Απάντηση του Υπουργείου Οικονομικών σχετικά με τις κατασχέσεις αγροτικών επιδοτήσεων από τραπεζικούς λογαριασμούς

Απάντηση απέστειλε το Υπουργείο Οικονομικών στην ερώτηση(με αρ.πρωτ.3008/22-10-2013) που είχε κατατεθεί στη Βουλή, αναφορικά με τις κατασχέσεις επιδοτήσεων από τραπεζικούς λογαριασμούς δικαιούχων, για χρέη προς το Δημόσιο. 

Στην ερώτηση που είχε υπογράψει και η βουλευτής Φθιώτιδας κα Ελένη Μακρή-Θεοδώρου, είχε ζητηθεί από το υπουργείο να παρέχεται μία μικρή έστω προστασία στις αγροτικές οικογένειες (εώς 5.000€/λογαριασμό), χωρίς να κατάσχεται ολοσχερώς το ποσό της επιδότησης, το οποίο ως γνωστόν κατατίθεται στους τραπεζικούς λογαριασμούς των δικαιούχων-οφειλετών. 

Το αρμόδιο υπουργείο αφού αρχικά ενημερώνει τους βουλευτές για την υποχρέωση σύμφωνα με το νόμο του Προϊστάμενου της Δ.Ο.Υ. να επιδιώξει την είσπραξη των ληξιπροθέσμων χρεών προς το Δημόσιο ανεξάρτητα από την αιτία προέλευσης αυτών, στη συνέχεια αναφέρει πως του δίνεται πλέον η δυνατότητα (με τη διάταξη του άρθρου 30 παρ. 4 του Κ.Ε.Δ.Ε), μετά από σχετική αίτηση του οφειλέτη, να περιορίσει με αιτιολογημένη απόφασή του το ποσό ή ποσοστό της κατάσχεσης που του επιβλήθηκε, εφόσον συντρέχουν λόγοι αδυναμίας πληρωμής. 

 

Σημειώνεται επίσης ότι, με την αρ. 465/1999 γνωμοδότηση της Ολομελείας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (Ν.Σ.Κ.) κρίθηκε ότι δεν υπόκεινται υπό προϋποθέσεις σε κατάσχεση, επιδοτήσεις της Ευρωπαίκής Ένωσης «που αποσκοπούν στην υπό του δικαιούχου εις το μέλλον ενέργεια συγκεκριμένης επένδυσης ή στην επίτευξη συγκεκριμένου έργου ή αποτελέσματος.»

Η απάντηση του υπουργείου έχει ως εξής: 

‘Σε απάντηση της με αριθ. ττρωτ. 3008/22.10.13 ερώτησης, που κατέθεσαν οι ανωτέρω Βουλευτές σας γνωρίζουμε τα εξής με βάση την ενημέρωση από την αρμόδια Γεν. Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων.

Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 7 και 9 του ν.δ. 356/1974 (Κώδικας Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων), ο Προϊστάμενος της Δ.Ο.Υ. έχει την υποχρέωση σύμφωνα με το νόμο να επιδιώξει την είσπραξη των ληξιπροθέσμων χρεών προς το Δημόσιο, ανεξάρτητα αϊτό την αιτία προέλευσης αυτών, λαμβάνοντας όλα τα προβλεπόμενα από το νόμο αναγκαστικά μέτρα κατά των οφειλετών για το καθυστερούμενο μέρος του χρέους είτε αθροιστικά είτε καθένα χωριστά κατά την ελεύθερη κρίση του για τη διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου.

Με την ολοκλήρωση της κατάσχεσης εις χείρας τρίτου επέρχεται αυτοδικαίως αναγκαστική εκχώρηση της κατασχεθείσης χρηματικής απαίτησης στο κατασχόν Δημόσιο, τα οποίο πλέον καθίσταται δικαιούχος του συνόλου αυτής.

Ωστόσο, με τη διάταξη του άρθρου 30 παρ. 4 του Κ.Ε.Δ.Ε., ο νομοθέτης δίδει την ευχέρεια στον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. μετά από σχετική αίτηση του οφειλέτη να περιορίσει με αιτιολογημένη απόφαση του το ποσό ή ποσοστό της κατάσχεσης που του επιβλήθηκε σε περίπτωση που κατά την κρίση του συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι που συνηγορούν σε αυτό, όπως οικονομική αδυναμία, λόγοι υγείας κλπ.

Τέλος, σημειώνεται ότι με την αρ. 465/1999 γνωμοδότηση της Ολομελείας του Νομικού Συμβουλίου τοο Κράτους (Ν.Σ.Κ.) που ένινε αποδεκτή από τον Υφυπουργό Οικονομικών κρίθηκε ότι δεν υπόκεινται υπό προϋποθέσεις σε κατάσχεση επιδοτήσεις της ΕυρωπαίκήςΈνωσης που αποσκοπούν στην υπό του δικαιούχου εις το μέλλον ενέργεια συγκεκριμένης επένδυσης ή στην επίτευξη συγκεκριμένου έργου ή αποτελέσματος.’