ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΑΡΧΗΣ

Η θεσμοθέτηση της  αιρετής Περιφέρειας, πάγιο αίτημα της Αυτοδιοίκησης  μετά την μεταπολίτευση στηρίχθηκε σε  δυο βασικούς λόγους.

Ο ένας ήταν να συγχρονιστεί η Ελληνική διοικητική οργάνωση με τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά δεδομένα και ο δεύτερος  ήταν η δημιουργία ενός άλλου  μοντέλου αναπτυξιακού σχεδιασμού..

Μια σημαντική μεταρρύθμιση, η οποία  μέσα από έναν αποκεντρωμένο δημοκρατικό προγραμματισμό και το απαραίτητο πληθυσμιακό μέγεθος, θα σήκωνε το βάρος  της τοπικής ανασυγκρότησης , ενταγμένο σε ένα ευρύτερο σχέδιο για όλη τη χώρα .

Καλούμαστε σήμερα να κρίνουμε τον  απολογισμό της πρώτης θητείας τού νέου θεσμού υπό  αυτό το πρίσμα και τις προσδοκίες που δημιούργησε.

Είναι από όλους μας σαφές ότι ζούμε σε ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον  γενικευμένης οικονομικής,  κοινωνικής και ανθρωπιστικής κρίσης .

  

Στη γενικότερη αδυναμία εφαρμογής των αναγκαίων για το κοινωνία δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων αυτών που  είνα  απαλλαγμένες από τις ιδεοληψίες της τρόικας και της κυβέρνησης η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση ψάχνει να βρει τον βηματισμό της χωρίς να έχει ισχυρή νομιμοποίηση στη συνείδηση των πολιτών και χωρίς να έχει δημιουργήσει αυτό που λέμε Περιφερειακή συνείδηση, δηλ. την αίσθηση της «ενότητας» σε πολιτικό, κοινωνικό και χωρικό επίπεδο.

Μαζί με τη συνεχώς μειούμενη χρηματοδότηση   η νέα αιρετή  Περιφερειακή αρχή δεν  έχει καταφέρει να σηματοδοτήσει ουσιαστικά και συμβολικά τον Αυτοδιοικητικό  της ρόλο με προγραμματικό και επιτελικό έργο.

    

Ο συγκεντρωτισμός, η γραφειοκρατία, ο περιορισμένος κοινωνικός έλεγχος, η απουσία συμμετοχικών διαδικασιών αλλά και η κυρίαρχη παρουσία  της διορισμένης Αποκεντρωμένης   Διοίκησης μαζί με την  απουσία ισχυρής  συνεργασίας  με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και το ξεκαθάρισμα των αρμοδιοτήτων  παραμένουν  προβλήματα προς λύση.

Ο Καλλικράτης θέλει αλλαγές με αναλογικό εκλογικό σύστημα με περισσότερη εσωτερική αποκέντρωση  με μόνιμη και διαρκή επιδίωξη την συμμετοχή, τον έλεγχο και την διαφάνεια. Είναι αρνητικό ότι τα θέματα των Περιφερειακών ενοτήτων συγκεντρώνονται  σε ένα  μονοπρόσωπο όργανο ,τον Αντιπεριφερειάρχη.

    

Η θεσμοθέτηση ενός οργάνου ανά περιφερειακή. ενότητα  με τη συμμετοχή των αιρετών περιφερειακών συμβούλων για τα θέματα της περιφερειακής ενότητας διευκολύνει τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών και φορέων .

Ερχόμενοι τώρα στα πιο ημέτερα : από την ανάγνωση των  απολογισμών των  υπηρεσιών, είναι εμφανής η αγωνία της παρουσίας  έργου ,αυτού που είναι στα πλαίσια των καθηκόντων.

Χωρίς καμιά διάθεση  αμφισβήτησης της προσφοράς του προσωπικού και αποτυπώνεται αυτό από την παράθεσης των πεπραγμένων, που με την ευκαιρία θα ήθελα  να τους ευχαριστήσω.

Απουσιάζει  η αναφορά πρωτοβουλιών η εμπνεύσεων στη κινητοποίηση του  αξιόλογου ανθρώπινου δυναμικού  πέρα  από τις υπηρεσιακές υποχρεώσεις.

   

Αυτό  βέβαια   χρεώνεται  στους πολιτικούς προϊσταμένους μόνο που αυτό είναι  τόσο αναγκαίο σήμερα ,σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία.

Δόθηκαν χρήματα και το ερώτημα είναι αν μειώθηκε από τις παρεμβάσεις  η ανεργία, αν ανακουφίστηκαν οι κοινωνικά αδύναμοι, αν στηρίχθηκε αγροτικός τομέας και η υγιής μικρομεσαία επιχειρηματικότητα ,αν βελτιώθηκε η ποιότητα ζωής ,το περιβάλλον και η Υγεία ;

Υπάρχει ένας μεγάλος κατάλογος κατακερματισμένων έργων: στο  δευτερεύον οδικό δίκτυο ,σε απαλλοτριώσεις { με τιμές(12%)που με βάση δημοσιεύματα είναι πολύ πάνω από το μέσο όρο της Ε.Ε(4%)} ,αναπλάσεις και άλλα διάσπαρτα έργα εξωραϊσμού   τη στιγμή που  το Εθνικό οδικό Δίκτυο , το δασολόγιο , το κτηματολόγιο ,  η διαχείριση τοξικών και άλλων αποβλήτων ,οι βιολογικοί καθαρισμοί και, τα μεγάλα αρδευτικά  παρουσιάζουν σοβαρότατες ελλείψεις.

