Δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία

Αυτή τη δύσκολη ώρα, είναι απαραίτητο να αποφασίσουμε με πολλή σκέψη ποιο κόμμα και ποιους υποψηφίους θα ψηφίσουμε.

Του Γιάννη Μπρεκουλάκη, 

υποψηφίου βουλευτή Ν. Φθιώτιδας 
με τη Νέα Δημοκρατία

Η επόμενη ημέρα θα είναι εξαιρετικά δύσκολη, εξαιτίας των προβλημάτων που συσσωρεύτηκαν για δεκαετίες και διογκώθηκαν τα τελευταία δυόμιση χρόνια επί ΠΑΣΟΚ, Παπανδρέου και Βενιζέλο…

Όμως, το διακύβευμα δεν αφορά μόνο στην οικονομία, την κοινωνία, τη δημόσια διοίκηση. Αλλά και την ανθρώπινη συμπεριφορά και τη νοοτροπία που αναπτύχθηκε για δεκαετίες. Αυτήν του ρουσφετιού και της συναλλαγής.

Νοθεύτηκε η επικοινωνία ανάμεσα στους πολίτες και τον πολιτικό κόσμο, αφού αντί της κινητοποίησης ανθρώπων στη βάση των ιδεών ενός κόμματος, γινόταν ένα περίεργο «αλλισβερίσι». Η ψήφος εξαγοραζόταν με πολλούς τρόπους.

Οι άνθρωποι φωνάζουν πως φταίνε τα κόμματα, για όσα τραβούν τώρα. Για το γεγονός πως ανατράπηκε η ζωή τους σε μια στιγμή. Και εμείς λέμε πως «ναι, έχετε δίκιο». 

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε σήμερα; Υπάρχουν λύσεις;

Όποιος πει πως έχει στο τσεπάκι τη λύση, θα λέει ψέματα κι εμείς κάναμε όλον αυτόν τον ωραίο αγώνα (πήγαμε σε όλα τα χωριά της Φθιώτιδας), χωρίς να υποσχεθούμε τίποτα! Θελήσαμε να πούμε «όχι σε όσους ζητούν και σε εκείνους που υπόσχονται».

Σήμερα, λοιπόν, στην πιο δύσκολη περίοδο από τη μεταπολίτευση, καλούμαστε να τα αλλάξουμε όλα, επιλέγοντας να στείλουμε στη Βουλή:

· Ανθρώπους νέους

· Υποψηφίους που έχουν δοκιμαστεί επαγγελματικά

· Που δεν φέρουν ευθύνη (πέρα από το μερίδιο που τους αναλογεί ως πολίτες) για όσα τραγικά έγιναν έως χθες

· Που δεν νοιάζονται να αποκατασταθούν επαγγελματικά

· Που βγαίνουν τώρα μπροστά, την πιο δύσκολη ώρα και δεν θέλησαν να εκμεταλλευτούν τις «ευνοϊκές» συνθήκες προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων.

Λέμε, με κάθε επισημότητα, πως φταίνε οι πολιτικοί αλλά φταίνε και οι πολίτες που έκαναν τις επιλογές τους.

Πως πια δεν πάει άλλο.

Πως είναι αδύνατον να πάμε χειρότερα ή να επιμείνουμε στην παλιά νοοτροπία των πελατειακών σχέσεων.

Πως κανείς πια δεν μπορεί να κλέψει.

Πως δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο το κράτος και η δημόσια διοίκηση.

Πως έχουμε τελειώσει με τις οριζόντιες περικοπές και ιδίως τις περικοπές σε χαμηλόμισθους ή χαμηλοσυνταξιούχους.

Πως αν δεν πέσει χρήμα στην αγορά και δεν υπάρχει ανάπτυξη, η Ελλάδα είναι μια τελειωμένη ιστορία.