Γιάννης Λούλης: Εξωπραγματική η «πολιτική λύση» που προπαγανδίζει ο Σαμαράς - Θέατρο του παραλόγου

Του Γιάννη Λούλη

(...)Ας ξεκινήσουμε από την κυβέρνηση. Το επικοινωνιακό της μπαράζ, που επεδίωκε να την εμφανίσει ως «ηρωικά αντιστεκόμενη» στην τρόικα, πέρα από τυχοδιωκτικό, είναι αναποτελεσματικό. Δεν πείθει την κοινή γνώμη, ενώ έχει ενοχλήσει τους δανειστές θυμίζοντάς τους πόσο ανεύθυνες μπορεί να γίνουν οι πολιτικές ελίτ της χώρας. Έγκυροι ανταποκριτές στις Βρυξέλλες καταγράφουν ένα κλίμα ενόχλησης των εταίρων μας, που δυσφορούν διότι χρεώνονται για προθέσεις («οριζόντια μέτρα»), που δεν έχουν, ενώ είναι η ελληνική πλευρά η οποία δεν έχει υλοποιήσει τρία από τα τέσσερα προαπαιτούμενα για τη δόση του 1 δισ. Ταυτόχρονα, δεν θεωρούν αξιόπιστες τις προτάσεις της κυβέρνησης για κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού για το 2014: Υπερτιμώντας έσοδα και υποτιμώντας δαπάνες.

Από την πρώτη στιγμή ήταν ξεκάθαρο για κάθε υποψιασμένο πολίτη πως η «πολιτική» λύση που προπαγάνδιζε το επιτελείο του πρωθυπουργού, ώστε να παρακαμφθούν οι τεχνοκράτες της τρόικας, ήταν εντελώς εξωπραγματική. Αυτή την ψυχρολουσία υπέστη ο Βενιζέλος ως υπουργός Οικονομικών για να επιστρέψει υπό μάλης με το χαράτσι της ΔΕΗ. Την ίδια ψυχρολουσία υπέστη και ο Σαμαράς στη συνάντηση με τη Μέρκελ. Επίσης, οι πρόσθετοι ουτοπικοί παλικαρισμοί περί εξόδου στις αγορές, ώστε να «απαλλαγούμε» από ένα νέο μνημόνιο, θα οδηγούσαν σε δυσθεώρητα ύψη επιτοκίων δανεισμού, που θα έπνιγαν τη χώρα.

Αλλά η προπαγάνδα εν κενώ δεν έχει όρια. Στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού θυμήθηκε την καταστροφική φάση της αντιμνημονιακής σταυροφορίας της ΝΔ κατακεραυνώνοντας το μνημόνιο, που η ίδια η κυβέρνηση εφαρμόζει. Απείλησε επίσης την τρόικα με εκλογές, αν αυτή συνεχίσει να πιέζει την κυβέρνηση! Αντιστρόφως, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ισχυρίστηκε πως είναι η τρόικα, που στήνει «εκλογικό σκηνικό»! Εν μια νυκτί, και στο γόνατο, παρουσιάστηκε η «προγραμματική σύγκλιση» ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μια κενολόγος έκθεση ιδεών ως ιδεολογικό-πολιτικό ανάχωμα στον «πόλεμο» με την τρόικα, ώστε να αποφευχθούν «νέα μέτρα»! Αυτά βεβαίως, αν έρθουν με ένα νέο μνημόνιο, θα έχουν βαθμό πόνου αντίστοιχο με τη μεταρρυθμιστική αρρυθμία της κυβέρνησης.(...)

Θέατρο του παραλόγου

Η χώρα βρίσκεται πάντα στην εντατική, έστω κι αν απέφυγε τα χειρότερα. Άρα, το τελευταίο που χρειαζόταν τη στιγμή αυτή είναι ένα πολιτικό θέατρο του παραλόγου - και μάλιστα κακοπαιγμένο. Τη σχετική παράσταση δίνουν με αμετροέπεια κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Και τούτο, διότι και οι δύο πλευρές νιώθουν πολιτικά ευάλωτες, με αποτέλεσμα να αντιδρούν σπασμωδικά. Η μεν κυβέρνηση τρέμει τη φθορά της στην κοινή γνώμη, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση φοβάται το εσωτερικό της τοπίο, με αποτέλεσμα να φθείρεται στην ευρύτερη κοινή γνώμη.