Δαπανηθήκαν αρκετά χρήματα σε μελέτες από ιδιώτες που χρεώνουν αρκετά όταν αφορά το Δημόσιο,  ενώ  μπορούν να γίνουν από τις Υπηρεσίες αν όχι όλες τουλάχιστον κάποιες.

Το ζήτημα που τίθεται είναι κατά ποσό οι επιλογές των έργων έχουν ιεραρχημένα  Περιφερειακά κριτήρια  και αν υπηρετούν έναν συνολικό σχεδιασμό ανάπτυξης μακριά από πελατειακές λογικές και τοπικισμούς.

Με δεδομένα ότι η οικονομία της περιφέρειας Στερεάς  στηρίζεται στον Αγροδιατροφικό  τομέα ,στις ΜΜΕ ,τη Βιομηχανία ,το εμπόριο, τις κατασκευές και τον τουρισμό οι δράσεις  πρέπει να στηρίζουν τα ανταγωνιστικά  χαρακτηριστικά  αυτών των τομέων. 

Σε σωστή κατεύθυνση είναι  η υπό διαμόρφωση μελέτη για το καλλιεργητικό πλάνο μόνο που πέρασε  η θητεία χωρίς να παραληφθεί ακόμη   με ερωτήματα το κόστος , τη συμμετοχή των ενδιαφερομένων και την πρακτική αξιοποίηση της .

Χωρίς να μηδενίζει κανείς  τα μικρά έργα στον  απολογισμό αυξημένο βάρος έχει η αντιμετώπιση   των μεγάλων προβλημάτων της περιφέρειας,: πόσο διεκδικήθηκαν;  που σκόνταψαν;  πως από δω και πέρα    δρομολογούνται ;ποιες οι εντάξεις σε πηγές χρηματοδότησης ;

Σαν τέτοια αναφέρω:

Την Διαχείριση των νερών : κυρίως το αρδευτικό της Κωπαϊδας με κλειστό σύστημα αγωγών, που με βάση στοιχεία της ημερίδας την προηγούμενη εβδομάδα στη Λιβαδειά από ΠΣΤε και ΠΑΣΑΓΕΣ ,μειώνει το κόστος ενέργειας κατά 33%και την κατανάλωση κατά 35%.

    

Την αδιαφορία για την συνεχιζόμενη τοξική ρύπανση της λεκάνης του Ασωπού(αναμένεται η ειδική Συνεδρίαση) με τη διατήρηση ακόμη και σήμερα της ΒΙΠΕ  Οινοφύτων –Σχηματαρίου ως «άτυπης».

    

Τους στοιχειωμένους εσωτερικούς οδικούς άξονες Θήβα-Λιβαδειά-Άμφισσα      διαμήκης Εύβοιας.

    

Τα έργα για τη διαχείριση των απορριμμάτων.  Το Πε.Σ.Δ.Α της Περιφέρειας  με βάση τον Νόμο αλλά και ουσιαστικά χρειάζεται  επικαιροποίηση από το Π.Σ. ,τα δεδομένα αλλάζουν (μέχρι το 20205 μόνο το 25% των απορριμμάτων πρέπει να θάβονται  ,οι ποσότητες μειώνονται )τη στιγμή που εμείς έχουμε ακόμη ανεξέλεγκτους χώρους διάθεσης.

     

Την συνεχιζόμενη υποβάθμιση του  περιβάλλοντος  από την ετεροβαρή  και μη σωστά σχεδιασμένη ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της μη αποκατάστασης των τοπίων   από τις των εξορύξεις.

    

Την τελευταία αρνητική εξέλιξη με τον ακρωτηριασμό του Ε 65

Ο κατάλογος  μπορεί να μακρύνει αλλά αρκούμαι σε αυτά για οικονομία χρόνου και σε συμπληρώσεις  συναδέλφων.

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι η αιρετή ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ    παρότι βρίσκεται στην αρχή ,αν δεν αναπτυχθεί , κινδυνεύει να συμπαρασυρθεί από την γενικότερη απαξίωση του πολιτικού συστήματος και την πρωτοφανή οικονομική κρίση, απεμπολώντας τον Αυτοδιοικητικό της χαρακτήρα  που είναι και η ζωογόνος της δύναμη.

Να αντισταθεί σε προσπάθειες να εξομοιωθεί με το κράτος και πολύ περισσότερο να μετατραπεί σε Διοίκηση και μακρύ χέρι του κράτους, ενισχύοντας την αυτοτέλεια της.

      

Η δράση της πρέπει να στοχεύει , ιδιαιτέρα σήμερα, στην   υπεράσπιση  του Δημοσίου χώρου ,του Δημοσίου συμφέροντος και  την ανάδειξη του κοινωνικού της  προσώπου με κάθε τρόπο  παραμένοντας κοντά στον πολίτη.

                                                                                             Λαμία 29/01/14

                                                          

                                                         ΚΑΡΑΚΙΚΕΣ  ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ  ΣΤΕΡΕΑΣ