενος) ''ότι η γιαγιά δεν μαγειρεύει φαγητά όπως η μαμά του'', έχοντας χάσει από το τέλος Απριλίου μέχρι σήμερα περίπου 4 κιλά, παρά το ότι τρώει περισσότερα γλυκά από πριν». Επίσης αρνείται να κοιμηθεί μόνος του και κοιμάται με τη γιαγιά του, ενώ τον τελευταίο μήνα, συχνότατα αρνείται να μιλήσει στο τηλέφωνο με τους γονείς του, με τη δικαιολογία ότι παίζει». 

ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ

Η συνέχιση της προφυλάκισης τραυματίζει ανεπανόρθωτα τον πεντάχρονο

Στην κακή ψυχολογική κατάσταση που προκάλεσε η απουσία της στον 5,5χρονο γιο της έχουν επικεντρωθεί κατ΄ επανάληψη οι αλλεπάλληλες αιτήσεις αποφυλάκισης και ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης που έχει ζητήσει η Βίκυ Σταμάτη. Δύο παιδοψυχιατρικές πραγματογνωμοσύνες, σε διάστημα τριών μηνών, από καθηγητές ψυχιατρικής έχουν κατατεθεί στον ανακριτή από την κ. Σταμάτη.

Στην πρώτη, που έγινε τον περασμένο Μάιο, αναφέρεται ότι ο μικρός «... έχει μεγαλώσει σε υπερπροστατευτικό οικογενειακό περιβάλλον, με ιδιαίτερα έντονη την παρουσία της μητέρας, με την οποία διατηρούσε εξαρτητική σχέση. Δεν είχε αποχωριστεί ποτέ για μεγάλο διάστημα τους γονείς του, οι οποίοι υπήρξαν οι -πρωταρχικοί φροντιστές- του και ιδιαίτερα η μητέρα του».

Σύμφωνα με πληροφορίες, η παιδοψυχίατρος συμπεραίνει ότι η συνέχιση της προφυλάκισης της μητέρας συνεπάγεται ανεπανόρθωτο ψυχολογικό τραύμα στο παιδί και στην περαιτέρω εξέλιξη της προσωπικότητας και της ψυχοσυναισθηματικής του ανάπτυξης, αφού κυριολεκτικά το παιδί «σηκώνει» όλες τις συνέπειες των πράξεων, για τις οποίες κατηγορούνται οι γονείς του.

Στη γνωμάτευσή της η παιδοψυχίατρος, κατά τις ίδιες πληροφορίες, αναφέρεται στη γιαγιά του μικρού, λέγοντας ότι «ναι μεν εκφράζει την αγάπη και τα τρυφερά της αισθήματα προς το παιδί και προσπαθεί να ανταποκριθεί στις ψυχοκοινωνικές και συναισθηματικές του ανάγκες, ωστόσο πρόκειται για μεγάλης ηλικίας άτομο, όχι υψηλού μορφωτικού - κοινωνικού επιπέδου, με πολλαπλά προβλήματα υγείας».

ΜΑΙΡΗ ΜΠΕΝΕΑ

ethnos.gr