Ας ξεκινήσουμε από την κυβέρνηση. Το επικοινωνιακό της μπαράζ, που επεδίωκε να την εμφανίσει ως «ηρωικά αντιστεκόμενη» στην τρόικα, πέρα από τυχοδιωκτικό, είναι αναποτελεσματικό. Δεν πείθει την κοινή γνώμη, ενώ έχει ενοχλήσει τους δανειστές θυμίζοντάς τους πόσο ανεύθυνες μπορεί να γίνουν οι πολιτικές ελίτ της χώρας. Έγκυροι ανταποκριτές στις Βρυξέλλες καταγράφουν ένα κλίμα ενόχλησης των εταίρων μας, που δυσφορούν διότι χρεώνονται για προθέσεις («οριζόντια μέτρα»), που δεν έχουν, ενώ είναι η ελληνική πλευρά η οποία δεν έχει υλοποιήσει τρία από τα τέσσερα προαπαιτούμενα για τη δόση του 1 δισ. Ταυτόχρονα, δεν θεωρούν αξιόπιστες τις προτάσεις της κυβέρνησης για κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού για το 2014: Υπερτιμώντας έσοδα και υποτιμώντας δαπάνες.

Από την πρώτη στιγμή ήταν ξεκάθαρο για κάθε υποψιασμένο πολίτη πως η «πολιτική» λύση που προπαγάνδιζε το επιτελείο του πρωθυπουργού, ώστε να παρακαμφθούν οι τεχνοκράτες της τρόικας, ήταν εντελώς εξωπραγματική. Αυτή την ψυχρολουσία υπέστη ο Βενιζέλος ως υπουργός Οικονομικών για να επιστρέψει υπό μάλης με το χαράτσι της ΔΕΗ. Την ίδια ψυχρολουσία υπέστη και ο Σαμαράς στη συνάντηση με τη Μέρκελ. Επίσης, οι πρόσθετοι ουτοπικοί παλικαρισμοί περί εξόδου στις αγορές, ώστε να «απαλλαγούμε» από ένα νέο μνημόνιο, θα οδηγούσαν σε δυσθεώρητα ύψη επιτοκίων δανεισμού, που θα έπνιγαν τη χώρα.

Αλλά η προπαγάνδα εν κενώ δεν έχει όρια. Στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού θυμήθηκε την καταστροφική φάση της αντιμνημονιακής σταυροφορίας της ΝΔ κατακεραυνώνοντας το μνημόνιο, που η ίδια η κυβέρνηση εφαρμόζει. Απείλησε επίσης την τρόικα με εκλογές, αν αυτή συνεχίσει να πιέζει την κυβέρνηση! Αντιστρόφως, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ισχυρίστηκε πως είναι η τρόικα, που στήνει «εκλογικό σκηνικό»! Εν μια νυκτί, και στο γόνατο, παρουσιάστηκε η «προγραμματική σύγκλιση» ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μια κενολόγος έκθεση ιδεών ως ιδεολογικό-πολιτικό ανάχωμα στον «πόλεμο» με την τρόικα, ώστε να αποφευχθούν «νέα μέτρα»! Αυτά βεβαίως, αν έρθουν με ένα νέο μνημόνιο, θα έχουν βαθμό πόνου αντίστοιχο με τη μεταρρυθμιστική αρρυθμία της κυβέρνησης.

Την ίδια ώρα, ο Τσίπρας κάθε φορά που ο Δραγασάκης καθησυχάζει την κοινή γνώμη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα της εχέφρονος Αριστεράς, χαϊδεύει φοβισμένα τους παράλογους εσωκομματικούς «επαναστάτες» με αδιανόητες απειλές για επανακρατικοποιήσεις. Τρομάζει έτσι ταυτόχρονα πιθανούς επενδυτές, αλλά και την εγχώρια κοινή γνώμη. Προσθέτοντας άλλο ένα τραύμα στην αίσθηση των εταίρων μας για το ότι οι εγχώριες πολιτικές ελίτ κολυμπούν στην ανευθυνότητα παίζοντας εσωτερικό θέατρο αντί να προσπαθούν να σώσουν τη χώρα.

Υπάρχει όμως κάτι χειρότερο: Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση να πιστεύουν όντως πως το θέατρο του παραλόγου, που παίζουν εκφράζει την πραγματικότητα. Τότε είναι σίγουρο, ότι η ολική καταστροφή πλησιάζει.